جمعه 10 فروردین، 1403

کدخبر: 19369 14:54 1394/09/01
مدل جدید قراردادهای نفتی؛ حضور فزاینده خارجی‌ها در صنعت نفت

مدل جدید قراردادهای نفتی؛ حضور فزاینده خارجی‌ها در صنعت نفت

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی
مدل جدید قراردادهای نفتی؛ حضور فزاینده خارجی‌ها در صنعت نفت

مدل جدید قراردادهای نفتی؛ حضور فزاینده خارجی‌ها در صنعت نفت

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی

در آستانه «کنفرانس تهران» مطرح شد گروه امورزیربنایی Infrastructures@jahaneghtesad.com مدل جدید قراردادهای نفتی که این روزها به IPC مشهور شده، بعد از کش و قوس‌های فراوان، قرار است هفتم و هشتم آذرماه امسال در«کنفرانس تهران» به سرمایه گذاران داخلی و خارجی معرفی شود، اما از زمان معرفی این مدل تا امروز، نظرهای موافق و مخالف بسیاری در خصوص این مدل جدید قراردادها بیان شدند. نکته حائز اهمیت این است که اکثر کارشناسان و مسوولین معتقدند این مدل جدید قرارداد می تواند جذابیت سرمایه گذاری را در ایران بیش از پیش افزایش دهد که این امر باعث تعامل بیشتر ایران با کشورهای جهان می‌شود. هم اندیشی مدل جدید قرارداد نفتی ایران (IPC) اسفندماه ۱۳۹۲ با حضور شرکتهای بزرگ بین المللی در تهران برگزار شد؛ در قراردادهای (IPC)، قرار براین است که حلقه های مختلف صنعت نفت (اکتشاف، توسعه و تولید) به صورت یکپارچه واگذار شوند تا شرکتهای خارجی با چنین قراردادی، انگیزه ای برای حضور در صنعت نفت ایران داشته باشند. در این قرارداد، مالکیت مخزن قابل انتقال نیست و مالکیت واگذار نمی شود و تولید صیانتی از مخزن، یکی از مهمترین مباحث در این قراردادها است که در این عملیات اکتشاف به پیمانکار واگذار می شود و باید سعی شود شرکتهای خارجی به مناطق پر ریسک صنعت نفت وارد شوند، زیرا قاعده در جهان این گونه است که هزینه سنگین اکتشاف را شرکت های خارجی تامین کنند و نباید هزینه‌های ملی صرف مخارج اکتشاف شود. انتقال فناوری و شفافیت مالی یکی دیگر از مهمترین مباحث قراردادهای تازه IPC است که بر اساس آن قرار است در قراردادهای تازه، کارشناسان ایرانی در کنار شرکتهای سرمایه گذار خارجی قرار گیرند تا با آخرین فناوریهای روز دنیا آشنا شوند. ضمن این که باید خود نیز در این انتقال و دریافت فناوری بهتر عمل کنند. همچنین افزایش ضریب بازیافت مخازن یکی از مهمترین اهداف این قرارداد است که با توجه به این که نیمی از میدانهای کشور در نیمه دوم عمر خود قرار دارند، هر یک درصد افزایش ضریب، معادل ۵٠٠ میلیارد دلار افزایش ثروت ملی است. مدل جدید قراردادهای نفتی (IPC) با قراردادهای بیع متقابل کنونی متفاوت هستند، زیرا قراردادهای بیع متقابل تنها اکتشاف و توسعه را شامل می‌شدند که هدف از ارائه مدل جدید قراردادهای نفتی، حل مشکلات کاهش تولید در میادین با وارد کردن شرکتهای بین‌المللی در فازهای تولید و احیا و استفاده بهینه از انتقال دانش و فناوری است. قرارداد بیع متقابل یا به اصطلاح (Buy back) شبیه قراردادهای خدماتی است و براساس آن شرکت پیمانکاریا شرکت نفتی بین المللی، سرمایه‌گذاری را انجام می‌دهد و از تخصص خود برای توسعه میادین نفتی و گاز طبیعی ایران استفاده می‌کند. پس از اینکه میدان توسعه یافت و تولید شروع شد، اداره پروژه به شرکت ملی نفت ایران یا شرکت تابع آن واگذار می‌شود، این در حالی است که قراردادهای جدید نفتی ایران(IPC)، تسهیل انتقال دانش و فناوری از شرکت‌های بین‌المللی می‌خواهد که خواسته های ایران را در زمینه بومی‌سازی دانش و فن آوری اجرا کنند. همچنین براساس قراردادهای بیع متقابل، شرکتهای نفتی بین‌المللی حقوق مساوی در میادین نفت و گاز دریافت نمی‌کنند و شرکت ملی نفت ایران از درآمد حاصل از فروش نفت و گاز تولید شده برای پرداخت هزینه‌های صرف شده از سوی شرکت خارجی استفاده می‌کند. مقدار پرداخت سالانه به شرکت خارجی براساس درصدهای از پیش تعیین شده تولید میادین است و میزان بازگشت سرمایه در قراردادهای بیع متقابل بین ۱۲ تا ۱۷ درصد و دوره پرداخت بین پنج تا هفت سال است. ایران رونمایی از قراردادهای جدید نفتی را که قرار بود ۱۲ آبان سال گذشته طی مراسمی در لندن صورت بگیرد، سه ماه به تعویق انداخت. مهدی حسینی، رئیس کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی ایران دلیل این تعویق را تخصیص زمان کافی برای لغو تحریم ها علیه ایران دانست. اما در نهایت بعد از گذشت حدود حدود یکسال، هفتم و هشتم آذرماه امسال، کنفرانس تهران برگزار و از این مدل جدید قراردادها رونمایی می شود.


  • دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
  • افزودن دیدگاه


JahanEghtesadNewsPaper

جستجو


  |