یک کارشناس حوزه آب و پساب در گفتگو با جهان اقتصاد مطرح کرد:

مهناز اسماعیلی-یکی از چالش‌های جدی که می‌توان از آن به عنوان کلیدی ترین عنصر در توسعه متوازن کشور نام برد، مقوله محدودیت منابع آبی و البته آب و هوای خشک در بخش عمده ایران است. به همین دلیل در بخش‌های مختلف استان‌های کشور شاهد محدودیت آب و حتی چالش آبی هستیم. نکته دیگری که در این میان باید به آن توجه داشت این است که هرچند در برخی نقاط کشور وضعیت مطلوبی را در منابع آبی شاهد هستیم، اما همین مطلوب بودن نیز نسبت به استاندارد و میانگین‌های بین المللی نیز در زمره بخش‌های پرآب قرار نمی‌گیرد و پایدار و همیشگی نیست. از سویی دیگر نیاز خانگی، صنعتی و کشاورزی هر استان متفاوت بوده طبیعتاً در حال رشد است.

علاوه بر تنوع منابع آبی که شامل رودها، ذخایر عظیم برفی، سفره‌های آب زیرزمینی و حتی برخی نقاط آب دریا، می‌شوند، ممکن است در منطقه همین ظرفیت‌های محدود بوده یا حتی وجود نداشته باشد. در چنین شرایطی راه حل چیست؟ رشد جمعیت، توسعه بخش صنعتی و کشاورزی از یک سو و مشکلات متعدد در بخش جانمایی های اشتباه در حوزه صنعتی و کشاورزی از سویی دیگر به مشکلات آب هر منطقه ضریب بیشتری داده است. یکی از روش‌هایی که می‌توان به عنوان گزینه‌ای برای حل چالش آب یک منطقه به آن تکیه کرد، انتقال آب بین حوضه‌ای است.

در همین رابطه، خبرنگار جهان اقتصاد با مجید قنادی، کارشناس حوزه آب و پساب به گفتگو پرداخت.

مجید قنادی درباره انتقال بین حوضه ای آب گفت: در حال حاضر با توجه به مشکلاتی که در بخش آب داریم، شخصا موافق استفاده از آب دریا هستم. در نهایت همه کشورهایی که در مناطق کم آب قرار دارند، به این سمت حرکت می کنند.

این کارشناس حوزه آب و پساب ادامه داد: ما در درجه اول تا آنجایی که امکان پذیر است، باید مدیریت آب داشته باشیم.

وی بیان کرد: در مدیریت آب ما به اصطلاح چهار R داریم که یکی از آنها Reduction است، یعنی کاهش مصرف آب؛ که متاسفانه ما این کار را انجام نمی دهیم یعنی در حدود 90 درصد آب در بخش کشاورزی استفاده می شود و مقدار زیادی از این آب هدر می رود و استفاده مفیدی از آن نمی شود. در حالی که اگر کشاورزی ما یک کشاورزی مدرن و پیشرفته بود، میزان زیادی از منابع آبی ما از دست نمی رفت.  

قنادی با اشاره به اینکه آیتم بعدی که در مدیریت منابع آب مربوط به پساب و فاضلاب است، اظهار کرد: ما امکان استفاده زیادی از آن داریم اما هیچ کاری در این حوزه انجام نداده ایم که در واقع به آن بازچرخانی آب یا Recycle هم گفته می شود.

وی ادامه داد: آیتم دیگر، Reuse است یعنی مجددا آب را به سیستم برمی گردانند و از آن استفاده می کنند که نمونه بارز آن پالایشگاه تهران است که گرچه صحبت های زیادی شده اما هنوز از آن بهره برداری نشده است. در تهران بیش از دو و نیم میلیون مترمکعب آب در روز مصرف می شود که این عدد، عدد کوچکی نیست و می توان آن را دوباره مصرف کرد اما متاسفانه این کار انجام نمی شود.

این کارشناس حوزه آب و پساب آیتم آخر را Recovery یا بازیافت عنوان کرد و گفت: شما در نظر بگیرید که ما حوضچه های آب شور در مناطق مختلف صنعتی کشور داریم که به جای اینکه آب شور را به دریا برگردانیم که تبعات خاص خودش را دارد، هم از نمک و سایر مواد موجود در آن استفاده کنیم و هم مجددا آن آب را مورد استفاده قرار دهیم.

 قنادی در پایان توضیح داد: انتقال آب حوضه به حوضه، اگر از آب دریا نباشد، به اعتقاد من کار صد درصد اشتباهی است یعنی به اعتقاد من این کاری که در جنوب غرب کشور در حال انجام است و از رودهای کرخه و کارون به نقاط مرکزی کشور انتقال داده شود، کار درستی نیست اما اگر ما بخواهیم از آب شیرین کن در بخش خلیج فارس نه بیشتر دریای عمان استفاده کنیم، توجیه پذیر و مضرات این کار کمتر است. نمی گویم این کار تبعات ندارد، چون شما آب شوری دارید که باید به دریا بازگردانید.