اين روزها شنيدن خبرهاي بد تبديل به يک عادت شده، خبرهاي تلخ از وضعيت اقتصاد بنگاهها و خانوادهها و از طرفي درگذشت هموطنانمان بر اثر ابتلا به ويروس کرونا، آنقدر تکرار شدهاست که به يک عادت تلخ تبديل شدهاست.
اگرچه درگذشت هر يک از هموطنانمان دردي تلخ و غمي بزرگ است، اما از دست دادن افراد خاص چون هنرمندان، اقتصاددانان و ورزشکاران، علاوه بر غم فقدان يک انسان و هموطن، به منزله از دست دادن يکي از سرمايههاي انساني کشور است.
از آن جمله ميتوان به درگذشت يکي از اقتصاددانان ارزشمند کشور مرحوم دکتر جمشيد پژويان اشاره کرد.
پژويان به عنوان استاد دانشگاه، شاگردان زيادي تربيت کرد و مقطعي نيز به عنوان رئيس شوراي رقابت تلاش کرد تا برخي اختيارات وزراي اقتصادي را از ايشان بگيرد تا مسير براي حاکميت رقابت در اقتصاد کشور فراهم شود.
وي تا پيش از نشستن بر کرسي رياست شوراي رقابت به عنوان استاد دانشگاه و اقتصاددان رابطه نزديکي با رسانهها داشت و اظهار نظرهاي وي در خصوص مسايل و مباحث اقتصادي قابل تأمل است.
بيش از يک سال از شروع به کار دولت نهم گذشته بود و در پايان نشستي در موسسه مطالعات و پژوهشهاي بازرگاني، به طور اتفاقي دکتر پژويان را ملاقات کرديم.
پس از احوال پرسيهاي معمول از سکوت رسانهاي ايشان گله کرديم و علت اينکه چرا نسبت به مسايل و مباحث اقتصادي موضعگيري نميکنند پرسيديم.
ايشان در پاسخ موضوعي را مطرح کردند که شايد در آن زمان خيلي مفهوم آنرا درک نکرديم، اما امروز پس از حدود 15 سال، گفته آنروز دکتر کاملا قابل درک است.
وي در پاسخ به گلايه همکاران گفت؛ انتقاد از مديران، سياستها، رفتارها و اقدامات اقتصادي زماني نتيج ميدهد که سکان هدايت اقتصاد کشور در دست مديران آشنا با اقتصاد باشد و در غير اينصورت انتقاد کردن و راهکار دادن چون کوبيدن آب در هاون است.
آنروز معني حرف دکتر پژويان را درک نکرديم، اما امروز که اقتصاد کشور با مشکلات متعددي روبرو است، همان دو جمله به اندازهاي يک دوره تحصيل در رشته اقتصاد حرف دارد.
آن زمان که سکان اقتصاد کشور در اختيار دو گروه مديران قرارگرفت، سياستمداراني که به هر دليل در اين جايگاه نشستند و گروه ديگر افرادي که يا با سفارش و توصيه آمدند و يا از سر ناچاري و قحط الرجال به سمتي گماشته شدند.
دستاورد گروه اول سياسي شدن مديريت اقتصاد و تصميمگيريهاي جناحي براي اقتصاد کشور بود و تحفه گروه دوم حذف کارشناسان و افراد خبره تا ضعف آقايان مدير مشخص نشود و تصميمات ويرانگري که حتي زيربناهاي اقتصاد کشور را هدف قرارداد.
امروز فقدان دکتر جمشيد پژويان غم بزرگي براي جامعه اقتصادي و دانشگاهي کشور است، اما ايشان قريب به 15 سال پيش مرثيه از دست دادن مديران اقتصاددان را در جملاتي اندک سروده بود.
-
دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
-
افزودن دیدگاه