پنج شنبه 09 فروردین، 1403

کدخبر: 98640 18:39 1398/03/08
«انتخاب»؛ شاه کلید ورود به دروازه های دانش یا بلاهت

«انتخاب»؛ شاه کلید ورود به دروازه های دانش یا بلاهت

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی
«انتخاب»؛ شاه کلید ورود به دروازه های دانش یا بلاهت

«انتخاب»؛ شاه کلید ورود به دروازه های دانش یا بلاهت

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی

مهتاب سرخیل، کارشناس ارشد ارتباطات-عضو انجمن سواد رسانه ای بارها و بارها حین مطالعه مطالب کانالهای مدعی عناوین فاخر و تخصصی، شاهد تبلیغات عوامانه ای هستیم که حاوی تصاویر و جملاتی سفیهانه است که صرفا برای برانگیختن حس کنجکاوی مخاطب استفاده می شود، شکی نیست که این اقدامات از سوی گردانندگان این صفحات، تنها برای افزایش تعداد اعضای کانال و صفحات اینستاگرامی شان صورت می گیرد. بی شک شبکه‌های اجتماعی، وقتی بدون آگاهی و هوشیاری به کار روند به ابزاری جهت بازتولید حماقت تبدیل می‌شوند؛ در این بین توجه به آسیب پذیری کودکان و نوجوانان از این فضا بسیار حائز اهمیت است و نباید از آن غافل شد. با پسرم مشغول نگاه کردن و خواندن پست های یک کانال تلگرامی با موضوع شگفتی های حیات وحش بودم که در بین مطالب به تبلیغ یک کانال برخورد کردم. تبلیغی حاوی تصویری عجیب وغریب از  زنی زخمی با مویی بلند و پایین تنه ای به شکل حیوان افتاده بر روی سنگ قبر با این عنوان «زنی که پس از مرگ قبر او را نپذیرفت، اعضای این کانال می گویند بعد از دیدن این کلیپ دیگر گناه نکرده اند» خواستم در حضور فرزندم از متن بگذرم که باکنجکاوی و اصرار او مواجه شدم و برای اینکه حساسیت بیشتری در او ایجاد نکنم آماده پاسخگویی به سوالات پی در پی اش شدم؛ چاره ای جز توضیح دادن و شفاف کردن موضوع ندیدم. برایش توضیح دادم از تبلیغات و کسب درآمد از این راه، از انواع رسانه و... در نهایت اینکه این تصویر واقعی نیست و با فتوشاپ درست شده و... . اما این سوال اینجا مطرح می شود که: «آیا فرزند من به حد کافی به بلوغ و رشد فکری رسیده است که بتواند تفاوت بین خیال و واقعیت را در فضای مجازی تشخیص دهد؟» آنچه مسلم است رسانه های جمعی نقشی اساسی در زندگی روزمره ما و کودکانمان ایفا می کنند و ماهیت آنها به گونه ای است که به صورت بالقوه تاثیرات مثبت و منفی زیادی بر رشد رفتاری و اجتماعی کودکان برجای می گذارد؛ چگونه باید فرزندم را از تاثیرات ناخواسته و مخربی که رسانه ها بر سلامت روح و ذهنش خواهند گذاشت محفوظ نگاه دارم؟ کودکانی که امروز دارای ابزاری چون تبلت و لپ تاپ و تلفن همراه هستند و به خوبی از کارکرد آن آگاه هستند؛ برنامه های مختلف دانلود می کنند، نصب می کنند، به شبکه های اجتماعی سر می زنند ، وب گردی می کنند و... امروز دیگر تنها مسئله ما این نیست که کودک دوستان بدی دارد که در خارج از منزل او را درمعرض اتفاقات بد قرار می دهد،  خیابان و موضوعات ریز و درشت آسیب زننده به صورت مجازی هم اکنون درخانه های اغلب ما در دسترس است. پس با این مقدمه و علم به این موضوع لازم است والدین ضمن آگاهی از روشهای بهره گیری