امروز اعضای هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران در اولین نشست دوره نهم گرد هم می‌آیند تا به عنوان اولین دستور جلسه این دوره اعضای هیأت رئیسه را انتخاب و هدایت عالیترین نهاد بخش خصوصی کشور را به ایشان واگذار کنند.
به گزارش خبرنگار جهان اقتصاد، نمایندگان بخش خصوصی کشور فردا در شرایطی گرد هم می‌آیند تا هیأت رئیسه را انتخاب کنند، که براساس آنچه تا بعد از ظهر روز گذشته مشخص شده برای هر یک از هفت کرسی هیأت رئیسه ۴ تا ۵ نفر نامزد شده‌اند که در صورت مصمم بودن ایشان برای حضور در انتخابات در تاریخ اتاق بازرگانی ایران اتفاقی جدید رقم خواهد خورد.
در نگاهی به ۸ دوره گذشته فعالیت اتاق‌های بازرگانی، عالیترین نهاد بخش خصوصی تجربه‌های متفاوتی از حضور و مشارکت اهالی بخش خصوصی را به خود دیده‌است، دوره‌هایی که نگاه منفی جامعه به فعالان اقتصادی، سرمایه‌داران و کارآفرینان موجب شده‌بود که برای به حد نصاب رسیدن تعداد اعضای هیأت نمایندگان، ریش سفیدهای اتاق از فعالا ن بخش خصوصی خواهش و درخواست می‌کردند که وارد هیأت نمایندگان شوند.
دورانی که علی‌نقی خاموشی به عنوان رئیس و همراهانش به سختی اتاق بازرگانی را جریان هیجانات مردمی حفظ کردند و به واسطه آن ۵ دوره سکاندار اتاق بازرگانی بود، نسلی که بازمانده آنها اعلاء میرمحمدصادقی است که همچنان به عنوان چهره‌ای اثرگذار و معتبر در هدایت اتاق بازرگانی نقش دارد.
دوره پنجم آغاز تغییرات جدید بود در اتاق بازرگانی بود، دوره‌ای که جوانترها در برابر مرشدان قد علم کرده و با شکل گیری جریان تحول اتاق تهران پس از سال‌ها فرصت پیدا کرد از سایه اتاق ایران خارج شده و شخصیتی مستقل پیدا کند.
اگرچه جریان تحول در ابتدا با استقال اکثریتی روبرو شد، اما اختلافات داخلی و مخالفت طیف‌های دیگر ایشان را به پایان زودهنگام فراخواند و نتیجه اختلاف دو نسل به ورود مدیران دولتی به رأس اتاق بخش خصوصی منتهی شد.
سکانداری مدیران دولتی تا پایان دوره هفتم ادامه داشت، دوره‌ای که تاریخ به نوعی تکرار شد و در حالی که تحول‌خواهان که تجدید آرایش کرده و خود را برنده انتخابات می‌دانستند در برابر جوان‌ترهایی که در مکتب تحول آموزش دیده بودند شکست خورده و ائتلاف فردایی‌ها نشان دادند که سرعت تغییر افزایش یافته و باید میدان را به جوانترها داد.
یکه تاری ائتلافی‌ها در دوره هشتم به دوره نهم نیز تعمیم یافت و گشترش نفوذ این تفکر در اتاق‌های دیگر از آن جریانی اثرگذار ساخته که می‌‌تواند در برابر هر طیف و گروهی صف آرایی کند، تفکری که موفقیت دو دوره‌ای خود را مرهون کار تیمی و دوری از فرد محوری است.
اگرچه در تمامی دوره‌های جریانی که در اتاق تهران به قدرت می‌رسید، نقش تعیین کننده و اثرگذار در تعیین هیأت رئیسه اتاق ایران داشت، اما در دوره هشتم اتفاقای رقم خورد که این اصل را نقض کرد.
پس از کناره‌گیری رئیس کرمانی اتاق ایران که مورد حمایت ائتلاف فردایی‌ها بود، در رقابت مسعود خوانساری رئیس اتاق تهران و نفر اول ائتلاف با غلامحسین شافعی رئیس اتاق مشهد که طیف‌های سنتی اتاق حمایت وی را در دستور کار داشتند، پیروزی شافعی نشان داد که ائتلافی همانطور که خود موفق به شکست سنت‌ها شده‌اند، باید بپذیرند که سنت‌ها شسکت‌پذیر هستند و اقتدار تهران در انتخاب رئیس و هیأت رئیسه اتاق ایران وجاهت خود را از دست داده‌است.
در دوره نهم تفاوت‌ها همچنان ادامه دارد و هیأت نمایندگان اتاق ایران در حالی امروز هیأت رئیسه را انتخاب می‌کنند که تا ساعاتی پیش از انتخابات رقابت غلامحسین شافعی رئیس اتاق مشهد و یونس ژائله رئیس اتاق تبریز قطعی شده‌است.
اما ناظران معتقد هستند که نامزدهای ریاست به این دو نفر محدود نشده و احتمال نامزدی حسین سلاح‌ورزی رئیس اتاق خرم‌آباد و مسعود خوانساری رئیس اتاق تهران دور از ذهن نیست.
اگرچه در دوره‌های قبلی اهالی هیأت نمایندگان اتاق ایران به دو گروه تهران و شهرستان تقسیم می‌شدند اما دراین دوره دلایل متعددی موجب شده تا ائتلاف‌ها چندان قابل اعتماد نباشند.
نکته قابل تأمل اینکه در مذاکرات و لابی‌های قبل از انتخابات نه تنها نامزدهایی که در ظاهر با یک گروه هم پیمان شده‌اند با گروههای دیگر مذلکره کرده‌اند که صاحبان رأی نیز رأی‌شان را به تعداد زیادی از نامزدها وعده داده‌‌اند به صورتیکه با کنار هم گذاشتن آرائی که هر نامزد برای خود متصور است، گویی تعداد اعضای هیأت نمایندگان حداقل باید دو برابر تعداد کنونی باشد.
متآسفانه این میزان تزلزل رأی در اتاق بازرگانی نشانه خوبی نیست و اگر بزرگان اتاق بازرگانی چاره‌ای برای حل این دوری و بی‌اعتمادی نیندیشند باید نگران آینده عالیترین نهاد بخش خصوصی کشور باشیم، نگران وضعیتی که نتیجه هوای خاکستری است که مدت‌های پارلمان بخش خصوصی را در برگرفته و همه آن نتیجه بدعهدی و بدقولی‌هایی است که بدون توجه به عواقب آن در سال‌های گذشته بخش خصوصی را به خود مبتلا کرده‌‌است.
اگرچه انتخابات اتاق بازرگانی ایران انتخاباتی داخلی است، اما چشم‌های زیادی به آن دوخته شده، از افرادی که نگران کاهش قدرت اتاق هستند تا گروههای که تضعیف اتاق را برای خود فرصتی مغتنم می‌شمارند.
بی‌شک میزان رأی رئیس و اعضای هیأت رئیسه در توان و قدرت ایشان برای نمایندگی بخش خصوصی کشور اثر زیادی دارد و قطعا قدرت رئیسی که با حداکثر آراء سکان را به دست می‌گیرد با رئیسی که با رأیی شکننده بر کرسی اول اتاق می‌نشیند تفاوت زیادی وجود دارد، تجربه نامبارکی که اتاق اصناف ایران تجربه کرد و امروز شاهد آن هستیم که اقتدار اتاق اصناف دوره جدید حتی به اندازه نیمی از آنچه در دوره قبل بود نمی‌رسد.
