مهدی مطهری نیا
استاد دانشگاه، تحلیل گر و آینده پژوه سیاسی و بین المللی ‏               

آنچه که این روزها در صحن علنی مجلس درباره انتخاب وزیر پیشنهادی علوم در جریان است، مرز بندی های متعددی را در میان فعالان سیاسی برمحوریت سلایق و تاثیر این سلایق در تفسیر مفاهیم سیاست زده جامعه ملی را نشان می دهد.‏
‏ امروز مفهوم فتنه که از سوی رهبری نظام جمهوری اسلامی به عنوان یک خط قرمزمشخص شده است، یک تفسیر بسیار موسع پیدا کرده و به تبع این تفسیر موسع باید با تدبیر رهبری نظام تطبیق داده شود ؛ چرا که به نظر می رسد وسعت گرفتن این تفسیر از مفهوم فتنه، انقلاب و جامعه متوسلین به انقلاب در پیکره تاریخی انقلاب اسلامی را در یک وضعیت واگرا قرارمی دهد،و به آرامی ولی بس عمیق ، زمینه های بهره برداری سیاسی از مفهوم را در جهت انحصار خواهی های بعضی از جناح های سیاسی آماده می سازد.‏
از این رو آنچه که محوریت این مخالفت ها و در همان حال محور اساسی استیضاح وزیر قبلی و عدم اعتماد به سه وزیر پیشنهادی بود در این مفهوم استقرار یافته است .‏
از این رو باید جامعه ملی، خواهان تفسیر صحیح این مفهوم و وسعت مصداق یابی آن در چارچوب ادبیات کنونی انقلاب اسلامی شود.‏
‏ بهره برداری از مفاهیم سیاسی در چهارچوبهای سلیقه ای می تواند جامعه را دچار بحران مفاهیم و به تبع آن عمق دهی به بحران های دیگر نماید. ‏
امروز طبق اصول قانون اساسیف مجلس محق است که رای اعتماد ندهد و همچنین طبق اختیارات رئیس جمهور، رئیس جمهور هم محق است که هر ۳ ماه به تمدید سرپرستی وزارت علوم اقدام کند و به نظر می رسد که این تمدید ها از یک سو و رای اعتماد ندادن ها از سوی دیگر، تنها جامعه دانشگاهی -به عنوان یکی از مهمترین ارکان فرهیختگی و گروه مرجع بودن در جامعه ی ملی ما- را از متن و بطن تحرکات همگرایانه دور سازد. ‏
آنچه که به نظر می رسد امروز اصالت جمعی دانشگاهی در معرض انگشت اتهام است وتنها نیروهایی که از برون دانشگاه به درون دانشگاه گسیل داده شده اند مورد قبول واقع می شوند.‏
‏ امروز دانشگاه ما دو دسته از کنشگران فعال را دارد، یک دسته کنشگرانی که اصالتا دانشگاهی و آکادمیک هستند ودسته دیگرآنهایی که دانشگاه را محل اجرای ماموریت خود درجهت آنچه که خود سالم نگاه داشتن محیط دانشگاه می دانند باز تعریف می کنند. ‏
این تا حدودی افکار دانشگاه ودانشگاهیان را که دانشگاه را جغرافیای حیات خود و زندگی خویش می دانند آزار می دهد و این آزار دادن های پی در پی ناشی از رودرویی مجلس و دولت با یکدیگراست و بیم آن را به همراه دارد که ناگاه دانشگاه نسبت به ارکان وزین نهادهای رسمی نوعی واگرایی در خود احساس کند و این هزینه های نظام جمهوری اسلامی را در آینده افزایش می بخشد .‏
امید می رود که نمایندگان محترم مجلس این معنا را در ذهن مرور کنند و رئیس جمهور محترم که هم اکنون نمایند منتخب مردم در کاخ ریاست جمهوری است ، به این نکته توجه داشته باشد .‏
مردم رئیس جمهور رانماینده شخصیت واحد خود می دانند و نمایندگان را بعنوان تابشگر جغرافیای متکثر جامعه ی ملی خود می شمارند. ‏
اگر این کثرت با وحدت نمادین ملی همراه نشود، خود نشان از نوعی اختلاف عمیق در این میان خواهد داشت که می تواند تبعاتش گریبانگیرجامعه ملی باشد.‏