بعضی از ما مانند دستگاه تولید زباله هستیم و برخی هم به جز تولید زباله، آن‌ها را در خیابان و طبیعت رها می‌کنیم، اما بعضی‌ها با زباله مجسمه می‌سازند و با این مجسمه‌های عجیب و غریب موزه هم برپا می‌کنند

.به گزارش ایسنا، غار - موزه‌ی وزیری را ناصر هوشمندوزیری در باغی کوچک در لواسان برپا کرده و در آن، غاری هم در دل کوه کنده و نام موزه‌ی شخصی‌اش را «غار - موزه وزیری» گذاشته است.

قبل از ورود به این غار - موزه، بیننده متوجه خواهد شد که با موزه‌ای کاملا متفاوت مواجه است. موزه‎ای که اشیای آن قدیمی نیستند، ظرافت آثار هنری معمول را هم ندارند، اما در دل هر تکه، دنیایی از حرف‏‌ها و ایده‏‌ها نهفته است.

از نمای بیرونی موزه، اسب بالدار و شاخ‏دار سفیدی نمایان است که گویی دارد به سوی آسمان پرواز می‌کند. در دالان ورودی هم موتورسیکلت عجیب و غریبی قرار دارد که انگار معلق است. بعد از عبور از این دالان، میزی کوچک قرار داده شده که رویش چند جلد کتاب و عکس‏‌هایی از موزه دیده می‌شود که می‌توان به‌عنوان یادگاری آن‎ها را خرید. روی میز کاغذی هم هست که رویش نوشته شده، هزینه‌ی بازدید از موزه 3500 تومان است و باید آن را داخل بشقاب روی میز گذاشت.

در ادامه، راهرویی پر درخت با طاقی به نام «طاق کسری» قرار دارد. این طاق با شیشه‏‌های خالی دلستر و ملات ساخته شده، با همین شیشه‌ها، حصارها و دیوارهایی در کل حیاط موزه نیز بنا شده که بخش‎های مختلف را از هم جدا می‏‌کنند. تابلوهایی هم هست که بازدیدکننده را راهنمایی می‎کند که از چه مسیری، بازدید از موزه را آغاز کند.

از همان آغاز، هر بیننده‎ای از دیدن آثار متفاوت ناصر هوشمندوزیری شگفت‏‌زده می‎شود؛ او از هر وسیله‎ای در ساخت آثارش استفاده کرده و شکل‌های بسیار زیبا و عجیبی ساخته است. بخشی از ساخته‌های او هم مجسمه‏‌های معمول، ظریف و بسیار زیبا هستند، مانند مجسمه‌ی مادر بارداری که پرنده‌ای در دست دارد. جلوتر نیز این مجسمه‌ساز با شیرها و لوله‏‌های آب، آب‌نمایی ساخته به نام «آب‏‌نمای شیر تو شیر» که توسط آن، آب از حوض کوچک دور آب‎نما به داخل شیرها پمپاژ می‏‌شود.

نام‌گذاری مجسمه‏‌ها و اشیای موزه، یکی از جذابیت‌های آن است که بسیار خلاقانه و گاه غافلگیرکننده است و مخاطب را به خنده و گاه تفکر وا می‌دارد.

بخش‏‌های دیگر موزه هم بسیار جالب هستند، خصوصا خانه‌ی درختی که در وسط حیاط ساخته شده و پله‏‌های چوبی و باریک دارد، چند تاب هم در جای جای موزه هست که بازدید‌کنندگان می‌توانند از آن‏‌ها استفاده کنند.

این موزه ساختاری تو در تو دارد و بخش‏های مختلف آن به هم راه دارد. یکی از دیگر بخش‏‌های جذاب موزه، غاری است که ورودی آن در حیاط است و دهانه‌ی غار مانند دهن یک شیر بزرگ است و بازدیدکننده با ورود به غار، به دهان شیر وارد می‌شود.

در راهرو اولیه‌ی غار نیز مجسمه‏‌ای از رستم دستان ساخته شده که گویی ستون غار است و باری روی دوش او است. در دیگر راهروهای غار هم مجسمه‌های مختلفی ساخته شده‌اندژ. برخی از این مجسمه‌ها به مشاهیر ایران تعلق دارند، مانند صمد بهرنگی، محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفی، سردار جنگل، شهریار، ایرج بسطامی، امیرکبیر و ...

این غار به ایوانی راه دارد که آنجا هم بر فراز ایوان، مجسمه‌های مختلفی قرار دارند.

در ساخت اشیای موزه، هوشمندوزیری از هر وسیله و ماده‌ای استفاده کرده است. کم نیستند مجسمه‎هایی که با قطعات موتور و دیگر بخش‌های ماشین ساخته یا مجسمه‏‌هایی که از بخش‏‌هایی از وسایل الکترونیکی و لوازم منزل تشکیل شده‌اند.

او همچنین از ضایعات برای ساخت مجسمه‌هایش بهره گرفته و مجسمه‌ای دارد به نام هیولای ضایعات که در حال تکمیل آن است و می‌خواهد با ساخت این مجسمه‌ها، بازدیدکننده‏‌ها را متوجه ضایعاتی کند که در حال بلعیدن کره زمین هستند.

