علیرضا امامی فرد-گروه فرهنگی
این روزها، عزاداری ها به اوج خود رسیده است. تاسوعا و عاشورای حسینی در پیش است و مردم ایران برای احترام به سالار شهیدان سیاه پوش شده اند. پیرمردانی و پیرزنانی با پوششی ساده را در میان دسته های عزاداری و هیأتهای مذهبی می بینیم که خیره به پرچم های نوشته شده به نام حسین(ع) و عباس(ع) اشک در چشمانشان حلقه زده و بی وقفه شبنم هایی از چشمانشان جاری می شود.
در کنار آنها، دختران و پسرانی پیراهن مشکی پوشیده اند که چند نسل جلوتر از مادربزرگ ها و پدربزرگ هایشان متولد شده اند. اما پوشش جوانان دهه هفتاد و هشتاد مانند چند نسل گذشته نیست. برخی از پسرها شلوارهایی پاره پاره پوشیده و یا پیراهن هایی با مارک های عجیب به تن کرده اند. دختران نیز اصلا شبیه به مادربزرگهایشان نیستند. اما نکته مهم اینجاست که همه، عاشقانه به پرچم حسین نگاه می کنند. شاید نگاه های نسل حالا با نسلهای گذشته به حسین متفاوت باشد، اما در باطن تفاوتی وجود ندارد. بسیاری هم هستند که لباس سیاه نپوشیده اند اما با شنیدن نام حسین منقلب شده و از خود بی خود می شوند.
ولی در میان این عزاداری های مذهبی، نکته های ناراحت کننده ای دیده می شود که از صاحب این مجالس به دور است. عده ای فکر می کنند که صاحب این مجالس، نه امام حسین است، نه برادرش عباس، بلکه خود را صاحب این مجالس می دانند و تصورشان این است که هر که مانند آنها عزاداری نکند، بویی از عاشورای حسینی نبرده و توفیقی از این روزها نخواهند برد. شاید ذکر یک مثال خالی از لطف نباشد. در میان عزاداران حسینی عده ای قلیل هستند که به جوانانی که پوششان متفاوت با آنهاست با غصب نگاه کرده و به دیگران می گویند: « اینها از عاشورا چه می فهمند، آمده اند برای جلب توجه ». وقتی اسنان چنین صحبتهایی شنیده می شود متعجب می ماند که چرا برخی خود را صاحب بهشت و جهنم می دانند و فکر می کنند در روز قیامت آنها هستند که قرار است نامه اعمال را بررسی کنند و تصمیم بگیرند که چه کسانی از پل صراط باید عبور کنند. اما به راستی این چنین است؟ آیا خدای حسین که نامه اعمال بندگان را بررسی می کند هم با عزاداران بنده مخلصش حسین، هم ظاهری برخورد می کند؟ چیزی که از احادیث و آیه های قران می توان فهمید این است که خداوند برای اجر و پاداش دادن عزاداران حسینی، ملاک اصلی را پوشش افراد قرار نمی دهد. خداوند به چیزی می نگرد که برخی از افراد که خود را صاحب پل صراط می دانند از دیدنش عاجزند!
