علی شفائی -ali.shafaee.11@gmail.com

نحوه تصمیم‌گیری و چگونگی حذف سهمیه بنزین خودروهای شخصی به گونه‌ای رقم خورد که نشانه‌ای از تدبیر در آن نمی‌توان یافت.

دولت تدبیر و امید در شرایطی سکان مدیریت کشور را در اختیار گرفت، که اقتصاد کشور متأثر از هشت سال سوء مدیریت،‌ ضعف متولیان، انتخاب متصدیان نالایق و ورود جریان‌های فاسد به نظام مالی گرفتار گره‌های کوری شده‌بود که نخبه‌ترین اقتصاددانان حتی حاضر به پیشنهاد نسخه‌های اصلاحی نبودند.

این در حالی است که درک سیاسی و بالاخص اقتصادی جامعه به اندازه‌ای رشد یافته‌، که اکثریت جامعه منهای اقلیت خاصی که تنها هدفشان تخریب دولت یازدهم است، انتظار اصلاحات آنچنانی در اقتصاد را نداشته و نشانه‌های حداقلی از ثبات به افزایش رضایت ایشان منجر می‌شود.

چنانکه طی دو سال گذشته عموم جامعه پذیرفتند که تورم کنترل شده و هیچکس معترض نشد که این مهم نتیجه کاهش تقاضا و رکود بازار است نه مدیریت شاخص‌های اقتصادی توسط دولت؛ یا زمانی که خبر از دیده شدن نشانه‌هایی از پایان رکود در برخی صنایع منتشرشد، کسی نگفت که تعطیلی بخشی از صنایع موجب انتقال بازار آنها به بنگاه‌های باقی مانده و افزایش اندک تقاضا شده‌است.

زمانی که دستمزد سال 94 کارگران 17 درصد تعیین و به دلیل پیشی‌گرفتن از نرخ تورم 14 درصدی، آنرا نمونه‌ بی‌نظیر همراهی دولت با جامعه کارگری، حداقل در 10 سال گذشته خواندند،‌ هیچ کارگری لب به اعتراض نگشود که معیشت حداقلی امروز کارگران به گونه‌ای است که نه تنها سفر و ورزش که حتی سلامت و تحصیل هم از سبد مصرف بسیاری از خانواده‌‌ها خارج شده و اگر قراراست، دستمزد با نرخ تورم تعیین شود، باید نرخ تورم سبد غذایی خانواده‌ کارگری مد نظر قرارگیرد، که در خوشبینانه‌ترین حالت 20 درصد است.

فعالان اقتصادی، جامعه کارگری و عموم مردم در حمایت از دولتی که در صحنه بین‌الملل و جریان مذاکرات برای حقوق ملتی که غیرمنصفانه که نه مغرضانه تحریم شده بودند نیازمند حمایت اکثریتی مردم است، همه شرایط را پذیرفتند، چراکه به تدبیر دولت یازدهم امید بسته‌اند و در پی هر مشکلی حق را به دولت می‌دهند که با صدها مشکل روبرواست.

اما اتفاقی که بر سر حذف 60 لیتر بنزین سهمیه‌ای و تک نرخی شدن بنزین افتاد،‌ ماجرایی است متفاوت از همه اتفاقات قبلی و اگر همچنان قراراست که به تدبیر هم امید ببندیم، اینبار دولت باید حق را به مردم بدهد.

وقتی که همه اقشار جامعه پذیرفتند که خزانه خالی، نفت ارزان شده و مشکلات تحریم دولت را تحت فشار قرارداده و باید مالیات بر ارزش افزوده را حتی بیش از آنچه قانون تعیین کرده بپردازند، این نشان از فهم و درایت مردم است، وقتی قبض‌های آب و برق، گاز و تلفن با تعرفه‌های جدید توزیع شد تا هزینه‌های دولت برای تولید آنها به حداقل برسد، بازهم فهم و درک مردم از شرایط و مشکلات سخت دولت، موجب همراهی بدون هیچ اعتراضی شد.

اما اگر قراراست که مردم و دولت همراه هم باشند، هم دلی و هم زبانی را که تکلیف امسال است، به بهترین نحو اجرایی کنند، پس این بی‌تدبیری است که دولت تصمیمات خود را قبل از اطلاع‌رسانی اجرایی‌ کند.

فاصله بین 60 لیتر بنزین 700 تومانی و 1000 تومانی سرجمع می شود 18 هزارتومان، یعنی اندکی بیش از قیمت نیم کیلو گوشت، بهای دو یا سه کیلو میوه نه چندان مرغوب، قیمت دو کیلو برنج یا هزینه چند سفر داخل شهری با تاکسی،‌ اما فاصله‌ای که اجرای اعلام نشده این تصمیم می‌تواند ایجاد کند، فاصله‌ای است که نه با 60 لیتر که با 600 لیتر بنزین رایگان هم حذف نخواهدشد، امروز میدان،‌ میدان بازی دولت است که تدبیر به خرج داده و نگذارد شیشه امید مردم به سنگ بی‌تدبیری شکسته شود و یا ...