ناصر هوشمندوزیری دانش‏‌آموخته‌ی رشته‌ی مجسمه‌سازی در دانشگاه تهران است و از وزارت ارشاد دکتری افتخاری دارد. او در مجسمه‌سازی سابقه‌ای طولانی دارد و آثاری در پارک‌های مختلف مانند پارک ایرانشهر، پارک پردیسان، پارک جمشیدیه، پارک ساعی و پارک ملت دارد. او تقریبا هر روز در موزه‌اش حضور دارد و در کارگاهش در حال خلق اثر است.

خبرنگار ایسنا با او درباره‌ی سابقه‌ی کاری و علاقه‌اش به هنر و دلایل تأسیس این موزه گفت‎وگو کرد. هوشمندوزیری درباره‌ی خودش گفت: من در سال 1325 در همدان زاده شدم و از کودکی به مجسمه‎سازی علاقه‌مند شدم، مادرم هم زنی هنرمند بود و من را تشویق می‌کرد. بعد از گرفتن دیپلم، از دانشگاه تهران لیسانس مجسمه‌سازی گرفتم و سال‌ها به مجسمه‌سازی پرداختم. مدتی هم در دانشگاه سوره مجسمه‌سازی تدریس می‌کردم.

او درباره‌ی موزه‌اش نیز توضیح داد: این موزه را براساس علایق خودم و به‌عنوان موزه‌ای شخصی تأسیس کرده‌ام. 23 سال در میدان فاطمی، آتلیه‌ای داشتم. سال 1384 آنجا را فروختم و با وامی 30میلیون تومانی این باغ را خریدم. از آن زمان تا کنون در حال ساختن این موزه هستم. اشیای این موزه را آن‌طور که دوست دارم، ساخته‌ام.

وزیری درباره‌ی مواد مورد استفاده‌اش برای ساخت مجسمه‌ و دیگر اشیا، گفت: من از همه‌چیز برای ساخت مجسمه استفاده می‌کنم و در همه‌ی سبک‌ها کار می‌کنم، اما عشق واقعی‌ام، سنگ است که به‌دلیل دشواری جابه‌جایی، از چوب، شیشه، فایبرگلاس، آهن، بتون و ... استفاده می‎کنم.

این هنرمند درباره‌ی غار ایجادشده در موزه‌اش هم اظهار کرد: من عاشق غارهای ایران هستم و تقریبا همه‌ی آن‌ها را دیده و برای بازسازی غارها نیز تلاش کرده‌ام. می‌خواهم غار را گسترش دهم و آن را دو طبقه کنم، مجسمه‌های زیادی هم در ذهن دارم که می‌خواهم آن‌ها را بسازم، مانند مجسمه‌ی مریم میرزایی که جایزه‌ی بزرگ ریاضی را به‌دست آورد.

این استاد مجسمه‌سازی همچنین درباره‌ی دلیل استفاده‌اش از ضایعات در ساخت آثار هنری، گفت: من کوچیک‌ترین فرزند خانواده‌ام. ما بچه‌های کوچک هرگز لباس نو نمی‌پوشیدیم و لباس بچه‌های بزرگ‌تر به ما می‌رسید. آن‌موقع هیچ‌چیز را دور نمی‌ریختند و از همه‌چیز استفاده می‌کردند. چیزی به اسم ضایعات وجود نداشت. مادر من هم بسیار خلاق بود همیشه از لباس‌ها عروسک، دستگیره و کیف درست می‌کرد. از سوی دیگر در این روزگار ضایعات خیلی زیاد شده، ضایعات مانند گنج است که می‌شود از آن‌ها استفاده کرد. معتقدم هنرمند همیشه پیش‌قدم است و این وظیفه‌ی او است که به موضوعات واکنش نشان دهد. البته من در این مسیر پیش‌قدم نبودم و در جهان هنرمندان زیادی هستند که به این روند واکنش نشان می‌دهند.

او همچنین درباره‌ی حمایت‌های احتمالی که از کارش شده است هم تصریح کرد: بدبختانه شرایط جامعه ما به‌گونه‌ای است که هنرمندان شرایط بدی دارند و کسی از هنر آن‌ها استفاده نمی‌کند، وگرنه ما می‌توانستیم از فضای شهر برای نمایش هنر استفاده کنیم. اگر در مدرسه‌ای، مجسمه بوعلی سینا را بسازیم، از هر چیزی موثرتر است. من اگر فضای کافی برای ساخت آثارم داشتم، دوست داشتم شاهنامه را بسازم و همچنین مجسمه‌ای از سیاوش در آتش بسازم؛ اما هیچ نهادی از کار من حمایت نکرده و من فقط با بودجه‌ی شخصی کار کرده‌ام و اینجا نتیجه‌ی کار شبانه‌روزی خودم است. اگر فضا داشتم هم 10 برابر الان کار می‌کردم و مجسمه‌هایی عظیم می‌ساختم.

غار - موزه‌ی وزیری در لواسان، بلوار امام خمینی (ره)، جاده کند علیا و سفلی، دوراهی بوجان، پلاک 77 واقع شده و هر روز میزبان علاقه‌مندان است. همچنین برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به سایت این موزه به نشانی www.vaziriart.com مراجعه کنید.