علیرضا امامی فرد-در چند هفته گذشته خبرهای جدیدی مبنی بر خودکشی و یا آسیب دیدن برخی از مردم تهران در مترو بار دیگر افکار عمومی را نگران کرد که این گونه اتفاقات تا چه زمانی قرار است رخ دهد و در رابطه با آن تدبیری صورت نگیرد. از آن طرف دو فوریت طرح نصب دیواره های محافظ سکو یا همان psd باعث شد تا با یکی از اعضای شورای شهر که مطالعات فراوانی در این رابطه داشته و ایده چنین طرحی را در گذشته داده اند مصاحبه ای داشته باشیم. در زیر متن مصاحبه جهان اقتصاد با محسن سرخو، نماینده شورای شهر تهران را می خوانیم. *اگر ممکن است در رابطه با طرح دیواره های محافظ جلوی سکو یا psd  ها توضیحی دهید. سال گذشته در کمیته حمل و نقل و ترافیک طرحی ارایه کردیم مبنی بر اینکه تمامی ایستگاه های خطوط جدید مترو مجهز  به دیواره محافظ جلوی سکو یا psd باشند ولی شورای شهر  به دلیل ناتوانی در تامین هزینه ها به این طرح رای نداد. به رغم اینکه برداشت ما این است که با توجه به اینکه این طرح با امنیت و جان مردم سر و کار دارد باید جزو اولویت هزینه های شهرداری باشد. خیلی مناسب تر است که به جای برگزاری همایش و نمایش ها و ریخت و پاش های این چنینی، برای حفاظت از جان مردم هزینه کنیم. لزوما نیازی نیست که ما همه ایستگاه های یک خط را به این درب ها تجهیز کنیم. در حال حاضر بهتر است  که در بعضی ایستگاه های پرازدحام این دربها نصب شود. این طور، هزینه ها هم کمتر می شود. خداروشکر روز سه شنبه دو هفته گذشته دو فوریتش رای آورد و فکر می کنم با همکاری دوستان شهرداری چهارچوبش را بتوانیم تهیه کنیم. البته متن را هم پیشنهاد کردیم ولی با آنها رایزنی می کنیم تا به شورا ارایه دهیم. البته قابل ذکر است که  در کمیسیون عمران حمل و نقل هم، این مطرح می شود. پیش بینی کردیم اگر این طرح تصویب شود بخشی از اعتباراتش از متمم بودجه امسال و بخشی از آن هم از سال آینده تعیین می شود. *این طرح فقط برای خطوط جدید هست یا خطوط قدیمی هم شامل چنین طرحی می شوند؟ خیر، این طرح شامل خطوط قدیمی هم می شود. هدف ما در مرحله اول ایستگاه های پر ازدحام است و ما از شلوغ ترین ایستگاه ها که محل تلاقی ها و ایستگاه های شلوغ باشند شروع خواهیم کرد. به ترتیب این پروژه از ایستگاههایی شروع می شود که شهرداری بودجه آن را تامین می کند. شاید تعداد آن به ده یا به بیست ایستگاه هم برسد. خوبی این طرح این است که تبلیغاتی که روی آنها نصب می شود به مرور هزینه اش را بر می گرداند و بعدا به خاطر نصب تبلیغات سودآور خواهد شد. *هزینه هر ایستگاه چقدر می شود؟ برآوردی که هم اکنون داریم و در رابطه با آن صحبت کردیم این طور است که هر ایستگاه حدود سه میلیارد تومان هزینه در بردارد. این مقدار هزینه کمتر از آن است که ما بخواهیم این پلت فرم ها را تا سقف نصب کنیم و psd  های مورد نظر ما ارتفاعش تا سقف نمی رود و ارتفاع آن حدود یک متر و هشتاد سانتی متر است و در طول ایستگاه در دو طرف ریل نصب می شود. *درست است که این طرح برای معلولین هم مناسب است؟ ببینید وقتی مشخص باشد که قطار کجا متوقف و درب آن کجا باز می شود می توان رمپ ها یا ماهیچه هایی را به صورت شیب دار در دو طرف ایجاد کرد که افراد با ویلچر بتوانند وارد قطار بشوند. آنگاه افراد به طور عادی از قسمت میانی وارد قطار خواهند شد و از دو طرف هم افراد با ویلچر وارد می شوند. این منوط به این است که ایستگاه های مترو مجهز به آسانسور باشند، زیرا با پله های برقی یا پله های معمولی تردد امکان پذیر نیست. با تاکید ما بسیاری از ایستگاه ها مجهز به آسانسور شده اند و بقیه آنها هم در طرح هستند. برای افراد کهن سال و یا افرادی که مشکل جسمانی دارند استفاده از پله های معمولی و یا برقی امکان ندارد. علاوه بر آن این طرح از خودکشی ها هم جلوگیری می کند. البته ما فقط خطر جانی را در غالب خودکشی نگاه نمی کنیم . زمانی ممکن است طفلی، بچه ای یا فرد کهن سالی که دچار بیماری فراموشی هم هست ناخواسته به یکباره با قطار برخورد کند.  