اکبرصداقت- پژوهشگرفنی تحقیق و توسعه معادن- سال 1400 وضعیت سیاسی، اقتصادی، صنعتی و فرهنگی کشورمان را باید دقیق نظاره‌گر باشیم، آیا الیگارشی در ایران تشکیل گردیده یا جامعه آماده مخربی خلاق خواهد بود.

در هر پدیده اجتماعی، اقتصادی و صنعتی، متولیان اجرایی با رفتار فرار به جلو از پاسخ طفره دارند یا با پدیده‌های امنیتی صورت مساله را تعویض می‌نمایند، ولی حتی پیشروان دینی همیشه پاسخگو به شبهاتند لذا چرا متولیان از یک روش استفاده می‌نمایند که معنای الیگارشی می‌دهد .

در الیگارشی گروهی سعی می داشت اجازه بروز تغییراتی که آنها را در عرصه حاکمیت به حاشیه می‌راند را از آن جامعه بگیرد، این فرآیند نیازمند ملزوماتی مانند انحصار قدرت یا دانش در جهت تصدی‌گری، ولی حتی جامعه فراماسونری که خود از این تئوری تشکیل گردیده برای طرح‌های خود از موج سواری شرایط اجتماعی، هنری یا فرهنگی برای اهداف خود استفاده می‌نماید پس این فرمول در ایران به معنای خاص هم کاربرد ندارد .

کشورهای در حال توسعه همیشه مصرف‌گرا بوده‌اند زیرا استراتژی توسعه طلبی را در امنیت پایدار به شیوه قبیله تعریف می‌داشتند، شیوه قبیله‌ای یعنی ارکان هدف، وسیله را توجیه می‌دارد و آن را در نگاه عموم تقبیح و در جهت تنویر افکار عمومی گرایشی حاکمانه اتخاذ می‌دارد و پس از عدم کسب نتایج، قدم به فراز و فرودی اپوزیسیونی می‌گذارد و از مسببین آن اعلام برائت دارند .

چرایی این ساختار در ایجاد نگاه امنیتی برای پنهان نمودن ضعف‌های طراحی و اجرایی در مسایل جامعه است، واقعیت مطلب اینگونه نیست، بی‌شک متولیان سازمانهای امنیتی هیچگاه به صنعت یا اقتصاد اینگونه نگرشی ندارند .

اما این تئوری‌ها پرداخته ذهن کارشناسانی که شاید بصورت موقت با این پروسه‌های امنیتی همکاری و در حال حاضر از این همکاری به‌عنوان رزومه برای حضور در نهادی صنعتی یا اقتصادی استفاده و به‌دلیل ضعف عملکرد طرح‌های پیشنهادی به جامعه القا نظریه الیگارشی می‌گردد و نخبگان جامعه شروع به مهاجرت به کشورهایی دیگر که به دنبال ایجاد ضعف اقتصادی یا صنعتی در کشورهای جهان سوم (درحال توسعه) می‌نمایند و این پژوهشگران جوان را با اندکی امکانات به‌عنوان آزادی دمکراسی جذب و پذیرش می‌کنند.

شاید جامعه جوان کشور به دنبال انقلاب فکری برای تغییر در نگاه متولیان طراز اول سیاست‌گذار باشند ولی قوانین موجود، این تغییر را با ایجاد سیاست‌های کلان به مخاطره انداخته و انرژی فکری خود را دچار سو‌مدیریت می‌نمایند .

راهکار برون رفت از این وضعیت برای پایان دادن به الیگارشی معنایی و استفاده بهینه از پدیده مخرب خلاق شامل

1) استفاده از پژوهشگران جوان بدون پشتوانه سیاسی .

2) تغییرات بنیادین در معاونت علمی و فناوری رئیس‌جمهور  بنیاد ملی نخبگان .

3) استفاده از فایناس به‌صورت مشارکت پیمان .

4) ایجاد زیرساخت‌های صنعتی حتی با پسوند عدم اقتصادی بودن .

5)  ایجاد موسسات عظیم صنعتی و سرمایه‌گذاری مجدد برای احیا مجموعه‌هایی که با نام مبارزه با نظام سرمایه‌داری دچار انحطاط گردیدند .

6) دیپلماسی صنعتی جهت جلوگیری از رانت صنعتی .

عدم موفقیت، اختلاف یا انفعال در مواجه با پدیده‌های متفاوت در صنعت، اقتصاد یا سیاست به‌خاطر عدم شناخت از چگونگی یا فراز و فرودهای این روندهاست، در واقع این 6 عامل استراتژی مهندسی، برای عبور از فرابحران‌هایی است که برای این مرز و بوم در اتاق‌های فکر با ساختار مدیریت ادراک تبیین گردیده است .