با نزدیک شدن به ایام رقابت انتخاباتی و گرم شدن تنور انتخابات، این روزها اخبار نگرانکنندهای از بروز خشونت در همایشهای احزاب اصلاحطلب به گوش میرسد. البته طبق معمول، دو طرف ماجرا روایتهای متناقضی از وقایع دارند. برگزارکنندگان همایش میگویند گروهی قصد برهم زدن مراسم را داشتند، و حمله کردند و چه کردند. طرف مقابل هم در دفاع از خود میگوید "مردم" ناراضی هستند و مخالفند و اعتراض میکنند، خشونتی هم درکار نیست! اخیراً در همایشی که بنا بود در یاسوج برگزار شود، گفته شدهاست که فردی با چاقو قصد حمله به سخنران را داشته، و البته معلوم است که طرف مقابل انکار میکند، و تازه مدعی حمله مسلحانه سخنران به خودش خواهدبود! و صد البته اگر چنین ادعایی نداشتهباشد، باید تعجب کرد. چند روز پیش هم، در همایش معروف قرچک ورامین افرادی به صورت خودجوش در مقابل محل برگزاری همایش تجمع کرده، و احتمالاً توسط سخنرانان و میهمانان همایش کتک خوردند! معمولاً بعد از هر واقعهای از این نوع، بلافاصله سیل تحلیلها و مصاحبهها راه میافتد که چه باید کرد؟ هدف خشونتطلبان چیست؟ دولت چه وظیفهای دارد؟ چه کسی مقصر است و سؤالاتی از این قبیل. و البته بعد از مدتی هم کل قضیه فراموش میشود، تا موسم انتخابات بعدی فرا برسد. بهنظرمن، بهتر است مخالفان گسترش خشونت به جای اینهمه سخنپراکنی و انتقاد از فلان مسؤول یا فلان حزب و تشکیلات خاص، عزم خود را به استفاده حسابشده از چشم اسفندیار جریان خشونتسالار جزم کنند. تمام خواسته خشونتطلبان این است که بزنند و درهم بریزند، ولی دیدهنشوند. در این حالت است که آنان بعد از اینهمه نقشآفرینی، تازه با مظلومنمایی و با چشم گریان (با الگوبرداری از ماجرای برادران حضرت یوسف "وَجَاؤُواْ أَبَاهُمْ عِشَاء یَبْکُونَ") سراغ رسانههای خودی و مقامات میروند که کجا نشستهاید که ما را زدند و سانسور کردند! اگر اینگونه همایشها با تمام حواشی و اتفاقاتش به شکل مناسب تصویربرداری و مستندسازی شود، دیگر کسی نمیتواند مظلومنمایی کند، و طلبکار هم بشود. خوشبختانه فنآوری امروز این امکان را در اختیار همه قرار دادهاست که فرصت "زدن و دیدهنشدن" را از خشونتطلبان بگیرند. از این رو مجریان و برگزارکنندگان همایشهای انتخاباتی باید بخش اعظم توان خود را صرف مستندسازی و تصویربرداری دقیق و امن از تمام وقایع مرتبط با همایش بکنند، تا معلوم شود آن گروه از "مردم" که مخالف برگزاری آرام و بیدردسر همایشهای انتخاباتی هستند، چه کسانی هستند. شاید حادثهای مانند حمله به دکتر علی مطهری در مسیر فرودگاه شیراز چندان قابل فیلمبرداری نباشد، اما آیا ثبت لحظات مبارزه دلیرانه نیروهای خودجوش برای زمینگیر کردن قانون و جلوگیری از اجرای مراسم و سخنرانی در یک سالن و انتشار سریع آن برای عموم مردم غیرممکن است؟ از این رو پیشنهاد میکنم این گروهها به جای گلایه و انتقاد، به سرعت دنبال برگزاری چندین همایش دیگر و البته تصویربرداری تمام و کمال از مراسم باشند، و یقین بدانند این شیوه ایجاد شفافیت با کمک فنآوری روز، عاشقان طریقت "زدن و دیدهنشدن" را از هنرنمایی حداقل با شیوههای شناختهشده و معمول منصرف خواهدساخت.
-
دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
-
افزودن دیدگاه