پنج شنبه 09 فروردین، 1403

کدخبر: 119955 17:12 1399/08/25
مدیریت کرونایی: بالاتر از خطر!

مدیریت کرونایی: بالاتر از خطر!

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی
مدیریت کرونایی: بالاتر از خطر!

مدیریت کرونایی: بالاتر از خطر!

دسته‌بندی: بدون دسته‌بندی

دکتر فهیمه عبادی نیا، پژوهشگر مسایل شهری

در جهانی زندگی می کنیم که بیشتر از هر زمان دیگری آینده ای تاریک پیش روی بشریت ترسیم کرده است. از اقتصادهای نابسامان گرفته تا بحران مهاجرت، فقر و گرسنگی، گسترش تروریسم، بحران محیط زیست و اکنون نیز این بیماری فراگیر که سایه مرگ را درهمه جا گسترانیده ‌و دولت ها و ملت ها را درمانده و اسیر خود کرده است. اگرچه مدتهاست که ناقوس های خطر به صدا درآمده اند اما دنیا حتی در شرایط عاری از کرونا نیز نتوانست کارنامه قابل قبولی در مواجهه با این قبیل تهدیدات ارائه دهد و اکنون با فراگیر شدن این بیماری، حل بحران هایی ازین دست بسیار بغرنج تر از گذشته شده است.

طبیعتا در چنین شرایطی، همه جوامع در تلاشند که از تمام امکانات خود برای کاهش آسیب ها استفاده کرده و بدون فوت وقت، خود را با شرایط جدید تطبیق دهند. اما برای رسیدن به چنین هدفی تنها یک راه وجود دارد و آن مدیریت صحیح است. امری که سالهاست در کشور ما موجب دلسردی جامعه شده و این سوال را در ذهن ایجاد می کند که ساختار مدیریتی ما تا چه حد مدیریت را درک کرده و اساسا مدیریت پرور است یا بحران زا؟

متاسفانه ما که در جرگه اولین کشورهای درگیر این ویروس بودیم هنوز به دلیل اشتباهات مدیریتی در اوج هستیم و درصد مرگ و میرمان بالغ بر ۱۴ درصد یعنی ۷ برابر آمار منتشر شده در سایر کشورهاست. مرکز پژوهش های مجلس نیز در گزارشی که در ۲۶ فروردین ۱۳۹۹ منتشر شد، برآورد کرد که آمار واقعی جان‌باختگان حدود دو برابر و تعداد مبتلایان بین ۸ تا ۱۰ برابر آمار اعلام شده توسط وزارت بهداشت است.

ممانعت از لغو به موقع سفرهای هوایی، ناتوانی در شناسایی و جمع‌آوری آمار مبتلایان، کمبود خدمات بهداشتی و تجهیزات بیمارستانی، کمبود دارو و احتکار اقلام بهداشتی و رویکرد دولتمردان در اصرار بر بازگشایی مشاغل و اماکن مذهبی از مواردی است که نشان می دهد سنجش و عملکرد مدیریت کشور در مواجهه با این اپیدمی تا چه حد ناکارآمد، سلیقه ای و جانبدارانه بوده است. اوج بی مبالاتی مدیران ارشد کشور را در همان ابتدا با اخراج پزشکان بدون مرز شاهد بودیم. اقدامی که احتمالا جهت دلجویی از نیروهای همیشه آماده به خدمت و ممانعت از دخالت های خارجی صورت گرفت اما ملت را نیز شگفت زده کرد!

اینکه از آغاز شیوع کرونا تاکنون ، دولت همواره اعلام کرده که مشکلات قرنطینه شهرها را بیش از فوایدش می‌داند و فعلاً قصد قرنطینه هیچ شهری را ندارد، چندان حرف نابجایی نیست. مشکلات دولت سالهاست که با مشکلات ملت سنخیتی ندارد. مشکل عمده دولت ما فعلا کسری بودجه است که برای جبران آن گاه گاهی دست در جیب ملت پریشان حال کرده و بازی های سرگرم کننده ای با بورس ونرخ  ارز راه می اندازد و حالا هم هر چه خود را به تاریخ تحویل نزدیک تر می بیند تدبیر پیشه کرده و در خفا تعطیل است. ظاهرا به امید فرجی در جایی دیگر!

البته پرواضح است که دغدغه ایشان به بحث سلامت نیز، بیشتر به سلامت مسند مربوط است تا سلامت ملت. شاید صلاح کار مردم نیز در این است که دست از تفتیش عملکرد دولت بردارند و امان دهند تا این کشتی شکسته سرانجام به ساحل آرامش برسد و منتخب مردم بتواند نفس راحتی بکشد از این همه بار مسئولیت خطیر مملکت داری!

