میلاد صادقی- پژوهشگر حقوق هوافضا-منتسکیو در روح‎القوانین می‎نویسد: تئوفیل امپراطور [امپراتور] روم وقتی دید یکی از کشتی‎ها مملو از مال‎التجاره‎ای است که به زوجه‎اش تئودور تعلق دارد دستور داد کشتی را با محصولات آن بسوزانند و سپس گفت من یک امپراطور هستم و شما می‎خواهید مرا یک بازرگان و یا ناخدای کشتی بکنید؛ اگر من و زوجه‎ام تجارت بکنیم در آن صورت افراد ملت که بایستی از طریق بازرگانی امرارمعاش نمایند، چه خواهند کرد؟! به گفته منتسکیو خوب بود این امپراطور دنبال گفته خود این حرف را هم زده بود: من یک امپراطور هستم و اگر تجارت بکنم کیست که بتواند مطالبات خود را از من وصول کند و برخلاف میل من مرا وادار به انجام تعهدات خویش نماید. من امپراطور هستم و اگر مصمم شدم که فلان کالا را تحت انحصار خویش درآورم کیست که با من مخالفت کند و در مقابل دکان من دکان باز نماید. وقتی‌که من تجارت کردم درباریان من نیز می‎خواهند تجارت کنند و در آن در صورت کیست که بتواند از حرص و آز آنان جلوگیری نماید؟!

آری؛ حق با منتسکیو است؛ زمامداران نباید تجارت کنند. قانون هواپیمایی کشوری جمهوری فدرال نیجریه (2006) تقریباً در همین راستا در قسمت دهم می‎نویسد:

1- وزیر هواپیمایی، اعضای هیات حاکمه [اداره هواپیمایی کشوری]، مدیر کل [اداره هواپیمایی کشوری] و مستخدمان وزارت هواپیمایی و اداره [هواپیمایی کشوری] آنگاه که در مصدر خدمت هستند، نباید هیچ بنگاه (شرکت) هواپیمایی را کنترل یا مدیریت نمایند یا آن را به کار اندازند.

2-هر یک از اشخاص مورد تصریح در قسمت فرعی (1) فوق که دارای نفع مالی در هر بنگاه هواپیمایی است، باید به‌طور کامل چنین نفعی را به مقامات منصوب‎ کننده مربوط به خود، افشاء سازند.

3-هر یک از اشخاص مذکور در قسمت فرعی (1) فوق از شرکت در هر اقدام یا تصمیمی که ممکن است نفع (منافع) مالی آن‌ها را در هر بنگاه هواپیمایی، خواه مستقیم خواه غیرمستقیم، تحت تأثیر قرار ‎دهد، ممنوع هستند.

اگرچه به نظر می‌رسد که قسمت دهم قانون هواپیمایی کشوری جمهوری فدرال نیجریه در باب «تعارض منافع» نقایص و کاستی‎های قابل‌توجهی داشته باشد، اما به‌راستی در همان حد و اندازه خود بسیار آموزنده و پرمعنی است، زیرا قانون هواپیمایی کشوری ایران این‌ گونه تضامین یا استانداردها را ندارد. تا زمان ورود این قبیل تضامین و استانداردها اما باید به یک قول تاریخی-سیاسی که ابن طقطقی، مورخ شیعی، آن را نقل کرده است، بسنده کرد: آن‌کس را که حزم و هوشیاری پیش نبرد، عجز و ناتوانی او را به عقب می‎اندازد.