از رویکردهای مثبت و تعدیل تاثیرات منفی این امر در ارتقای «سواد رسانه ای» و بهره گیری صحیح ازاین ابزار تلاش کنند. شاید ذکر این مثال خالی از لطف نباشد، آکادمی اطفال درآمریکا با این تفسیر که «همانگونه والدین باید از ترکیبات موجود درغذا هنگام دادن به فرزندشان اگاه باشند باید در مورد محتوای رسانه ای که ممکن است فرزندانشان استفاده کنند به طور کامل مطلع باشند» معتقد است هدف نهایی باید کمک به کودکان در بهره گیری از جبنه مثبت رسانه ها باشد. از این رو راهنمایی هایی برای چگونگی استفاده از رسانه برای کودکان ارائه کرده است که از جمله آن می توان به مواردی چون در دسترس نبودن اینترنت و وسایلی چون موبایل، تلویزیون و بازی های ویدئویی در اتاق خواب کودک، بحث در مورد برنامه ها و محتوای رسانه ها به صورت گروهی، قانونمند کردن زمان استفاده از این ابزارها و نگاه مثبت به رسانه و آگاهی متخصصان اطفال از تاثیرات فراگیر انواع رسانه های سرگرم کننده موثر برسلامت جسم و ذهن کودکان جهت کمک به والدین در انتخاب رسانه های سالم اشاره کرد. ما نیز در عصر اشباع رسانه ای قرارداریم، چنین فضایی نیازمند تجویز یک رژیم مصرف رسانه ای است. برای دستیابی به این رژیم مصرفی نیازمند آموزش رسانه ای به خصوص کودکان و نوجوانان هستیم. کودکان امروز ناچارند با مقتضیات جامعه اطلاعاتی زندگی کنند و ضروری است که توانایی ها و قابلیت های لازم برای زندگی و کار درچنین جامعه ای در آنان ایجاد شود. در فضای مجازی دروازه‌بان معتبری که بتواند محتوای در دسترس ما را گزینش کند وجود ندارد.والدین باید خود یک دروازه‌بان حرفه‌ای باشند و این را به فرزندان نیز آموزش دهند. آنها باید خود ضمن فراگیری مستمر سواد رسانه ای و مصادیق آن، به فرزندان مهارت تفکر انتقادی و استفاده بموقع از آن را بیاموزند،  اینکه که هر وقت، آدم‌ها، حرف‌ها یا رفتارهای بی‌منطق و نامعقول را در فضای مجازی دیدند از خود بپرسند: انگیزه این کارها چیست؟ و من چرا باید برای دیدن یا خواندن آن وقت بگذارم؟ این را به کودکان آموزش دهیم که بسیاری از کاربران شبکه‌ها امکان پیدا کرده‌اند با پنهان کردن جنبه‌های ناخوشایند زندگی واقعی، از خود واقعی‌شان دور شوند و به کسی تبدیل شوند که همیشه آرزو داشته‌اند. پس باید بفهمد که هر چه دید و هرچه شنید واقعیت نیست . او باید متوجه باشد اینترنت و شبکه‌های اجتماعی جزء جدایی‌ناپذیر زندگی اش هستند و هیچ ضرری متوجه عقلانیتش نیست اگر اندکی در این فضا سرگرم شود. مهم آن است که در دام سرگرمی‌های احمقانه گرفتار نشود. او باید بیاموزد که می‌تواند انتخاب کند با چه کسانی در ارتباط باشد، دنبال چه کسانی راه بیفتدو تصمیم بگیرد می‌خواهد برای چه محتوایی، مجوز ورود به ذهنش را صادر کند. او کم کم با آموزش و ارتقای سواد رسانه ای این مهم را فرامی گیرد که «قدرت واقعی کاربران در انتخاب است» و می تواند انتخاب کند که کدام فضا بر دانش او می‌افزاید و کدام‌یک او را به بلاهت مبتلا می‌کند.


  • دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
  • افزودن دیدگاه


JahanEghtesadNewsPaper

جستجو


  |