" در حالی که با برداشت بی‌رویه از منابع آبی، بخش‌های اعظمی از دشت‌های کشور در حال تبدیل به بیابان هستند، هم‌چنان به صادرات آب مجازی از طریق محصولاتی آب‌بر همچون هندوانه و سیب زمینی ادامه می‌دهیم".

بهمن محمدی ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: خالی شدن سفره‌های زیرزمینی باعث نشست و شکاف زمین می‌شود و حتی اگر خشکسالی هم نباشد قرن‌ها طول می‌کشد تا به حالت طبیعی برگردد.

وی با انتقاد از کشت محصولات آب‌بر افزود: خشکسالی‌های ممتد از یک سو و برداشت بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی در سال‌های اخیر باعث شده وضعیت آب در شرایط بحرانی قرار گیرد. مصرف 92 درصد آب در بخش کشاورزی میانگین بسیار بالایی است که در صورت تجهیز مزارع و باغات به آبیاری مدرن، در مصرف آب بین 80 تا 100 درصد صرفه‌جویی می‌شود.

به گزارش ایسنا، این کارشناس کشاورزی گفت: غفلت در عدم توجه به احداث بیش از حد چاه‌های غیرمجاز از عوامل بروز بحران آب در بخش کشاورزی بوده است. از سوی دیگر بسیاری از چاه‌های مجاز هم فاقد کنتور و سنجش اندازه‌گیری میزان مصرف آب هستند و این مساله باعث برداشت بیش از حد آب توسط چاه‌های مجاز شده است.

وی گفت: با وجود قانون ارتقای بخش کشاورزی که صراحتا به الگوی کشت اشاره کرده، بحث آمایش سرزمین توسط دستگاه‌های مربوطه که موظف به انجام آن بودند به طور جدی صورت نگرفته است. باید با ایجاد ساز و کارهایی، برای کشاورزان هر منطقه مشخص کنیم با توجه به مزیت‌ها و نیز محدودیت منابع آبی به کشت محصولات بپردازند. البته اجرای این امر کار سختی است اما اگر به طور جدی با برنامه‌ریزی، صرف هزینه، فرهنگ‌سازی و آموزش، به بحث الگوی کشت پرداخته شود ظرف حدود یک دهه شکل عملیاتی به خود می‌گیرد.

به گفته محمدی صادرات کشاورزی در هر کشوری بر مبنای مزیت نسبی موجود و وضعیت رقابتی آن کشور با سایر کشورها شکل می‌گیرد؛ در حالی که صادرات کشاورزی ما معمولا بر اساس مازاد تولید انجام می‌شود. اگر مزیت‌ها را بر اساس آمایش سرزمین و الگوی کشت تعیین کنیم، صادرات نیز هدفمند می‌شود.

ویافزود: محصولاتی مثل پسته و بادام که نیاز آبی کمتری دارند برای اقلیم ایران مناسب‌تر هستند. باید به سمت محصولاتی برویم که دارای قدرت رقابت بیشتر و آب‌بری کمتر هستند. هم‌چنین محصولاتی بکاریم که قابل نگهداری و تبدیل باشند که این مساله نیازمند ایجاد زیرساخت‌های صنایع تبدیلی است.