فریده خدادادی این روزها وسيع‌ترين جلگه ايران به نام جلگه خوزستان حال و روز خوبی ندارد به طوری که با خشکسالی شدید دست‌وپنجه نرم می‏‏ کند و از شدت بی‌آبی ترک برداشته است. به گزارش جهان اقتصاد، جلگه خوزستان از شرق استان‌های بوشهر و كهگيلويه و بويراحمد را در بر می‏گيرد و از جنوب استان آذربايجان غربی تا شرق استان سيستان و بلوچستان گسترده شده است. اين جلگه که زمانی از كوهپايه‌های زاگرس شروع می‏شد و تا سواحل خليج‌ فارس و اروندرود ادامه داشت، امروز از زخم‏های خشکسالی درامان نمانده است. حتی کام رودخانه‌هایی مانند کرخه، دز که از ارتفاعات زاگرس سرچشمه گرفته و در این جلگه واقع شدند نیزخشک شده است با این اوصاف پیش‌تر از هر زمانی خطر تشدید خشکسالی این جلگه به چشم می‏خورد و متولیان امر باید به فوریت برای علاج این درد تدبیر کنند چراکه مردمی که در جوار حوضه‏های آبخیز این منطقه زندگی می‏کنند از کمبود آب رنج برده و در نهایت به دلیل عدم توجه مسئولین مربوطه در مساله مهم تامین آب، ترک دیار کرده و مجبور به کوچ اجباری به شهرهای همجوار خواهند بود و این امر، به‌جز کم شدن جمعیت آن منطقه و افزوده شدن مشکلات، عایدی به همراه ندارد. خبرنگارجهان اقتصاد درباره این موضوع با محمدرضا محبوب‌فر، کارشناس محیط زیست و توسعه پایدار به گفتگو پرداخته است که در ادامه می‏خوانید: عضو انجمن مخاطرات محیطی و توسعه پایدار ایران گفت: زمانی جلگه خوزستان از کوهپایه‏ های زاگرس آغاز و تا سواحل خلیج فارس و اروند رود ادامه پیدا می‏ کرد، پس این وضعیت نشان می‏ دهد این جلگه دارای آب فراوان و خاک حاصلخیز بوده است. حتی سطح آب زیرزمینی بالایی را به خود اختصاص داده بود اما اکنون به دنبال سدسازی‏ های سال‏ های اخیر زمین‏های حاصل خیز خوزستان  به زمین‏های شور و غیرقابل کشت تبدیل شده است. ** تخریب جلگه جهانی خوزستان کارنامه هفتاد ساله دارد ‌محبوب فر افزود: تخریب جلگه جهانی خوزستان یک کارنامه هفتاد ساله دارد یعنی شروع تخریب خوزستان به قبل از انقلاب باز می‏گ ردد و پس از انقلاب هم روند تخریب و سقوط جلگه جهانی خوزستان تشدید شده است. وی با بیان این که یک سوم رودخانه‏های کشور در خوزستان جای گرفته است، گفت: خوزستان زمانی به تنهایی نسبت به بسیاری ازکشورها از قابلیت‏های اقتصادی (منظور قابلیت‏های کشاورزی و گردشگری) فراوانی برخوردار بوده اما درهفتاد ساله گذشته، اقداماتی مانند انتقال آب از سرچشمه‏ های کارون باعث نابودی این جلگه شده است. عضو انجمن مخاطرات محیطی و توسعه پایدارایران تصریح کرد: متاسفانه نوعی از کشاورزی منسوخ شده با آبیاری غرقابی در خوزستان ترویج پیدا کرده است که باعث هدررفت آب شده یا در ارتباط با گردشگری کم توجهی شده و این مساله نادیده گرفته شده است یعنی هنگامی که یک سوم آب‏های کشور از خوزستان سرچشمه می‏ گیرد بسیاری از مناظر طبیعی و اکوتوریسم که از قابلیت رشد و توسعه برخوردار بودند، مورد بی‌توجهی قرار گرفته است. **خطر کاهش زمین‏های کشاورزی و به مخاطره افتادن امنیت غذایی محبوب فرمعتقد است: با توجه به این که استان خوزستان جزو 31 استان خشک کشور است، اگر وضعیت خشکی جلگه خوزستان به همین منوال ادامه پیدا کند، پیش بینی می‏ شود که این مساله به  کاهش زمین‏های کشاورزی و به مخاطره افتادن امنیت غذایی در کشور منجر شود زیرا این جلگه همواره محلی برای  کشت محصولات کشاورزی کشور بوده است. وی افزود: با توجه به خشکی به وجود آمده جلگه خوزستان پیش بینی شده که کشت گندم، برنج و بسیاری از صیفی جات و محصولات کشاورزی درزمین‌های کشاورزی با مشکل مواجه شود و در مجموع با وضعیت نگران‌کننده‌ای مواجه هستیم. این کارشناس محیط زیست و توسعه پایدار با بیان این که از جلگه خوزستان چیزی باقی نمانده است، اظهار کرد: به دنبال خشکی و کانون‎های وسیع جدید گرد و غبار، جلگه خوزستان وجود ندارد و ترک خورده است. ** بی‌تدبیری دستگاه‏های اجرایی محبوب فر گفت: میانگین بارندگی در این جلگه در شمال این استان و در کوهپایه‌های زاگرس حداکثر 500 و در نواحی جنوب 100میلیمتر بوده است بنابراین تبلیغات کاهش بارندگی در این استان کذب است چرا که نوسانات نرمال و طبیعی در بارش درجلگه خوزستان داشتیم اما قصور و بی‌تدبیری و تعلل دستگاه‏های اجرایی باعث شده، توسعه خوزستان خارج از توان اکولوژیکی تعریف شود و آبی وجود نداشته باشد.