بر اساس اعلام مرکز پژوهش های مجلس مدرنیزاسیون و رشد نامتوازن، فقدان راهبرد مناسب دولت برای اولویت‌بخشی به بنگاه‌های کوچک و متوسط، تهدیدی جدی در حوزه رونق تولید در نواحی روستایی است.
مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی ، دفتر مطالعات زیربنایی این مرکز طی گزارشی با عنوان « چالش‌ها و راهکار‌های رونق تولید در سال ۱۳۹۸ (۱۰٫ حوزه توسعه روستایی و عشایری)» آورده است؛ نواحی روستایی و عشایری به سبب برخورداری از ظرفیت های تولیدی مساعد در بخش های کشاورزی و صنعت، به عنوان کانون تولید و بسترساز تحقق سیاستهای اقتصاد مقاومتی به‌شمار میروند.
شواهد حاکی از تهدیدهای جدی در حوزه رونق تولید در نواحی روستایی است که از آن جمله می‌توان به غلبه راهبردها و نظریات مدرنیزاسیون و رشد نامتوازن، فقدان راهبرد مناسب دولت برای اولویت‌بخشی به بنگاه‌های کوچک و متوسط، افزایش آبادی‌های خالی از سکنه و کاهش جمعیت روستایی، رشد اشتغال ناقص، افزایش نامتوازن تعداد سکونتگاه‌های شهری و اختلال در نظام برنامه‌ریزی روستایی، فقدان مرجع تخصصی برای تصمیم گیری در خصوص تبدیل روستا به شهر، غلبه رویکردهای کالبدی - خدماتی در طراحی طرحهای توسعه روستایی و عدم اثربخشی مناسب طرحهای هادی روستایی در توسعه روستای است.
از دیگرموارد می توان به اختلال اساسی در نظام سیاستگذاری توسعه روستایی، عدم توانمندی مناسب مدیریت محلی روستایی، عدم تنوع بخشی به مشاغل روستایی، نبود مراکز هدایت و حمایت از کارآفرینی، نبود بستر مناسب برای کاهش ریسک سرمایه گذاری، فقدان راهبردهای مناسب برای توسعه عدالت محور و پایدار صنایع تبدیلی، فقدان نگاه خوشهای و شبکهای و بالا بودن هزینه مبادلهای انجام فعالیت‌های اقتصادی، فقدان برنامه منسجم و مستمر برای حرفهآموزی هدفمند نیروی کار روستایی، شیوه نامناسب اعمال برخی از سیاستهای حمایتی، سیاستهای ناکارآمد برای بیمه اجتماعی کشاورزان، روستاییان و عشایر، کم‌توجهی به ابعاد تولیدی توسعه روستایی و ناهماهنگی و تداخل فعالیت‌های دستگاه‌های اجرایی اشاره کرد.
در حالی که طبق بند «۲۰» سیاست های کلی برنامه ششم توسعه، نواحی روستایی و عشایری به عنوان هسته مرکزی و کانون تولید کشور تلقی می شوند. همچنین در ۱۹ سال گذشته، عملاً برخلاف مواد (۱) و (۲) قانون تشکیل وزارت جهاد کشاورزی، بین ابعاد «تولیدی» و «سکونتگاهی و فضایی» توسعه روستایی، مرزبندی شکل گرفته و ابعاد سکونتگاهی و فضایی به کانون اصلی طرح‌ها و برنامه‌های توسعه روستایی مبدل شده است.
لذا با توجه به موانع و تنگناهای موجود، سیاستگذاری برای رونق تولید بخش کشاورزی و نواحی روستایی و عشایری باید به نحوی انجام شود که بتواند اقدامات مؤثری را برای رفع آنها طراحی و اجرا کند.
