رئیس هیات مدیره انجمن تصویرگران معتقد است: انجمنهای هنری، دچار بحران هویت هستند چون برای یک نیاز مشخص به وجود نیامدهاند.
کیانوش غریبپور- رئیس هیات مدیره انجمن تصویرگران - در گفتوگو با ایسنا، دربارهی مشکلات انجمنهای هنری در ایران اظهار کرد: تحلیل شخصی من و اعضای هیات مدیرهی انجمن تصویرگران ایران و سایر هنرمندانی که در سایر انجمنهای هنری عضو هستند دربارهی انجمنهای هنری این است که به نظر میرسد، انجمنهای هنری با یک بحران هویتی روبهرو هستند. چنانچه بر اساس یک نیاز واقعی ایجاد نشدهاند و حتی از نظر سازمانی و ثبت حقوقی، انجمنها موسسههای فرهنگی، هنری چند منظوره به حساب میآیند و نه نهادهای صنفی فراگیر.
غریبپور بیان کرد: در میان انجمنهای هنری، فقط انجمن گرافیستها صنفی است چون یک انجمن صنفی شرایطی دارد که انجمنهای هنری نمیتوانند آن شرایط را برای خود ایجاد کنند. اعضای یک انجمن صنفی، باید مکان مشخصی مانند کارگاه داشته باشند که در آن کار کنند و ثابت کنند هنری که به انجام آن مشغول هستند، حرفهشان است، این در حالیست که تصویرگران، نقاشها و مجسمهسازها گاهی در کارگاههای استیجاری و گاهی حتی در گوشهی منزلشان کارهاشان را انجام میدهند و چون واحد صنفی ندارند در نتیجه ماهیت صنفی هم ندارند.
این هنرمند تصویرگر همچنین گفت: از طرفی دیگر هم باید به این نکته توجه کرد که در قوانین کشور ما جایی برای نهادهای غیر دولتی کارآمد وجود ندارد؛ مثلا سندیکای قوی و فعالی نیست و اساسا برای فعالیت و نحوهی مواجههی انجمنها با دولت پیشبینیهایی صورت نگرفته است. بزرگترین مشکل ما این است که وقتی انجمنها را تشکیل دادیم نمیدانستیم که به چه کاری میآیند؟ انجمنها برای حل موضوعی که دولت نمیتواند آن را حل کند تشکیل نشدهاند. این انجمنها در هیجانات اجتماعی و سیاسی به منظور پاسخگویی حوائج عدهای به وجود آمدند و میبینیم که حتی در این آرزوها و منافع هم توافقی وجود ندارد که فعالیتهای انجمن باعث اغنای اعضا شود. در نتیجهی چنین امری در بحرانهای اجتماعی و سیاسی عدهای از آنها منحل شدند.
رئیس انجمن تصویرگران ایران گفت: یکی از موضوعات دیگری که باید به آن توجه کرد بحث امکانات مالی است. در انجمنهای ایران امکانات مالی وجود ندارد. چون این انجمنها با پرداخت حق عضویت اعضا اداره میشوند و علاوه بر موضوع پرداخت کردن، یا نکردن حق عضویتها،این مبلغ به قدری اندک است که نمیتواند یک انجمن را اداره کند. انجمنها، بنگاهها و آژانس هم نیستند که بتوانند قراردادهای پیمانکاری ببندند. بنابراین آنها از نظر ماهیتی و مالی ضعیف هستند. از طرف دیگر هم هم، حمایتهای دولتی باعث وابسته شدن انجمنها به نهادهای دولتی میشود.
-
دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
-
افزودن دیدگاه