جمعه 10 فروردین، 1403

کدخبر: 195970 19:40 1401/06/28
بی‎خطری پرواز و پذیرش رژیم بهترِ جبران زیان

بی‎خطری پرواز و پذیرش رژیم بهترِ جبران زیان

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی
بی‎خطری پرواز و پذیرش رژیم بهترِ جبران زیان

بی‎خطری پرواز و پذیرش رژیم بهترِ جبران زیان

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی

میلاد صادقی، پژوهشگر حقوق هوافضا- به اعتقاد «انجمن بین‎المللی حمل و نقل هوایی» (یاتا)، یکی از عواملی که اغلب، سبب عدم پذیرش «کنوانسیون مونترال 1999 در خصوص یکسان‎سازی برخی مقررات حمل و نقل هوایی بین‎المللی» توسط کشورها می‎شود، «فقدان آگاهی» است. درست در سایه این نبود آگاهی است که بر یک نگرانی یا ترس تأکید می‎گردد:

«الحاق به این کنوانسیون و پذیرش آن، اقتصاد متصدیان حمل و نقل هوایی و یا خطوط هواپیمایی را با تهدید و خطر روبرو خواهد ساخت و حتی می‎تواند آنها را تا آستانه ورشکستگی و اضمحلال پیش ببرد». اما در برابر این نگرانی یا ترس، دلایل و مدارک قابل توجهی وجود دارد که نشان می‎دهد پذیرش رژیمی بهتر برای جبران خسارت مسافران هوایی از طریق الحاق به کنوانسیون مونترال 1999، نه تنها عملکرد و حیات متصدیان حمل و نقل هوایی یا خطوط هواپیمایی را با تهدید و خطر روبرو نخواهد کرد بلکه به نفع آنها نیز تمام خواهد شد. یکی از این دلایل و مدارک، «تأمین ایمنی هوایی» یا به بیانی دقیق‎تر «ارتقا و بهبود استانداردهای مربوط به بی‎خطری پرواز» است. بعض از دولت‎هایی که اکنون عضو کنوانسیون مونترال 1999 هستند، به نظر می‎رسد که پیش از پذیرش کنوانسیون و الحاق به آن، با همین دلیل، یعنی «تأمین ایمنی هوایی» یا «ارتقا و بهبود استانداردهای مربوط به بی‎خطری پرواز» نیک آشنا شده‎‎ و به آن وقوف یافته‎اند. چنانکه درباره دولت فیجی، «فیجی ایرویز» (Fiji Airways) طی گزارش نمایندگان خود به کمیته ذیصلاح پارلمان این کشور، بدین دلیل تصریح کرده است که با تصویب کنوانسیون، خطوط هواپیمایی، به طور غیر‎مستقیم، نسبت به ارتقا و بهبود استانداردهای ایمنی خود ترغیب می‎شوند تا از وقوع سوانح و حوادث هوایی ممانعت و اجتناب به عمل آورند. شایان ذکر است که اخیراً با پیوستن دولت بنگلادش به کنوانسیون مونترال 1999، تعداد اعضای کنوانسیون به یکصد و سی و هشت (138) عضو رسیده است.



  • دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
  • افزودن دیدگاه


JahanEghtesadNewsPaper

جستجو


  |