طبق جدیدترین گزارش صندوق بین‌المللی پول ، تا سال ۲۰۲۱، ده کشور جهان حدود ۴۰ تریلیون دلار سرمایه های خارجی را جذب کرده‌اند، که کشور آمریکا با حدود ۵ تریلیون دلار در صدر قرار دارد . این کشور طی سالهای اخیر با اصلاح قوانین خود و مشوقهای بهتر، در رقابت جهانی بیشترین توجه سرمایه گذاران خارجی را جلب کرده است. بطوری که تنها طی سال 2021 ، بالغ بر 506 میلیارد دلار به حجم سرمایه گذاریهای مستقیم خارجی در آمریکا افزوده شده است، در رتبه بعدی ، کشور هلند با کل حجم  4.3 تریلیون دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی قرار دارد که  این رقم برای این کشور کوچک بسیار قابل توجه است.

رضا پاکدامن، کارشناس حقوق انرژی و معاملات بین المللی، در گفت‌وگو با خبرنگار جهان اقتصاد ضمن بیان مطلب بالا اظهار داشت: چین با جذب مجموع 3.5 تریلیون دلار در رتبه سوم قرار دارد. البته این رقم بغیر از رقم 1.9 میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی جذب شده در هنگ کنگ است . اگر این دو رقم را در کنار یکدیگر قرار دهیم ، میزان موفقیت بالای سیاستهای اقتصادی و بین المللی دولت چین برای جلب نظر سرمایه گذاران خارجی و همچنین داخلی از لحاظ امنیت سرمایه گذاری را نشان می دهد. 

وی با اشاره به اینکه در رتبه بعدی ، کشور کوچک لوکزامبورگ با 3.3 تریلیون دلار سرمایه خارجی قرار دارد و انگلستان با جذب 2.6 تریلیون دلار در رتبه پنجم جهان قرار داشته است گفت: بعد از هنگ کنگ با 1.9 تریلیون دلار ، کشور سنگاپور با جذب 1.8 تریلیون دلار قرار دارد و در رتبه های بعدی  کشور ایرلند جنوبی با جذب 1.4 تریلیون دلار ، سوئیس با 1.2 تریلیون دلار و آلمان با 1.1 تریلیون دلار قرار دارند. 

وی بیان داشت: در مجموع، به غیر از آمریکا و اروپا، در آسیا، کشورهای چین، هنگ کنگ و سنگاپور سیاست‌های بسیار موفقی در جذب و «حفظ »سرمایه‌های خارجی داشته اند.

پاکدامن با اشاره به اینکه طبق گزارش آنکتاد در حال حاضر از نظر بخشی، پروژه های اکتشافی «نفت، گاز و معدن» و پتروشیمی و انرژی‌های تجدید پذیر بیشترین جذابیت را برای سرمایه گذاری دارند تصریح کرد: علی‌رغم نیاز مبرم بخش‌های مولد کشورما به منابع مالی خصوصا صنعت نفت، به طوری که حتی برخی از پروژه های مهم در حسرت چند صد میلیون دلار هستند، سهم ایران از ده‌ها تریلیون دلار سرمایه گذاری خارجی در جهان بسیار ناچیز بوده است.

وی با بیان اینکه حال و روز صنعت نفت کشور ما « ناخوش» است خاطرنشان کرد: بنا به اظهار چند روز قبل وزیر نفت ۴۸  پروژه نیمه‌تمام در چهار شرکت اصلی وزارت نفت به ارزش ۱۳ میلیارد دلار  وجود دارد ،که تعداد بسیار زیادی است که به احتمال قوی فقدان منابع مالی بزرگترین مانع برای تکمیل آنها است و همچنین وی تاکید کرد که با توجه به بررسی‌ها ، طی هشت سال آینده در چهار شرکت اصلی برای تکمیل پروژه‌ها به ۲۴۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نیاز است.

به گفته پاکدامن سوال اساسی که باید پاسخ داده شود این است که چه روشی بجز جذب سرمایه گذاری خارجی برای اجرای این پروژه های مهم برای کشور متصور است ؟ آیا امید داشتن به استفاده از منابع عمومی بانک‌ها و «تکلیف کردن» به بانک‌های دولتی و عمومی به مشارکت در طرحهای نفتی، سرانجام خوبی برای هم برای نظام بانکی و هم برای صنعت نفت خواهد داشت؟ آیا بخش خصوصی به فرض رغبت؛ توانایی  تامین مالی این حجم ازسرمایه گذاری مورد نیاز بخش نفت و گاز را دارند؟ 

وی تاکید کرد: طبق گزارش‌های رسمی بانک مرکزی و مرکز پژوهش‌های مجلس طی سالهای 1391 تا 1400 بالغ بر 97 میلیارد دلار، یعنی بطور متوسط سالانه 10 میلیارد دلار! خروج سرمایه از کشور داشته‌ایم.

وی درپایان اظهار داشت: موانع جذب سرمایه‌های خارجی در کنار فرار سرمایه‌های داخلی و مهمتر از آن «خروج کارآفرینان» از کشور، خسارات بنیادی در پیکره کشور ایجاد کرده «شبیه به پوکی استخوان» که عوارض و تبعات آن هر روز به یک شکل ظهور می کند. چشم‌ها را باید شست جور دیگر باید دید.