کارنامه نفتی ترامپ زیر ذره بین کارشناس حوزه انرژی

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا بارها ثابت کرده است که «نفت» برای او و برنامه‌های سیاسی‌ داخلی و بین‌المللی‌اش نقشی حیاتی دارد و در روزهای پایانی ریاستش بد نیست مروری به کارنامه چهارساله دونالد ترامپ انجام شود.

به گزارش خبرنگار جهان اقتصاد، رشد تولید نفت آمریکا و توهم استقلال انرژی این کشور موضوعی است که باعث شده احساس بی‌نیازی از نفت دیگر کشورها  نیز برای رئیس‌جمهوری آمریکا ایجاد شود.

به اعتقاد تحلیل گران نفتی، مهمترین دلایل سقوط تاریخی قیمت نفت در آمریکا درسال جاری با سیاست های اشتباه ترامپ ارتباط دارد.

ترامپ در ابتدا با حمایت از هم حزبی های خود که تولیدکنندگان نفت شیل یا صخره ای آمریکا بودند تولید نفت خام آمریکا را به 13 میلیون بشکه در روز رساند.

این درحالی است که تولید نفت شیل حداقل برای تولیدکنندگان 50دلار در هر بشکه هزینه در برداشت. در حوزه تولید نفت دردریا نیز که بیشتر در خلیج مکزیک و به گفته کارشناسان از عمق 1000 متری استخراج می شود، هزینه های تولید کمتر از تولید نفت صخره ای نیست.

از سوی دیگر ترامپ برای به زانو درآوردن ایران، روسیه و ونزوئلا، از متحدان خود در اوپک از جمله عربستان خواست که تولید نفت خود را افزایش دهند و سعودی ها هم در این چارچوب در هفته های گذشته تولید نفت خود را تا سطح 13 میلیون بشکه در روز رسانده بودند.

همه این شرایط دست به دست هم داد تا اینکه بازار با افزایش عرضه نفت روبرو شود و تقاضای جهانی کمتر از عرضه بشود که سقوط قیمت نفت را به دنبال داشت.

هم زمان با این وضعیت، جنگ تجاری ترامپ با دیگر کشورها از جمله چین نیز بی تاثیر در این وضعیت نبود. از این گذشته شیوع ویروس کرونا و گسترش آن در آمریکا نیز سبب شد تا این کشور به دلیل قرنطینه کردن، وارد رکود اقتصادی شود و عملا تقاضایی برای نفت وجود نداشته باشد.

در همین زمینه، سعید ساویز، کارشناس حوزه انرژی در گفت وگو با خبرنگار جهان اقتصاد اظهار کرد: دونالد ترامپ رییس جمهور جمهوری خواه آمریکا در طول چهار سال سکونت خود در کاخ سفید، سیاستی مبتنی بر تفکر فردی را سرلوحه کار خود قرار داد، ترامپ تا جای ممکن ساختار وزارت خارجه را ضعیف کرد و با خروج از توافقنامه های بین المللی متعدد، زمینه را برای توسعه بی سابقه صنایع وابسته به نفت و گاز و البته فروش سلاح فراهم کرد.

وی تصریح کرد: معاهدات آب و هوایی پاریس و برجام، پر سروصدا ترین و شاخص ترین توافقات چندجانبه بین المللی بود که مرد یکه تاز سیاست خارجی آمریکا بدون توجه به افکار عمومی در داخل و خارج کشورش پا روی آنها نهاد.

وی افزود : جنگ تجاری با چین، تغییر تعرفه ها در واردات و البته تلاش برای خارج کردن نفت ایران و ونزوئلا از بازار با ابزار سیاسی، وضعیتی را رقم زد که در نهایت بیکاری در جامعه امریکا را تا ۳درصد کاهش داده و تولید نفت آنها را تا مرز ۱۲ میلیون بشکه در روز افزایش داد.

به گفته ساویز، سابق برآن، آمریکایی ها به دلیل اینکه واردکننده عمده نفت بودند، همواره از نفت ارزان استقبال می کردند، اما اکنون اقتصاد نفتی مبتنی بر بدهی های وام در نفت شیل، نیاز داشت تا در بین نفت ارزان مورد نیاز صنایع انرژی بر در آمریکا و نفت گران مورد نیاز صنایع بالادستی تولیدکننده نفت تعادل ایجاد کند و کانال بین ۵۰ تا ۷۰ دلار، بهترین راهرویی بود که می توانست اقتصاد ایالات متحده را چاق و پروار کند.

وی بیان کرد: رونق اقتصادی نفت ایالات متحده به قیمت کم شدن دو میلیون بشکه نفت ایران و البته تمام نفت صادراتی ونزوئلا تمام شد و ترامپ سوار بر اسب تحریم ها یک تنه بنای تغییر ساختار حکومت در این دو کشور را با فشار حداکثری بر اقتصاد نهاد؛ همه این یکه تازی ها تا زمانی پیش رفت که وقوع بحرانی جهانی و غیرقابل کنترل به نام کووید۱۹ که  شروع آن از چین بود، بنیاد زندگی و اقتصاد مردم جهان را همچون طوفانی سهمگین درهم پیچید.

کارشناس حوزه انرژی مطرح کرد : کرونا و محدودیت هایی که در پی آن برای زندگی بشر به وجود آمد، در کنار بالا بردن شدید شاخص ترس در اقتصاد جهانی، ناگهان خواب های طلایی ترامپ را به کابوسی بزرگ تبدیل کرد. تقاضای جهانی نفت سقوط کرد، قیمت نفت در ایالات متحده حتی به منفی ۳۷ دلار در هر بشکه نیز رسید و ۴۰ میلیون بیکار برای استفاده از بیمه بیکاری ثبت نام کردند.

وی ادامه داد: هرچند شرایط کووید۱۹، کم و بیش برای تمام دنیا فاجعه آمیز بوده است، اما ترامپی که هر آنچه آبرو و رویا توسط آمریکایی ها در چند دهه اخیر برای مردم جهان بافته شده بود را یکجا حراج زده بود، حالا و در این واپسین سال ریاست جمهوری، دست خالی و بدنام، در پیش روی مردم آمریکا قرار گرفته است.

ساویز در پایان خاطرنشان کرد: بعید به نظر می رسد که در روابط ایران و آمریکا، حتی با آمدن بایدن تغییرات چشمگیری به وجود آید. تنها ممکن است حرکت به سوی توافق پیش تر انجام شده بین ایران و پنج کشور دیگر صورت گیرد و البته این اتفاقات می تواند تسلط روسیه روی تولیدکنندگان نفت را تثبیت و فراگیر تر کند و شاید تا مدتی عربستان را هم از دور کنترل کنندگان اوپک خارج کند.