رئیس هیات مدیره و مدیرعامل سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران در پنجمین جلسه کمیسیون هیأت عالی نظارت بر اصناف کشاورزی ایران که با حضور نمایندگان دستگاههای عضو هیأت برگزار شد، تأکید کرد: نظام صنفی کشاورزی میبایست پیشگام گفتگوی ملی در زمینه کشاورزی و مناسبات بازار باشد.
به گزارش جهان اقتصاد به نقل از سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران، حسین شیرزاد با طرح مسائل و مشکلات ناشی از ناهماهنگی در تولید و بازار محصولات کشاورزی، درخصوص افزایش بیسابقه تولید و خرید محصول گوجه فرنگی از سوی سازمان تعاون روستایی گفت: در سالهای گذشته با خرید حمایتی بمیزان ۳۰ الی ۳۵ هزار تن گوجه فرنگی، تنظیم بازار این محصول محقق میشده اما در سالجاری، بنا به شرایط خاص و جبر تکنولوژیک، حتی با خرید ۲۶۰ هزار تن محصول نیز به تعادل و تنظیم بازار دست نیافتهایم.
معاون وزیر جهادکشاورزی با اشاره به گستردگی و ریشهدار بودن معضل یادشده افزود: بزودی و در آینده نه چندان دور، با ورود گوجه فرنگی جنوب به بازار و مسائل خاص آن نیز مواجه خواهیم بود. ضمن آنکه هنوز از سونامی گوجه فرنگی عبور نکرده، درگیر بحران سیب درجه سه درختی میشویم! وی در ادامه گفت: مسائل بعدی نیز مربوط به قضایای پیاز و سیب زمینی است که ازجمله معضلات قابل پیش بینی بازار بوده و در کنار موضوع همه ساله تنظیم بازار سیب و پرتقال و عدم تخصیص اعتبارات لازم، سازمان مرکزی تعاون روستایی و مجموعه بخش کشاورزی را دچار چالش جدی خواهد کرد.
این مقام مسئول با ذکر این نکته که بکارگیری تکنولوژیهای نوین و بذرهای هیبرید اصلاح شده با قابلیت چندین بار برداشت، موجب افزایش چشمگیر در تولید محصولات کشاورزی شدهاست، خاطرنشان کرد: با صرف یارانههای تخصیص یافته به کشاورزان، گوجه ای که در بازار حداکثر به قیمت ۵۰۰ تا ۶۰۰ تومان خریداری میشده را به میزان ۹۵۰ تا ۱۰۰۰ تومان از کشاورز خریداری نمودیم ولی مشاهده میکنید که با وجود پرداخت این یارانه، همچنان جامعه کشاورزی ناراضی است! دکتر شیرزاد در ادامه تصریح کرد: این موضوع نیاز به واکاوی اصولی و علمی از کل داستان تزریق یارانهها به بخش کشاورزی در حلقههای پیشین و پسین تولید دارد تا به چرایی و دلایل نارضایتی جامعه کشاورزی با تمامی این تلاشها برسیم تا حداقل بارقه ای از رضایتمندی را در جامعه کشاورزی ایجاد نماییم .
دبیر هیأت عالی نظارت بر اصناف کشاورزی ایران اظهار داشت: هم اکنون یک تناقض یا گُسل جدی میان عینیت موجود در بخش کشاورزی و ذهنیت کشاورزان ما دیده میشود. اگر این گسل پر نشود قطعا جامعه تولیدکننده ما را در مناسبات آتی دچار چالش های جدی خواهد کرد و همه این مسائل به حوزه امور صنفی بخش کشاورزی بر میگردد. درصورت برخورداری بخش کشاورزی از نظام صنفی پرقدرت که بتواند بخشی از مسئولیتها و تعهدات اساسی صنف و بازار را به عهده بگیرد، ساختار مدیریتی و سلسله مراتبی درستی داشته باشد، خواهیم توانست همه این قضایا را به آن واگذار کنیم. هم اکنون واگذاری این امور به امری لامحال بدل شده است.