این روزها شنیدن خبرهای بد تبدیل به یک عادت شده، خبرهای تلخ از وضعیت اقتصاد بنگاه‌ها و خانواده‌‌ها و از طرفی درگذشت هموطنانمان بر اثر ابتلا به ویروس کرونا، آنقدر تکرار شده‌است که به یک عادت تلخ تبدیل شده‌است.
اگرچه درگذشت هر یک از هموطنانمان دردی تلخ و غمی بزرگ است، اما از دست دادن افراد خاص چون هنرمندان، اقتصاددانان و ورزشکاران، علاوه بر غم فقدان یک انسان و هموطن، به منزله از دست دادن یکی از سرمایه‌های انسانی کشور است.
از آن جمله می‌توان به درگذشت یکی از اقتصاددانان ارزشمند کشور مرحوم دکتر جمشید پژویان اشاره کرد.
پژویان به عنوان استاد دانشگاه، شاگردان زیادی تربیت کرد و مقطعی نیز به عنوان رئیس شورای رقابت تلاش کرد تا برخی اختیارات وزرای اقتصادی را از ایشان بگیرد تا مسیر برای حاکمیت رقابت در اقتصاد کشور فراهم شود.
وی تا پیش از نشستن بر کرسی ریاست شورای رقابت به عنوان استاد دانشگاه و اقتصاددان رابطه نزدیکی با رسانه‌ها داشت و اظهار نظرهای وی در خصوص مسایل و مباحث اقتصادی قابل تأمل است.
بیش از یک سال از شروع به کار دولت نهم گذشته بود و در پایان نشستی در موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی، به طور اتفاقی دکتر پژویان را ملاقات کردیم.
پس از احوال پرسی‌های معمول از سکوت رسانه‌ای ایشان گله کردیم و علت اینکه چرا نسبت به مسایل و مباحث اقتصادی موضع‌گیری نمی‌کنند پرسیدیم.
ایشان در پاسخ موضوعی را مطرح کردند که شاید در آن زمان خیلی مفهوم آنرا درک نکردیم، اما امروز پس از حدود ۱۵ سال، گفته آنروز دکتر کاملا قابل درک است.
وی در پاسخ به گلایه همکاران گفت؛ انتقاد از مدیران، سیاست‌ها، رفتارها و اقدامات اقتصادی زمانی نتیج می‌دهد که سکان هدایت اقتصاد کشور در دست مدیران آشنا با اقتصاد باشد و در غیر اینصورت انتقاد کردن و راهکار دادن چون کوبیدن آب در هاون است.
آنروز معنی حرف دکتر پژویان را درک نکردیم، اما امروز که اقتصاد کشور با مشکلات متعددی روبرو است، همان دو جمله به اندازه‌ای یک دوره تحصیل در رشته اقتصاد حرف دارد.
آن زمان که سکان اقتصاد کشور در اختیار دو گروه مدیران قرارگرفت، سیاست‌مدارانی که به هر دلیل در این جایگاه نشستند و گروه دیگر افرادی که یا با سفارش و توصیه آمدند و یا از سر ناچاری و قحط الرجال به سمتی گماشته شدند.
دستاورد گروه اول سیاسی شدن مدیریت اقتصاد و تصمیم‌گیری‌های جناحی برای اقتصاد کشور بود و تحفه گروه دوم حذف کارشناسان و افراد خبره تا ضعف آقایان مدیر مشخص نشود و تصمیمات ویران‌گری که حتی زیربناهای اقتصاد کشور را هدف قرارداد.
امروز فقدان دکتر جمشید پژویان غم بزرگی برای جامعه اقتصادی و دانشگاهی کشور است، اما ایشان قریب به ۱۵ سال پیش مرثیه از دست دادن مدیران اقتصاددان را در جملاتی اندک سروده بود.
