جمعه 10 فروردین، 1403

کدخبر: 5468 16:53 1393/07/02
مجسمه سازی ایران هفتاد سال عقب است

مجسمه سازی ایران هفتاد سال عقب است

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی
مجسمه سازی ایران هفتاد سال عقب است

مجسمه سازی ایران هفتاد سال عقب است

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی

محمود دهقان: به مناسبت برگزاری ششمین سمپوزیوم مجسمه سازی در برج میلاد و حال و روز این روزهای مجسمه سازی ایران هم صحبت شدیم با صابر لیالیون مجسمه ساز جوان و خلاق کشورمان که تخصص او ساخت مجسمه با مواد بازیافتی مانند قطعات اسقاطی خودرو، بطری های پلاستیکی و فلزی و ... است.

به عنوان سوال اول بفرمایید که هنر مجسمه سازی در ایران را چگونه می‏بینید؟
مجسمه سازی در ایران عقب مانده است، این را می توانید از کارهای ارائه شده در پارک های سطح شهر مشاهده کنید.
یکی از دلایل این موضوع سفارشی کار کردن هنرمندان در سالهای اخیر بوده است. مجسمه سازی ایران حال و روز خوبی نداشت و این سفارشی کارکردن اوضاع را بدتر نیز کرد.
می‏توانید بیشتر در این مورد توضیح بدهید:
منظور من از سفارشی کار کردن این است که به طور مثال مجسمه‏ساز در مرحله‏ی اول اتودهای خود را به مسئولین شهرداری یا به جاهایی که قرار است از مجسمه استفاده کنند ارائه می‏دهد، سپس افرادی که هیچ گونه تخصصی در این زمینه ندارند براساس سلیقه‏های شخصی و فهم خودشان تغییراتی را در طرح اولیه می دهند که با فکر هنرمند بسیار فاصله دارد. مسئولین به اسم حمایت و بر اثر فشارهایی که از سوی هنرمندان شد قانع شدند که به مجسمه‏سازها سفارش دهند تا از آثار آنها برای زیباسازی در سطح شهر استفاده شود و این موضوع خوبی بوده اما وقتی اعمال نظر غیرکارشناسی آنها وارد اثر هنرمند می‏شود کار خراب میشود.
چرا اعتقاد دارید این سلیقه‏ها غیرکارشناسی است؟
به طور مثال وقتی هنرمند چیزی که در ذهن دارد را به مسئولین ارائه می‏دهد در لابه‏لای طرح‏ها با آثار مدرن و انتزاعی هم روبه‏رو هستیم اما مسئولین فقط کار رئال را می پسندند، طرحی را می خواهند که مخاطب در نگاه اول متوجه موضوع بشود! این اتفاق در سالهای اخیر مجسمه سازی ما را بیش از گذشته عقب انداخته است، شاید بتوان گفت ما الان هفتاد ، هشتاد سال عقب هستیم.
در حال حاضر فرهنگسرای برگ متولی این امر است و کارهای حجمی برای تائید و ساخت به آنجا ارائه می‏شود ولی همان طور که گفتم نظرهای غیرکارشناسی این مسئولین کار را خراب می‏کند.
چرا خود مجسمه ساز به صورت شخصی گالری برگزار نمی‏کند یا مثلاً آثار خود را به سمپوزیوم‏های جهانی نمی‎فرستد؟
کار حجم مانند دیگر حوزه‏های هنری نیست هزینه‏های بیشتر و زیرساخت‎‏های عظیم‏تری را می‏طلبد که همه اینها هزینه بر است.
البته تک آثاری بوده‏اند که در سمپوزیوم‏های جهانی هم شرکت کرده‏اند، اما همان طور که گفتم به علت هزینه بر بودن کار حجم این اتفاق خیلی کم صورت می‏گیرد. و از طرفی در داخل یکسری محدودیت‏ها برای کارهای حجمی وجود دارد، مثلا وقتی مجسمه‏ساز بخواهد آثار فرمیک یا آناتومی بدن را در اثر خود وارد کند، این موضوع از سوی مسئولین تحمل نمی‏شود و مورد انتقاد قرار می‏گیرد.
آینده را در حوزه مجسمه سازی ایران چگونه می‏بینید؟
خدا را شکر در دولت جدید فضا بازتر شده و امیدوارم با تلنگرهایی که مخصوصاً هنرمندان خارجی شرکت کننده در ششمین سمپوزیوم به مسئولان می‏زنند و این انتقادهایی که ما داریم نیز به گوش آنها برسد و در سالهای آینده اوضاع بهتر شود.



  • دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
  • افزودن دیدگاه


JahanEghtesadNewsPaper

جستجو


  |