محمود دهقان- سيمين بهبهاني بامداد ديروز سه‌شنبه، 28 مردادماه در سن 87سالگي بر اثر ايست قلبي و تنفسي دار فاني را وداع گفت.
در اين رابطه علي محمدي شاعر جوان کشورمان در گفت ?گويي با جهان اقتصاد عنوان کرد که مرحوم بهبهاني در ادبيات معاصر و غزل در فرم و غالب يک اتفاق و داراي توانمندي بسيار و عظمت در غزل معاصر ما بودند

.
آقاي محمدي لطفا بفرماييد مرحوم سيمين بهبهاني چه شاخصه هايي در محتوا داشتند؟
با عرض تسليت خدمت جامعه ادبيات کشور بخاطر اين ضايعه بزرگ،خيلي از دوستان و شاعران در مورد ايشان صحبت کرده وسخن گفته اند خصوصا در مورد محتوا و مضمون کارهاي مرحوم بهبهاني .
بيشتر حرفهايي که امروز زده مي شود جايگاه ايشان را از لحاظ محتوا بررسي مي کنند و به ستايش کارهاي او از لحاظ محتوا مي پردازند، اما من خيلي نمي خواهم به اين بحث ورود پيدا کنم،شايد چون نگاهم متفاوت است و انتقادهايي را هم حتي داشته باشم که در حال حاضر وقت بيان آن نيست.
بسيار خوب اگر بخواهيد شاخصه ها و نکاتي را در فرم و غالب کارهاي آن مرحوم بيان کنيد به چه نکاتي مي توان اشاره کرد؟
ايشان از لحاظ فرمي و غالبي يک اتفاق بودند در ادبيات معاصر ما به ويژه بين بانوان شاعر، حتي در بزرگاني مانند پروين اعتصامي در غالب کلاسيک يا حتي شهريار چنين تسلطي را در اوزان عروضي مشاهده نمي‏کنيم که مانند شاعري مثل مرحوم بهبهاني بالغ بر 100 وزن شعر داشته باشد، که اين يک رکورد در ادبيات معاصر ما است.
البته شايد بعضي‏ها تمرين کنند و بگويند ما در تمرينات خود مثلا 200 وزن هم شعر مي‏گوييم. اما آنچه که مستند باشد و منتشر شده باشد و مکتوب باشد ديده نمي‏شود. من جايي نوشته بودم مرحوم بهبهاني بالاي 120 وزن شعري را  به طور رسمي کار کرده که مانند او نداريم. حتي به عنوان مثال پروين اعتصامي مشخص  است که  دارد در چه غالب و وزني کار مي‏کند، اما سيمين بهبهاني از اين منظر مي‏تواند نشان دهد چقدر توانمند در فرم و غالب مي‏تواند ظاهر شود. که چنين رقمي خودش گواه اين توانمندي است.
نکته ديگري که مغفول مانده و کمتر به آن اشاره شده اين است که سيمين بهبهاني اگر نگوييم  ابداع کننده، احياء کننده وزن دوري در ادبيات معاصر ما است.
وزن دوري داشته‏ايم به عنوان مثال سعدي مي‏گويد: باغ غمت مي‏کشم و از همه عالم خوشم/ گر نکند التفات يا نکند احترام.
اين وزن‏هاي 4 پاره است که پاره دوم تکرار پاره اول است.
اين را سعدي زياد به کار مي‏برده است اما در دوره‏ي معاصر مرحوم بهبهاني را مي بينيم که مي‏آيد از اين نوع وزن‏ها استفاده مي‏کند.
اين را هم مي‏توان از شاخه‏هاي ايشان نام برد که احياکننده وزن دوري بودند.
از لحاظ محتوايي مي‏توان به او ايراد گرفت و با او مشکل داشت اما نقش ايشان در جريان غزل را نمي‏شود انکار کرد و ايشان آدمي است با اين توانمندي و عضمت در غزل معاصر ايران. به هر ترتيب ما بزرگي را در ادبيات معاصر از دست داديم که باز هم به همه ي مردم خصوصا جامعه ادبيات تسليت عرض مي کنم.
سيمين بهبهاني‌ زاده‌ 28 تيرماه سال 1306 در تهران، به خاطر سرودن غزل فارسي در وزن‌هاي تازه به «نيماي غزل» معروف است.
سيمين خليلي معروف به «سيمين بهبهاني» فرزند عباس خليلي (شاعر، نويسنده و مدير روزنامه اقدام) بود. او ابتدا با حسن بهبهاني ازدواج کرد و به نام خانوادگي همسر خود شناخته شد ولي پس از او با منوچهر کوشيار ازدواج کرد.
سيمين که در سال 1337 وارد دانشکده حقوق شد، سال‌ها در آموزش و پرورش با سمت دبيري کار کرد.
«سه‌تار شکسته»، «جاي پا»، «چلچراغ»، «مرمر»، «رستاخيز»، «خطي ز سرعت و از آتش»، «دشت ارژن»، « گزينه اشعار»، «آن مرد، مرد همراهم»، «کاغذين‌جامه»، «کولي و نامه و عشق»، «عاشق‌تر از هميشه بخوان»، « شاعران امروز فرانسه»، «با قلب خود چه خريدم؟»، «يک دريچه آزادي»، «مجموعه اشعار» و «يکي مثلا اين‌که» از جمله کتاب‌هاي منتشرشده توسط اين شاعرند.