سجاد بهزادی- روزنامه نگار-  سخنگوی دولت سیزدهم با توصیه به رسانه‌ها تاکید کرده است «حوزه رسانه هم رسانه‌های بخش دولتی و رسانه بخش خصوصی و هم مدیران رسانه دولت باید در تولید و توزیع خبر خوش با هم رقابت کنند.» جناب سخنگو حتی معیار و شاخص موفقیت هر رسانه را نیز میزان تولید خبرهای خوش آن رسانه دانسته... «آن رسانه و آن مدیر رسانه‌ای چه دولتی و چه خصوصی موفق‌تر است که خبر خوش بیشتری را تولید و منتشر کند.»

جناب سخنگو می‌‎بایست این نکته مهم را مدنظر داشته باشد که خبر خوب به دنبال عملکرد و کارآمدی دستگاه ها زائیده می شود و این طور نیست که با توصیه و سفارش، بتوان یک رسانه را به تولید خبر خوش ملزم کرد. وانگهی تلویزیون به‌عنوان یک رسانه ملی چندین دهه هست که خبرهای خوش را می‌سازد و منتشر می‌کند؛ آیا می‌توان بنا به معیار سخنگوی دولت این رسانه را موفق تر از دیگر رسانه‌ها دانست؟

به تازگی کامبیز نوروزی حقوقدان گفته است «تلویزیون تقریبا تمام حوزه نفوذش را از دست داده است. در جامعه ایران رسانه های رسمی و حرفه‌ای از کارکرد ساقط شده‌اند. منظور من از رسانه‌های رسمی و حرفه‌ای رادیو، تلویزیون و مطبوعات است. کیفیت مدیریت صداوسیما به شکلی درآمده که تقریبا تمام حوزه نفوذش را از دست داده و مطبوعات هم به دلیل انواع و اقسام فشارهای سیاسی و اقتصادی تقریبا کارکرد ندارند.لذا مرجعیت رسانه‌ای رسمی و حرفه‌ای در ایران از بین رفته و مردم برای گفت‌وگو، اظهار وجود و ابراز نظر به فضای مجازی مهاجرت کرده‌اند.»

به‌نظر می‌رسد به جای تعیین تکلیف برای رسانه‌ها بهتر است به تقویت آنها و خبرنگاران رسیدگی شود. بدون شک وقتی یک رسانه آزاد و مستقل باشد و عملکرد دستگاه ها نیز راضی کننده باشد، خبرهای خوب وخوش بدون هیچ دغدغه‌ای در لایه‌های جامعه جاری خواهد شد.

خبرنگار وقتی با آزادی و استقلال کامل به رسالت رسانه‌ای خود می‌پردازد، خبرهای خوش هم تولید و بازنشر داده می‌شود. اما متاسفانه وضعیت در بسیاری از موارد چنین نیست و به قول امام جمعه اردبیل در سخنانی متفاوت «۵ خطر در کمین خبرنگاران مرگ، سانسور، زندان، محاکمۀ غیابی و با اره بریدن! است ... و یک حکومت آرمانی همیشه امنیت خبرنگار را امنیت خود می‌داند و زمینه جرات و حریت را در آنها فراهم می کند.»

دولت‎ها اگر می خواهند خبرهای خوش توسط خبرنگاران منتشر شود می بایست کارآمدی سیستم خود را بالا ببرند و به آزادی رسانه‌ها اعتقاد حقیقی داشته باشند. نشانه‌هایی مهم وجود دارد که رسانه‌ها در ایران با محدودیت‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند.

سازمان گزارشگران بدون مرز مدتی پیش و در روز جهانی آزادی مطبوعات رده‌بندی آزادی رسانه‌ها در سراسر جهان را منتشر کرد. بدترین کشورها از نظر آزادی مطبوعات مانند سال‌های گذشته اریتره و کره شمالی (رده ۱۸۰ و ۱۷۹) هستند. در این دو کشور دولت کنترل کامل تمامی منابع اطلاعاتی را در دست دارد. جایگاه سوم از آخر جدول به ایران اختصاص دارد؛ رده ۱۷۸ از میان ۱۸۰ کشور. سال گذشته ایران در رده ششم از آخر جدول قرار داشت.

اگر می‌خواهیم رسانه‌ها خبرهای خوش را اعلام کنند ابتدا باید ابتدا حال رسانه خوش باشد. وقتی رسانه‌ها حال خوشی ندارند و کمتر کسی سراغ آنها را می‌گیرد چگونه انتظار داریم که در لابه‌لای هزاران خبر تلخ، خبرهای خوش را باز نشر دهند.

به قول محمد مختاری:

تو بر کرانه‌‌ی عالم

درون خویش به یغما فتاده‌‌ای

که «ز این هزار هزاران یکی نگفت که بر شانه‌ات چه می‌گذرد.»