چند سال پیش که بحث حذف یارانهها بالا گرفت و آخرالامر با طرح محیرالعقول پرداخت نقدی یارانهها پیگیری شد، همه به اظهارنظر در این مورد پرداختند، و موضوع تبدیل به بحثی اجتماعی شده و هر محفل و جمعی مستعد بحث در اینباره بود. دوستی دارم که خود مدیر یک کسبوکار خانوادگی است و بهاصطلاح اساتید مدیریت، از کارآفرینان است ، همصحبتی با او همیشه برای من غنیمت است زیرا که او معمولاً چیزی را در اینگونه بحثهای عمومی طرح میکند که کمتر شنیده میشود. به همین دلیل معمولاً در اینطور مواقع به شوخی از او میپرسم، آنور سکه چه میبینی؟ آنزمان در پاسخ به این پرسش من گفت: هیاهو! توضیح که خواستم، گفت من میفهمم این جنجال برای چیست، اما نمیفهمم چرا اینطوری. وقتی دید که پاسخ نگرفتهام، گفت از نظر من موضوع به این شکل است که یارانهها موجب اسراف در جامعه شده، و حرف اقتصاددانان در مورد ناعادلانه بودن شمول یارانه مساوی به همه اقشار درآمدی هم کاملاً درست است. اما مگر ما تازه این را فهمیدهایم که به عنوان یک کشف بزرگ با اعلام صبح تا غروب "یافتم، یافتم" همه را کر کردهاند. گفتم خب درسته اما شاید این همه مصاحبه و نوشتن مطلب برای اهمیت زیاد موضوع است. گفت اما این وسط دو مطلب خیلی مهم فدا شده، یکم اینکه دولت وظیفه دارد که حداکثر توان خود را صرف عدالت و تأمین اجتماعی کند، و دوم اینکه مگر با پرداخت برابر یارانه نقدی به همه اقشار مردم این اشتباه سی چهل ساله اصلاح میشود؟ چندی پیش به مناسبتی این دوست نکتهسنج را دیدم، نمیدانم چه شد که دو نکته چند سال پیش او را در مورد یارانهها یادآوری کردم. با دلخوری گفت آنور دنیا که آخر سرمایهداری است، رئیسجمهورشان دنبال ترویج تأمین اجتماعی و کمک به طبقات فرودست و آسیبپذیر آنهاست، و اینجا تعدادی اقتصاددان که مطالب آموزشیشان شبیه به درس تاریخ علم است، هنوز دنبال حذف هرگونه یارانهای هستند. در چرایی این بحث گفت مگر آنچه که پرداخت یارانه دنبال میکند، چیزی جز یکی از سرفصلهای تأمین اجتماعی است؟ با تعجب گفتم خیر. بلافاصله ادامه داد پس چرا هیچکس در این مورد سراغ توان این سازمان و سازمانهای مشابه مثل بهزیستی و کمیته امداد نرفت؟ مگر نمیشد از طریق این سازمانهای قدیمی و حرفهای، توزیع یارانه را میان طبقات موردنیاز سازماندهی کرد؟ بعد ادامه داد من فکر میکنم خود این سازمانها هم در اینمورد کوتاهی کرده، و وظایفشان را فراموش کردند. گفتم اما شرح وظایف این سازمانها بزرگتر از توزیع یارانه است. گفت اما هدفشان چیست؟ آیا چیزی بهجز تأمین امنیت روانی و یا امنیت حتی غذایی در مورد تعدادی از آنهاست؟ نمیشد این دوستان عاقل ما کمی بزرگتر به تصاویر پیش روی خودشان نگاه کرده، و این وظایف را به اهلش میدادند. گفتم یعنی یارانهها از طریق این سازمانها پرداخت شوند؟ گفت که منظورش سازماندهی است و نه پرداخت، و توضیح داد که این سازمانها کارهای بسیار مهمی در امر تأمین اجتماعی انجام میدهند، برخی خانوارهای مستمند را زیر پوشش دارند. برخی وظایفشان به سلامت جامعه گره خورده، و برخی تأمین جامعه در دوران بازنشستگی را برعهده دارند، آیا این وظایف به کسانی جز آنهایی که باید با یارانه حمایت شوند، تعلق میگیرد؟ حالا هرکس بهگونهای حمایت نیاز دارد، یکنفر به حمایت سرمایهای برای شغل نیاز دارد، و دیگری نیازمند کمکهزینه آموزشی فرزندش است، و یکنفر هم نیازمند کمکهزینه درمانی است. همه اینها با پولی که حالا تقریباً دور ریختهمیشود، با کیفیت بهتر و عادلانهتری ممکن بود.
غلامرضا رحیمی - مشاور امور مدیریت iraniansme@gmail.com
-
دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
-
افزودن دیدگاه