سعید تقی‌پور- دادگاه متعرضان خود سری که با حمه به سفارت عربستان سعودی در تهران آن را به آتش کشیدند در روزهای اخیر برگزار شد.
این اشخاص در عمل نظام جمهوری اسلامی را که بر اساس اصول ارزشی خود نسبت به رفتار حاکمان سعودی اعتراض داشت و نسبت به اوج خشونت و بی‌رحمی آنان در رفتار با مرجع تقلید شیعیان این کشور شیخ باقر نمر النمر و محکومیت ایشان به اعدام وسپس اجرای این حکم، اعتراض خویش را بیان کرد و به حق در برابر این رفتار آل‌سعود جدی‌ترین مواضع را اتخاذ کرد، در موضعی انفعالی قرار دادند و بر اثر واکنش‌های بین‌المللی نسبت به عدم رعایت حقوق سیتسی اماکن و اشخاصی که با مأموریت دیپلملتیک در ایران به سر می‌برند، صدمه نسبتا جبران نا‌پذیری به حیثیت بین‌المللی ایران وارد کردند.
در این یادداشت قصد ندارم که به چگونگی رفتار این متهمان بپردازم اما در فرآیند دادرسی آین اشخاص نکته ناگفته‌ای وجود دارد که توجه و تمرکز برآن می‌تواند زوایای ناگفته و یا کم‌تر مورد توجه قرار گرفته این ماجرای تلخ و عبرت آموز را آشکار کند.
درفرایند دادرسی این اشخاص به طور طبیعی از خود دفاع کرده‌اند و در دفاعیات خویش یکی از کرده خود اظهار توبه می‌کند، دیگری از این‌که من سنگ نیانداختم می‌گوید. آن دیگری گفته است من شیشه نخریدم بلکه نوشابه خریدم! یکی از عیرت خود می‌گوید و از افتخارات خود در ماجرای کوی دانشگاه و ۱۸ تیر و مسائل سال ۸۸ و ادعا می‌کند که حق او بیش از آن است که این‌گونه مورد محاکمه قرار بگیرد.
اغلب ناظران سیاسی در همان مقطع درباره میزان صداقت مهاجمان به سفارت عربستان تردید داشتند و این‌گونه برآشفته شدن اشخاص برای اعدام مرحوم شیخ باقر نمر‌النمر را بیش از اندازه مورد انتظار تلقی‌می‌کردند و گروهی هم این تهاجم را با انگیزه صدمه زدن به حیثیت سیاسی و بین‌المللی دولت یازدهم و دستگاه سیاسی بین‌المللی ایران و مخصوصا وزارت امور خارجه می‌دانستند که از آزمون بزرگ برجام سربلند بیرون آمده و یکی از بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین مذاکرات بین‌المللی تاریخ دیپلماسی در جهان را به سرانجام رسانده است.
اما امروز آفتاب دلیل آفتاب آمده است.
اگر نیت مهاجمان در حمله به سفارت بر اساس غیرت دینی و ناراحتی از اعدام مرحوم سیخ نمر اقدام کرده اند، اگر در اثر این اقدام غیر قابل بخشش آل‌سعود خونشان به جوش آمده و در اثر حالت ناراحتی خویش قانون را زیر پا گذاشته‌اند و به سفارت تعرض کرده‌اند، چرا امروز تب آن غیرت فرو نشسته است. این چگونه غیرتی است که چند ماه از آن نگذشته حتی یادی از روح آن مرحوم هم نیست و کسی از مظلومیت او سخن نمی‌گوید؟
برادران! حالت شما در انجام این برنامه که از پیش طراحی شدن آن را دادگاه باید مورد بررسی قرار دهد، نشان می‌داد که غیرت دینی و تأثر از اعدام مرحوم شیخ نمر در صحنه مشاهده نمی‌شود. امروز غفلت شما از یاد آن مرحوم نشان داد که انگیزه از حمله به سفارت یک کشور خارجی و صدمه زدن به حیثیت نطام جمهوری اسلامی سناریوهای محتمل و بدبینانه‌ای دارد که شیوه دفاع شما آن‌ها را تأیید می‌کند. هر فرد عاقلی که دل در گرو نظام دارد و دلش برای کشور می‌سوزد علاقه دارد که وجود چنین انگیزه‌هایی و چنین افرادی (که حاضر باشند برای صدمه زدن به دولتی که در اختیار رقیب سیاسی آنان است از حیثیت نظام و منافع ملی و امنیت ملی هزینه کنند) را منکر شود. اما شما با غفلت از انگیزه‌هایی که ادعای آن را داشته‌اید، احتمالات دیگر و جنبه‌های ارزشی مورد ادعای خویش را منکر شده‌اید، این بار که گذشت. امیدوارم محاکمه شما و ان‌شاءالله محکومیت شما برای دیگرانی که رفتاری مانند شما را دنبال می‌کنند عیرت‌آموز باشد و ملت ایران از این پس شاهد رفتارهای غیرقانونی و هتاکانه نباشند و شما ه دریابید که اگر جمهوری اسلامی در منطقه خاورمیانه سرسبد به شمار می‌آید برپایه حضور مردم اتکای نظام به آرای آنان درپای صندوق‌های رأی است. مهاجم لفظی برازنده کشوری مانند ایران نیست. آرزو می‌کنم دادگاهی که شما را محاکمه می‌کند این اتهام را از دامن نظام جمهوری اسلامی بزداید که در این کشور می‌توان خودسرانه قانون را نادیده گرفت و برخلاف منافع ملی، امنیت ملی و خواست مردم به هر اقدام نادرستی دست زد.
