تنها راه پیش رو دایره‌ای و پایدار است اما پایدار ماندن به معنای سود قبلی یا بازگشت سرمایه نیست. اقتصاد آبی پایدار دارای پتانسیل اقتصادی دست نخورده عظیمی است و در حال حاضر، جهان شروع به توجه کرده است. از جمله پیش‌نیازهای کلیدی برای تأمین مالی موفق اقتصاد اقیانوسی، اراده سیاسی است. دولت‌ها باید برای حاکمیت نوآورانه در زمینه سرمایه‌گذاری تلاش کنند و برخی از آنها قبلا شروع کرده‌اند. کنیا یک صندوق بانک اقتصاد آبی را برنامه‌ریزی کرده است و چین متعهد شده است که ۳۱ پروژه حفاظت و احیای محیط‌زیست دریایی را در پنج سال آینده راه‌اندازی کند. از سوی دیگر پرتغال قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰ گیگاوات ظرفیت تجدیدپذیر دریایی برسد و هند متعهد شده است که پلاستیک‌های یکبار مصرف را ممنوع کند. فهرست کشورهایی که اقدامات انجام می‌دهند ادامه دارد اما هنوز تعهدات بیشتری لازم است. بانک توسعه آمریکای لاتین تعهد داوطلبانه ۱.۲ میلیارد دلاری را برای حمایت از پروژه‌هایی که به نفع اقیانوس منطقه است، اعلام کرده است و بانک سرمایه‌گذاری اروپا نیز ۱۵۰ میلیون یورو اضافی را به عنوان بخشی از ابتکار اقیانوس‌های پاک در سراسر منطقه کارائیب اختصاص خواهد داد. این پول برای بهبود انعطاف‌پذیری آب‌وهوا، مدیریت آب و مدیریت زباله‌های جامد مصرف خواهد شد. بر اساس گزارش ویفروم، بخش خصوصی نیز می‌تواند در توسعه ساختار مالی مورد نیاز برای یک اقتصاد آبی پر رونق نقش داشته باشد. راه‌حل‌های نوظهور اقیانوسی، بازگشت سرمایه را ارائه می‌کنند و همچنین تقاضای رو به رشد مصرف‌کنندگان را برای محصولات پایدار و رویکردی مثبت برای کسب‌وکار برآورده می‌کنند. چالش حفاظت از سیاره ما متعهد به سرمایه‌گذاری حداقل یک میلیارد دلاری برای حمایت از ایجاد، گسترش و مدیریت مناطق حفاظت شده دریایی و مناطق بومی و محلی دریایی و ساحلی تا سال ۲۰۳۰ است. اقتصاد آبی پایدار یکی از بازارهای سرمایه‌گذاری بزرگ بعدی است که مسلما خطراتی هم دارد. در حال حاضر، دولت‌ها، بانک‌های توسعه چندجانبه و بخش‌های بشردوستانه در حال افزایش فعالیت‌های خود در زمینه تامین مالی اقتصاد آبی هستند. در حالی که هنوز باید کارهای بیشتری انجام شود، آنها زمینه را برای یک محیط سرمایه‌گذاری فراهم می‌کنند که نه تنها اقیانوس را حفظ می‌کند، بلکه اقتصاد آبی را به یک شرکت پر رونق و سودآور تبدیل می‌کند.