رساندن گاز به اروپا، عمق قدرت استراتژیک و امنیت ملی ایران را آسیب‌ناپذیر کرده و صدور از طریق خطوط لوله موجبات امنیت جمعی کشورهای مسیر را فراهم می‌کند.

فریدون برکشلی، رئیس دفتر مرکز مطالعات انرژی وین، در گفت‌وگو با خبرنگار جهان اقتصاد، ضمن بیان مطلب فوق اظهار داشت: در گذشته‌های دورتر، گاز جایگاهی در سبد مصرف انرژی کشور نداشت و نفت و فراورده‌های نفتی، سهم غالب در سبد انرژی را داشتند. البته زغال‌سنگ هم جایگاه مهمی داشت. در حقیقت در دهه ۱۳۵۰ در گزارشی که دانشگاه استنفورد از بخش انرژی ایران تهیه کرده بود، نقش زغال‌سنگ را حتی، فراتر از نفت دیده بود.

وی با بیان اینکه در سال‌های گذشته اکتشافات گاز در ایران مورد اقبال نبود گفت: کاوشگران صنعت نفت، غالبا گاز را در جست‌وجو برای نفت، پیدا می‌کردند و حتی در مواردی تیم اکتشافی مورد توبیخ قرار می‌گرفتند، میزان محدود مصرف داخلی و حجم بسیار بالای ذخایر گازی مرتبا این نظریه را تقویت می‌کرد که جمهوری اسلامی ایران در طول یک دهه به یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان گاز جهان تبدیل می‌شود.

وی تصریح کرد: زمانی که قیمت جهانی گاز بسیار نازل بود، ایران که منابع سرشار نفتی داشت، انگیزه چندانی برای صادرات گاز، در مقام مقایسه با صادرات نفت نداشت. پس از پارس‌جنوبی هم انگیزه‌ای در ارتباط با صادرات گاز نداشتیم، اما قیمت جهانی گاز روند رو به رشدی داشت و به تدریج بحث گاز به یکی از مباحث جدی و کانونی عرضه و تقاضای انرژی تبدیل شده بود و نشانه‌های روشنی وجود داشت که آینده انرژی‌های فسیلی پس از نفت در صنعت گاز است.

وی عنوان کرد: اینکه نتوانسته‌ایم در قد و قواره و پتانسیل ذخایر گازی که داریم در بازارهای منطقه‌ای و بین‌المللی حضور داشته باشیم، به خاطر فقدان یک استراتژی و بسته جامع و خردمندانه انرژی است و وقت زیادی را روی مبحث خط لوله آسیایی مابین ایران، پاکستان و هند هدر دادیم و البته انتقال گاز به ترکیه موفقیت‌آمیز و بسیار دشوار انجام شد.

رئیس دفتر مرکز مطالعات انرژی وین توضیح داد: یکی از دلایلی که ایران را در رقابت گازی منطقه‌ای عقب انداخت، فقدان شناخت کافی از بازار جهانی گاز و اهمیت استراتژیک آن در تعاملات منطقه‌ای و جهانی بود. ما در ایران با نگاه نفتی به گاز نگاه می‌کردیم، در عرضه و صادرات نفت، زوایای امنیتی و استراتژیک نقش چندانی ندارد.

وی خاطرنشان کرد: صادرات گاز به اروپا هنوز هم خیلی دور از دسترس نیست و فرصت‌های اندکی در افق وجود دارد، اما نیازمند تصمیمات شجاعانه و مهمی است. اروپا به شدت به دنبال متنوع‌سازی منابع تامین گاز دریافتی است. اعتبار روسیه به عنوان یک تامین‌کننده قابل اعتماد تاحدی خدشه‌دار شده است. منابع عرضه مهم دیگری هم وجود ندارد.

وی با بیان اینکه به هر روی بهترین شرایط برای ما رسانیدن گاز به اروپاست عنوان کرد: رسانیدن گاز به اروپا، عمق قدرت استراتژیک و امنیت ملی ایران را آسیب‌ناپذیر کرده و صدور از طریق خطوط لوله موجبات امنیت جمعی کشورهای مسیر را فراهم می‌کند، به طوری که امنیت و ثبات ملی کشور ما به امنیت و ثبات جمعی کشورها تبدیل می‌شود، شرایطی که امروز روسیه از آن بهره‌مند است.