رقابت بخش دولتی با بخش خصوصی مدتها است که بر سر زبان‌ها است رقابتی نابرابر که به نظر نمی‌رسد برای آن پایانی باشد. برای مثال فروش نفت توسط بخش خصوصی به‌نوعی زیر سوال بردن و ناتوان جلوه دادن بخش خصوصی بود. چراکه بخش بازرگانی شرکت ملی نفت یک گروه قابل اعتماد و آشنا به بازار خریداران اصلی و عمده هستند و نیازی به تفویض اختیار خود به بخش خصوصی نداشته و بیشتر قصد تضعیف بخش‌خصوصی درمیان بوده است. آنان خریداران نفت خام خود را در جهان به خوبی می‌شناسند و خریداران حرفه‌ای آنان در جهان نیز به درستی می‌دانند که نفت خام ایران در اختیار دولت است و شرکت ملی نفت ایران فروشنده اصلی آن است. اگر شرکت ملی نفت ایران نتواند با این همه سابقه و تجربه نفت خام ایران را بفروشد بخش خصوصی قادر به فروش آن نخواهد بود.

فرهاد فزونی، کارشناس اقتصادی، در گفت‌وگو با خبرنگار جهان اقتصاد، ضمن بیان مطلب فوق اظهار کرد: متاسفانه دولت و وزارت نفت علاقه‌ای به حضور بخش خصوصی در تجارت و صادرات نفت و فرآورده‌های نفتی ندارد و با این نگرش و پس از اجرای خصوصی سازی، مسیر این رویداد به سمت تشکیل شرکت‌های خصولتی رفت.

**خصوصی‌سازی در صنایع نفتی

وی تصریح کرد: در قانون اساسی فقط سه بخش دولتی، خصوصی و تعاونی تعریف شده است و چیزی به نام «نهادهای عمومی غیردولتی» وجود ندارد و پنجاه سال است که به منظورکنترل قیمت‌ها بخشنامه و دستورالعمل صادر می‌کنند ولی حتی یک بار موفق به کنترل قیمت‌ها نبوده‌اند اما دست‌بردار نیستند و با قیمت‌گذاری‌های بی‌دلیل و غلط مشکل می‌آفرینند.

وی با بیان اینکه چهاردهه تورم دورقمی نشانگر عدم توان دولت در کنترل قیمت‌ها است، خاطرنشان کرد: قیمت دلار را به راحتی تغییر می‌دهند؛ بیکاری، و فقر ایجاد می‌کنند و اینگونه اداره کردن جامعه هم به نظرخود مطلوب می‌دانند و دائم برای خود دست می‌زنند و هورا می‌کشند و هرساله درآمدهای نفتی و غیرنفتی را برای جبران کسری بودجه‌ها به هزینه تبدیل می کنند ولی قادر به توسعه اقتصاد نیستند  .

**بخش خصوصی زنده است

فزونی عنوان کرد: با توجه به اینکه حدود ۸۰ درصد از اقتصاد کشور در دست دولت است هر روز در بورس نفت، بورس کالا و انرژی در اقتصاد کشور داستانی نو راه می اندازند، ولی هرگز موفق نمی شوند و این عدم موفقیت‌ها نتیجه تصدی‌گری دولت در اقتصاد و تصیم گیری‌های غلط دولت است .

دولت علاقه‌ای به خروج از این سیستم ندارد و ترجیح می‌دهد که بخش خصوصی در انقیاد دولت باشد، ولی بخش خصوصی با وجودعدم پشتیبانی دولت‌ها هنوز زنده است، خیلی شاداب و سرحال نیست ولی کار می کند و توانایی‌هایی از خود بروز می‌دهد که دولت را ناگزیر می سازد نظرات مبتنی بر راه حل های عبور از مشکلات اقتصادی آن را شنوا باشد و در جاهایی نیز به نام دولت از آنها بهره‌برداری می نماید .

**توافق ایران و چین

وی با بیان اینکه قضاوت درخصوص توافق ایران و چین قدری زود است گفت: ولی آنچه که تاکنون استنباط شده است وعده سرمایه‌گذاری چین در ایران به صورت فاینانس کردن پروژه‌هایی است که توسط خود فعالان اقتصادی چین در ایران قرار است انجام شود . وی عنوان کرد: متاسفانه این رویه و سیاست در توافقات چین با کشورهای دیگر به مشکل برخورده است، چرا که اصولاً عملکرد چینی‌ها کیفیت مطلوبی نداشته و هزینه‌های محاسبه شده پروژه‌ها بالاست و شرایط بازپرداخت و کیفیت و قیمت‌ها متناسب با بازار جهانی نیست و طی چند سال درآمد حاصله نمی‌تواند فاینانس ایجاد شده را بازپرداخت نماید .

فزونی در پایان اظهار داشت: در کشور ما با توجه به امکانات داخلی نیازی به اینگونه فاینانس خارجی ندارد و به نظر می‌رسد سهم عمده این توافق سیاسی بوده باشد، درست است که نیاز به سرمایه‌گذاری خارجی داریم اما این توافق نمی‌تواند راه‌حل نهایی باشد و راه‌های بسیاری برای بدست آوردن سرمایه خارجی موجود است .