قریب به اکثریت فعالان اقتصادی کشور آنچه در توان دارند را به میدان آورده تا ضمن حفظ بقا و ادامه فعالیت خود، به کشور کمک کنند.
اما متاسفانه بدنه اقتصاد کشور در برخی ناحیه‌ها دچار اختلالاتی شده است که بخشی از آن که ریشه در تهاجم‌خارجی در قالب تحریم و محدودیت‌ها دارد، اجتناب ناپذیر است و تلاش می‌شود با تشخیص عارضه پیش آمده و پیدا کردن راه درمان با این موارد مقابله شود.
اما بخشی دیگر از آسیبی که متوجه اقتصاد کشور شده، منشا داخلی دارد و اگر بدنه اقتصاد کشور را با بدن انسان مقایسه کنیم، شاید بتوان آنها را با بیماری‌هایی چون خودایمنی یا خودآزاری مقایسه کرد.
همانطور که در بیماری خود ایمنی بدن بخشی از خود را بیگانه تصور کرده و به آن حمله می‌کند، متاسفانه در حوزه اقتصاد نیز برخی فعالان اقتصادی برای تامین منافع بنگاه خود، فعالان اقتصادی یا بنگاه‌های داخلی دیگر را هدف قرار داده ایشان را تخریب می‌کنند.
در مرتبه‌ای فراتر و تاسفبارتر نه برای انتفاع مالی که برای نشستن بر کرسی مدیریت یا قدرت، فرد یا گروهی از فعالان اقتصادی مجموعه دیگری را مورد هدف قرار داده به طرق مختلف چون‌ سندسازی یا سواستفاده از جایگاه رسانه به مجموعه مورد هدف آزار می‌رسانند که این روش را نیز می‌توان با بیماری خودآزاری مقایسه کرد و عمدتا در حوزه بنگاه‌های بزرگ اقتصادی و تشکل‌ها این بیماری اقتصادی رایج است.
هر آنچه هست در شرایطی که اقتصاد کشور تحت تاثیر تحریم‌های ظالمانه خارجی، دچار آسیب‌هایی شده است و اولین پیش نیازهای تقابل با آن وحدت و یکپارچگی است، نباید شاهد مجادله‌های داخلی باشیم.
در این شرایط که باید تمامی توان اقتصادی کشور برای مقابله با دشمنی‌های خارجی تجهیز شود، گرفتار شدن بدنه اقتصاد کشور به مشکلاتی که عمدا ایجاد می‌شود، اشتباهی بزرگ است.
اینکه برخی به جای برداشتن قدم‌هایی موثر که بتواند سهمی از بازار خارج از کشور را در اختیار ایشان قراردهد، آسیب زدن به دیگر بنگاه‌ها را هدفگذاری می‌کنند یا برای به دست آوردن منصبی دست به هر اقدامی می‌زنند و دیگران را تخریب می‌کنند با فرض اینکه اقتصاد کشور بدنی واحد است و هر فرد و بنگاه عضوی از این بدن، مصداق بیماری‌های خودایمنی و خودآزاری است که باید حتما درمان شود.
دکتر فرشید فرزانگان _ عضو هیات مدیره اتاق مشترک بازرگانی ایران و امارات