  مدیران اگرچه برای مقابله با کرونا راهکارهایی ارایه داده اند، اما در میزان کارایی آن بهتر است حرفی نزنیم که رنگ رخساره خبر می دهد از سر درون! لکن ضمانت اجرایی اقدامات انجام شده بسیار درخور تامل است. مثلا اجبار در استفاده از ماسک به خودی خود برنامه خوبی است اما کسر جریمه ماسک نزدن از یارانه، جای بسی توامان خنده و گریه دارد. آنانی که این وسط نرخ جریمه می کنند ظاهرا فراموش کرده اند هدف از پرداخت یارانه حمایت از اقشار محروم جامعه بوده است و از یاد برده اند که یارانه ۱۲ سال است مشمول تورم نشده اما ماسک با قیمت مصوب دولتی به فروش نمی رسد.

در بحث حمل و نقل تقریبا هیچ راهکار موثری ارایه نشده است. ازدحام و شلوغی حمل و نقل عمومی خصوصا مترو، یکی از منابع عمده سرایت ویروس در کلان شهرهاست که عمدتا به دلیل سفرهای شغلی صورت می گیرد. شرایط تا حدی بحرانی شده که رییس شورای شهر تهران هشدار می دهد:«هیچ شهری در جهان به اندازه این روزهای تهران مرگ و میر ندارد» و در همان حال منع تردد از ساعت 9 شب به بعد ابلاغ می شود و آدم واقعا شک می کند که این زمانبندی برای مقابله با کرونا است یا موهای پریشان و سرهای داغ.

 در اقدامی دیگر، صندلی های انتظار فرودگاه را یکی در میان با نواری از هم جدا کرده اند اما همین مسافران وقتی سوار هواپیما می شوند باید پهلو به پهلوی هم نشسته و البته خدا را شاکر باشند که خطر ابتلا به کرونا در مقایسه با سقوط یا سرنگونی بسیار دلپذیرتر می نماید.

وضعیت مشاغل نیز به شدت بحرانی است، که بخشی از آن نتیجه سال ها بی توجهی ، محدودیت قدرت، یا تغییر هویت حقیقی نهادهایی مانند اتاق اصناف، سندیکاها، انجمن های صنفی و اتحادیه های کارگری است. نهادهایی که می توانستند در بحران کرونا با ابلاغ دستورالعمل های بهداشتی و حمایت های اقتصادی مانع از دست رفتن بسیاری از مشاغل شوند، حالا باید چشم به وعده تسهیلات دولتی با نرخ سود 12 درصد دوخته یا تن به کسادی و نابودی کسب و کارشان دهند. در این میان، مشاغل غیر رسمی بیش از مشاغل رسمی از کرونا آسیب دیدند و این درحالی است که 60 درصد اقتصاد کشور را مشاغل غیر رسمی تشکیل می دهد و سهم آن در بعضی از استان های کشور به  بیش از 70 درصد می رسد. در چنین وضعیتی تعداد زیادی از افراد ضمن رها کردن کسب و کار خود به دلالی و اقتصاد رانتی روی آورده اند که سلامت اقتصاد را بیش از پیش متاثر می کند.

 واقعیت این است که کنترل این ویروس نیاز به پشتوانه اقتصادی مناسب و حمایت دولت از معیشت مردم دارد تا بتوان قرنطینه سراسری را اعمال کرد و همزمان خدمات بهداشتی و درمانی را افزایش داد. حال آنکه اقتصاد ما پیش از کرونا نیز حال و روزی کرونایی داشت و مدیران ما پیش از آنکه اعلام کنند ما هم کرونایی شدیم کرونایی بودند. حالا کمتر کسی خوشبین است که در پسا کرونا جانی برای  اقتصاد کشور باقی بماند. سرایت این ویروس تنها حال زار اقتصاد ما را بیش از پیش نمایان کرده است. اقتصادی که پیش از کرونا نیز به دلیل بی کفایتی نظام مدیریت کشور بیمار شده بود.  نظام مدیریتی که سالهاست انگشت اشاره به نوک بینی خود گرفته و سیاست هر چه خواهی بکن و حاشا کن را سرلوحه کار خود قرار داده است. مدیریتی که هر روز هزینه خسارت به ایران را جبران ناپذیرتر می کند. مدیریتی که ماندن در لیست سیاه را اصرار می ورزد و تحریم های اقتصادی را به جان ملت می خرد و با صرف هزینه های هنگفت برون‌مرزی که در تعارض با منافع ملی است، از حمایت مردم آسیب دیده خود ناتوان شده است. به نظر می رسد سال ها اقتصاد رها شده به حال خود و روا داشته به کام اقلیتی چند مجالی برای عبور منطقی ازین بحران جهانی نگذاشته است.

                              ریاست به دست کسانی خطاست         که از دستشان دست ها بر خداست



  • دیدگاهی برای این نوشته ثبت نشده است.
  • افزودن دیدگاه


JahanEghtesadNewsPaper

جستجو


  |