ما باید یک مامور در همه ایستگاه ها  بگذاریم که مراقبت باشد کسی از خطهای زرد عبور نکند یا اینکه باید این سیستمها رو پیاده کنیم. بالاخره هر بار که این حادثه ها رخ می دهد فضایی که در ایستگاه ایجاد می شود از لوکوموتیو ران گرفته تا کارکنان ایستگاه تا مردمی که در آن ناظر چنین صحنه ها و حادثه هایی هستند تا یک هفته عوارض چنینی حادثه هایی روی کارشان و روی فعالیتشان و حتی زندگی آنها اثر می گذارد و تحت تاثیر قرار می دهد. یعنی اگر ما این موارد را به عنوان هزینه بدانیم، هر یک حادثه ای که اتفاق می افتد، به غیر از جان آن فرد که برگشت پذیر نیست و هر چقدر هزینه کنیم بی فایده است، یک هزینه های دیگری هم اضافه می شود که هزینه های اقتصادی آن خیلی بیشتر از هزینه های پلت فرم هاست. *فکر می کنید این طرح برای اولین بار در تهران چه زمانی اجرا شود؟ طبق پیش بینی ما این طرح امسال هم میتواند اجرا شود. یعنی از سه ماهه چهارم سال جاری می توان آن را پیاده کرد. ما با متمم بودجه سال ۹۵ می توانیم امسال در برخی از ایستگاه ها آن را عملیاتی کنیم. *فکر می کنید چه مزیتهای دیگری این طرح می تواند برای شهروندان داشته باشد؟ شهروندان با آن حالت سرگردانی که در قطار کجا باز خواهد شد دیگر رو به رو نخواهند بود. در حال حاضر وقتی قطار وارد ایستگاه می شود و سرعتش را کم می کند مردم به سمت قطار هجوم می آورند و خود این موضوع خطرساز است. این طرح باعث می شود تا از قبل مشخص شود درب قطار کجا قرار است باز شود و در قطار درست در مقابل دربهای psd باز می شود و مردم می توانند سوار قطار شوند. خود این موضوع یک فرهنگ سازی هم هست. *آیا این طرح برای شهرداری سودآور است؟ بله قطعا، به عنوان مثال فرض کنید سه یا چهار سال نصب تبلیغات روی این پلت فرم ها می تواند هزینه ها را برگرداند و بعد از این مدت به یک درآمد پایدار سودآور برای شهرداری تبدیل می شود. *پس چرا با این طرح با توجه به این همه مزیت مخالفت می شد؟ ببنید دفعه قبل واقعا خیلی متعجب شدم از اینکه معاونت وقت حمل و نقل شهرداری و کمیسیون سلامت با این طرح مخالفت کردند و این بار نه از شهرداری کسی مخالفت کرد و نه از کمیسیون سلامت و خدمات شهری. در واقع همه با این طرح موافقت کردند و با فوریتش کسی مخالفت نکرد و رای آورد. با اتفاقاتی که در ایام گذشته اتفاق افتاد و کسانی جانشان را از دست دادند باعث شد تا مخالفین این طرح به فکر بیفتند، در صورتی که ما در جریان بودیم. * شما چه مدت روی این موضوع مطالعه کردید؟ ما روی سایر کشورها بررسی کردیم، نمونه های مختلف این دیواره ها را مشاهده کردیم تا ببینیم کدام نمونه برای کشور ما مناسب تر است. جلسات متعددی با پیمانکاران مترو و با حوزه معاونت حمل و نقل شهرداری و شرکت مترو گذاشتیم. حتی با شرکت مترو به این جمع بندی رسیدیم که در خط هفت به طور کامل این psd ها نصب شود و حتی برای بودجه هم پیش بینی های لازم را کرده بودیم ولی خب متاسفانه وقتی در شورا رای نیاورد مسکوت ماند تا اینکه موضوع جدیدی را مطرح کردیم. البته همان طرح را می توانستیم مطرح کنیم چون شش ماه از یک مصوبه که بگذرد قابل طرح است ولی ما دوباره همان را طرح نکردیم، چون گفتیم دوباره بحث هزینه ها را مطرح می کنند و رد می شود. ما آمدیم این بار تکنولوژی نصب درهای باز شو محافظ سکوها در ایستگاه های پر ازدحام را ارایه دادیم و اینکه چند ایستگاه به آن مجهز بشوند را نگفتیم. ایده آل ما این است که بدون استثنا تمام ایستگاه های مترو داراری این دیواره ها باشند اما همه اینها بستگی به بودجه شهرداری دارد. *آیا طراحی و اجرای این دیواره ها در هر کشوری متفاوت است؟ این دیواره ها یا کاملا تا سقف کشیده می شود یا حدودا یک متر و هشتاد سانتی متر. اگر سیستم تهویه ایستگاه از تونل کاملا مجزا باشد، این دیواره ها را تا سقف تعبیه می کنند. ما در مکان هایی که سیستم تهویه تونل و ایستگاه می تواند با هم مرتبط باشد، دیواره های محافظ تا نیمه کشیده می شود و اجازه تبادل هوا و حرارت داده  می شود. ما نیازی نداریم که تا سقف کشیده شود. کشورهای گرمسیری حوزه خلیج فارس این نیاز را دارند که تا سقف کشیده شود به خاطر اینکه پرت حرارتی و پرت برودتی نداشته باشد چرا که بسیاری از آنها روی زمین هم هست و محل عبور قطار با بیرون ارتباط دارد و ریل ها نیز با بیرون مرتبط است و چون خیلی گرم است و نیاز دارند که ذخیره دما داشته باشند تا این دیواره ها را تا سقف نصب می کنند. ما به چنین کاری نیاز نداریم. البته هزینه آن هم کمتر است.