سجاد بهزادي-دانشجوي دكتري جامعه شناسي سياسي-قرن ۱۳ شمسی هم رو به پایان است.در این قرن که بسیاری از کشورهای غربی در مدل «سوسیال دمکراسی يا  سرمايه داري»، رفاه بیشتر را تجربه می كنند، ملت های زیادی در شرق در تمنای زنده ماندن و برخی نیز در تمنای زندگی کردن، سالهای پراضطرابی را مي گذرانند.

مؤسسه لگاتوم هر سال با بررسی عواملی مانند اقتصاد، کارآفرینی، سیستم حکومتی، تحصیلات، بهداشت و سلامت، امنیت فردی و اجتماعی، آزادی‌های فردی و سرمایه‌ اجتماعی در بین تمام کشورهای دنیا، لیستی منتشر می‌کند که خوشحال‌ترین کشورهای دنیا را به ترتیب معرفی می‌کند. با نگاهی به این لیست متوجه می‌شویم كه بسياري از كشورها يا در تمناي حداقل هاي يك زندگي هستند ويا حتي در تمناي زنده ماندن شب را به روز مي رسانند. در عين حال بر اساس داده هاي اين موسسه بسياري از كشورها نيزكه عموما از کشورهای اسکاندیناوی هستند در رتبه هاي اول تا دهم رفاه و شادماني مضاعف قرار دارند.اين شادكامي سبب افزايش عمر آن جوامع نيز شده است. مثلا اطلاعات جدید دولت ژاپن حاکی از آن است که در حال حاضر تقریباً از هر ۱۵۰۰ نفر یک نفر در این کشور ۱۰۰ سال یا بیشتر سن دارد.

دولت ها نقش تعيين كننده اي در شاخص خوشبختي و خوشحالي و رفاه ملت ها دارند.عملكرد دولت ها آدم ها را آرام ، صلح طلب و در عین حال متفکرمي كند و يا برعكس آن جامعه را تهاجمي و پر از درد ، حسرت و درتمناي يك زندگي معمولي نگه مي دارد.دراين روزهاي سخت؛ پرسش مهم جامعه ايراني اينست كه اقبال ما کی میرسد؟حال و روز جامعه طبق آمارهاي رسمي خوب نيست. شاخص فلاکت که از مجموع دو نرخ بیکاری و تورم به دست می‌‍ آید یکی از شاخص‌هایی است که به‌طور غیرمستقیم به ارزیابی سطح رفاه می‌پردازد. طبق آخرین آماری که مرکز آمار ایران منتشر کرده، شاخص فلاکت در بهار سال ۹۹ به ۳۸ درصد رسیده است.

قدرت خريد مردم به شدت پايين آمده است؛ سرپناه ونيازهاي اوليه مردم با مشكل جدي روبرو شده است. طبق آمارهاي منتشر شده؛ سوییت ۴۳ متری در اکباتان تهران ۲.۵ میلیارد تومان شده است وبه طور ميانگين شاهد کاهش ۳۵ درصدی فروش گوشت هستيم و طبقه بزرگي از جامعه نمي تواند گوشت تهيه كند و آنگونه كه نائب رئیس مجلس گفته است: «دهک کم درآمد جامعه به خدا سپرده شده‌اند».حالا من مانده ام در حسرت وتمناي يك زندگي ساده، بي آنكه شهامت داشتن فرزندي درانديشه هايم باشم.اگرچه توصيه امام‌جمعه یزد به امثال بنده اين است كه «فرزندآوری یک حکم شرعی است و جوانان باید با توکل به خداوند متعال با ساده زیستی و قناعت اقدام به فرزندآوری کنند» اما براي ساده زيستي وقناعت هم به حداقل هايي نياز هست كه فراهم نيست.

مدتي بود ستاره اقبال خود را در انتخاب هاي داخلي دنبال مي كرديم و حالا در انتظار انتخاب هاي خارجي هستيم؛ اما اگر بنيان قوي نباشد تمناي زندگي بهتر بيهوده است.نظامي كه بخواهد مبتني بر رفاه باشد وبه تمناي زندگي ما پاسخ بگويد وارد كردني نيست. اين نظام سياسي بايد اصلاح پذير باشد؛ دانايي و پلورالیسم را تقويت كند و از جهاني شدن بيزار و دل نگران نباشد. يقين بداريم اين آغاز راهي است كه كشورهاي توسعه يافته برگزيده اند.