امروز اول تيرماه، به نام روز اصناف نامگذاري شده است، اصنافي که يکي از بزرگترين اقشار جامعه هستند و علاوه بر اقتصاد نقش تعيين کنندهاي در حوزههاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي دارند.
به گزارش خبرنگار جهان اقتصاد، اصناف به عنوان يکي از بزرگترين گروههاي اقتصادي کشور يکي از مهمترين ارکان اين حوزه شناخته ميشوند، چراکه علاوه بر سهم قابل توجهي که در توليد ناحاص ملي، اشتغالزايي، توليد و شبکه توزيع دارند، به عنوان محور اتصال اقتصاد بازار با بدنه صنعت و تجارت و در طرف مقابل جامعه مصرفکنندگان، نقش محوري در اقتصاد کشور بر عهده دارند.
از سويي در نگاهي به تاريخ اقتصاد کشور مشخص ميشود که اصناف کشورمان در ايجاد تشکل پيشگام بوده و تشکلگرايي در اين حوزه قدمتي چند قرني دارد.
اگرچه پس توسعه شهرنشيني تشکلهاي صنفي ناديده گرفته شده و به هر دليل تشکلهاي اين بخش تضعيف شدند، اما اين خانواده بزرگ که ساختار و بستر بازار هستند، همواره به صورت گروهي و با وحدت و اتحادي مثال زدني به فعاليت خود ادامه دادهاند، چنانکه نقش بازار در مبارزات قبل از انقلاب، دوره پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي و همچنين دوران دفاع مقدس مثال زدني است.
از بدو پيروزي انقلاب اسلامي احياء تشکلهاي صنفي مورد توجه قرار گرفت و در نهايت در آغاز دهه هشتاد با ايجاد شوراي اصناف کشور، آرزوي ديرينه اصناف براي داشتن نهادي عالي تحقق يافت و قريب به يک دهه بعد با تبديل شدن شوراي اصناف به اتاق اصناف ايران، عاليترين نهاد صنفي کشور توانست در موقعيتي قرارگيرد که بتواند خود را با دو اتاق بازرگاني و تعاون ايران مقايسه کند.
اما گويي رسيدن به اين جايگاه شرايط را تغيير داد و با شکلگيري اتاق اصناف ايران، جريان تشکلگرايي در اين حوزه تغيير کرد و در حاليکه تا پيش از اين محور تشکلهاي صنفي خدمترساني به فعالان اين حوزه بود، اتاق اصناف در نظر برخي به جايگاهي براي قدرتطلبي و حکمراني تبديل شد و برخي اين جايگاه را سکوي پرتابي براي ورود به عرصه قدرت و سياست تصور کردند.
اين روند موجب شد تا در ميانه راه فعاليت اولين دوره اتاق اصناف ايران، برخي جريانات خود را به اتاق اصناف نزديک کنند و اگرچه در اين دوره بسياري از ايشان ناکام ماندند، اما تلاش کردند با ورود به اين تشکل در دوره دوم زمينه را براي تحقق و تحصيل منافع فردي و گروهي فراهم کنند.
اولين دستآورد اين اتفاق بروز اختلافات ميان مديران اين خانواده و نتيجه آن بياعتنايي به خرد جمعي، وفاق و وحدت بود و به واقع آنچه تا پيش از اين يکي از شاخصههاي ويژه اصناف و بازاريان بود به نقطه ضعف ايشان تبديل شد و زمينه را براي ورود و حضور افراد و نهادهاي مداخلهگر در اين مجموعه فراهم کرد.
اين روند موجب شد تا به تدريج تشکلهاي صنفي و در رأس آنها اتاق اصناف اعتبار خود را از دست داده و از يک سو ميزان مشارکت اعضاي خانواده کم شود و از طرفي از سوي نهادها و سازمانهاي دولتي و حاکميتي مورد بيمهري و بيتوجهي قرار گيرد.
کمي به عقب بازگرديم به روزهايي که شوراي اصناف تأسيس و روز اصناف در تاريخ رسمي کشور ثبت شد، روزي که رؤساي جمهوري يا معاون اول ايشان به عنوان سخنران اول در مراسم روز اصناف حضار ميشدند و سخنراني در اين روز براي مديران مياني نهادهاي مرتبط تنها يک آرزو بود.
اما بياعتبار شدن جامعه صنفي به واسطه حضور مديراني که در قواره سخنگو و رأس هرم اين خانواده نبودند، موجب شد تا مراسم ملي روز اصناف به گردهمآيي کوچک و نهايتا در سطح استان تنزل پيدا کند، چنانکه روز ملي سال 1398 اين شرايط به اوج خود رسيد.
از طرفي طي سالهاي اخير مشکلات متعدد تحميل شده بر اقتصاد کشور موجب شده تا اصناف کشور در شرايط خوبي نباشند تا جاييکه بسياري از واحدهاي صنفي تعطيل و برخي نيز در سختترين شرايط ممکن به فعاليت خود ادامه دهند تا جاييکه برخي از ايشان حتي گرفتار تأمين نان شب خانوادهشان هستند.
در اين شرايط که بايد تشکلهاي صنفي به فکر راهکارهايي براي گذر از اين بحران باشند، متأسفانه نه ظرفيت و پتانسيل لازم را دارند و نه نشانههايي براي ورود به اين موضوع ديده مي شود.
با همه اين مشقات و سختيها امروز اول تيرماه و روز اصناف است، روزي که بهترين فرصت بود تا مديران ارشد کشور شنونده مشکلات اين خانواده باشند، اما در نهايت تأسف برگزاري اين مراسم نيز در طومار بيتدبيري اتاق اصناف ايران قرار گرفت و براي هميشه در تاريخ اين خانواده بزرگ و تلاشگر ثبت شد در سالي که اصناف سختترين شرايط را تجربه کردهاست، اين فرصت مغتنم نيز از ايشان گرفته شد و بايد در کمال ناباوري و تأسف اذعان داشت، اصناف نان ندارد، اصناف روز ندارد.
-
دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
-
افزودن دیدگاه