کمپین نه به تهران همچنان از جامعه صنفی قربانی میگیرد، در روزهایی که هیات رییسه اتاق اصناف ایران باید برای کاهش آسیب بیش از دو و نیم میلیون واحد صنفی از بحران کرونا به فکر راهکار باشد، هیچ کدام از اعضای هیات رئیسه (نمایندگان منتخب کمپین نه به تهران) بر سر کار خود حاضر نیستند.
ماجرا از دو سال پیش در چنین روزهایی شروع شد، زمانی که کمپین نه به علی فاضلی (رئیس وقت اتاق اصناف تهران) به نتیجه نسبی رسیده بود و وقت آن بود که اعضای تهرانی این کمپین نیز قربانی کمپین نه به تهران شوند.
پس از پایان تعطیلات نوروز سال ۱۳۹۶ گروهی از فعالان صنفی و البته برخی افراد غیرصنفی که در نهادها و سازمانهای دیگر صاحب سمت بودند، گرد هم آمدند تا برای انتخابات اتاق اصناف تهران برنامهریزی کنند و هدف اول حذف علی فاصلی رییس وقت اتاق اصناف تهران و ایران بود.
ایشان دست بر نقطه ضعف تیم مدیران و مشاوران اتاقهای اصناف تهران و ایران گذاشتند و با وعده مقام و تامین مالی برخی از ایشان را جذب نمودند و به هر طریق در انتخابات اتاق اصناف تهران با پیروز نسبی، از لیستی که مورد حمایت کمپین بود ۳ نفر رای آوردند، اما حداقل نیمی از اعضای هیات رئیسههای اتاقهای شهرستانهای استان تهران ثابت کردند که از درایت و دوراندیشی لازم برخوردار هستند و در انتخاب نمایندگان تهران در اتاق اصناف ایران کام کمپین آنچنان که هدفگذاری شدهبود، شیرین نشد و علی فاضلی به عنوان یکی از نمایندگان تهران در اتاق ایران انتخاب شد.
با نزدیک شدن به انتخابات اتاق اصناف ایران، فاز دوم ماجرا آغاز شد و مدیریتکنندگان اصلی کمپین نه به علی فاضلی، بازی اصلی را شروع کردند و در نوروز ۹۷ کمپبن نه به تهران را کلید زدند و این در حالی بود که اعضای تهرانی کمپین همچنان از تلهای که در آن گرفتار شدهبودند بیخبر بودند.
نکته قابل توجه اینکه مدیران و مشاوران ایشان هم همان نقطه ضعف جاه و مقام را داشتند و مشاوران ایشان هم با استناد به نظرسنجیها از پیروزی قطعی خبر میدادند.
اما در چند روز باقی مانده تا انتخابات پردهها کنار رفت و واقعیت کمپین نه با تهران رونمایی شد، کمپینی که نداشتن عضو مقیم پایتخت در هیات رئیسه پیشنهادی را با جذب رییس اتاق شمیران توجیه کرده بود و اعضای تهرانی کمپین نه به فاضلی قربانیان جدید این کمپین بودند.
انتخابات برگزار و لیست کمپین پیروز شد، اما جشن پیروزی آغاز مصائب اصناف بود و اختلاف از همان اول کار آغاز شد، رئیس اتاق اصناف شمیران به واسطه اقامت در پایتخت قبای ریاست را شایسته خود میدانست، رییس اتاق رشت که با سابقهترین فرد در هیات رییسه شورای اصناف کشور و پس از آن اتاق اصناف ایران بود، خود را نشسته بر کرسی ریاست تصور میکرد و دیگر اعضای هیات رئیسه نیز هر کدام به دلیلی خود را اصلحترین میدانست، اما در نهایت رییس اتاق اصناف اهواز به عنوان رییس انتخاب شد، اما همچنان قریب به اتفاق ایشان سودای ریاست به سر دارند و اختلاف مستمر و ناکارآمدی نتیجه آن است.
با این تفاسیر اولین آزمون جدی هیات رئیسه در نوروز ۹۸ رقم خورد و در حالی که سیل چند استان کشور را دچار مصیبت کرده بود و تعدادی از واحدهای صنفی نیز آسیب دیده بودند، هیات رئیسه اتاق اصناف ایران به دادن چند بیانیه ابراز تاسف از راه دور بسنده کرد و همچنان پس از گذشت یکسال از کمک و مساعدتی که به اصناف آسیب دیده وعده شده بود خبری نیست و اتاق نیز برای پیگیری آن اقدامی نکردهاست.
اگرچه سال ۹۸ با مشکلات زیادی برای کشور و اصناف همراه بود و اوج آن شیوع ویروس کرونا بوده، اما گویی ایام نوروز به روزهای سرنوشتساز اصناف تبدیل شدهاست و در حالی که از نیمه پایانی اسفند به واسطه تعطیلی بازار مشکلات جدیتر شد و مجموعه کشور و اصناف دچار بحران شدند، اما همچنان خبری از مدیریت در اتاق اصناف ایراننیست.
در روزهایی که هیات رئیسه اتاق اصناف ایران باید به صورت شبانه روزی تمامی نقاط کشور را رصد کرده و به واسطه اتاقهای شهرستانها شبکهای سراسری ایجاد کرده تا از یک سو از ظرفیتهای خود برای کمک به مردم و دولت استفاده کنند و از سویی برای واحدهای صنفی آسیب دیده از بحران کرونا و تعطیلی کسب و کار ایشان با دولت رایزنی کرده و چارهاندیشی کنند، اما خبری از هیچ یک از اعضای هیات رئیسه اتاق اصناف ایران نیست.
اقداماتی هم که انجام شده نه دستاورد این کمپین که حاصل اقدامات نماینده وزیر صمت در هیات رئیسه اتاق است و حتی جای خالی عضو مقیم پایتخت هیات رئیسه نیز در این روزها بیانگر واقعیتهایی تلخ است، که اگر رئیس نبودی مسولیتی هم نداری و البته از نماینده وزیر توقع میرفت پیش از این از اختیارات قانونی خود استفاده کرده و عدم کفایت هیات رئیسه را به اجلاسیه اتاق اصناف ایران، دبیرخانه، دبیر و رئیس هیات عالی نظارت گزارش دهد.
در حالی که توقع میرفت اتاق اصناف ایران که میراثدار قرنها اعتبار بازاری است که همواره حامی، پناه و پشتیبان مردم و کشور بوده، در این روزها در صف مقدم خدمترسانی باشد، اما بیتوجهی به جایگاهی که مدیریت آن را در اختیار دارند به عنوان یکی از مهمترین نهادهای ستادی کشور، موجب شده تا ایشان خود را در حد واحدهای صنفی دیده و با دستور تعطیلی واحدهای صنفی برای شکستن زنجیره کرونا، کرکرههای اتاق را نیز پایین کشیده و به خانه روند.
برخی از مدیریت از راه دور بر اصناف کشور خبر میدهند، اما آیا در این روزهای بحرانی که دولتمردان هزار مشغله دارند میتوان از راه دور مذاگره کرد و از سویی اگر قرار به مدیریت محلی و از راه دور بود، چه نیازی به شورا و اتاق هست، بازگردیم به دو دهه پیش و مجامع امور توزیعی و تولیدی هر شهرستان امور خود را مدیریت کند.
در این روزها که متاسفانه مافیای دلالی دسترسی ارزان و سهل مردم به اقلامی چون ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی کننده را سخت و گران کرده، حداقل کاری که اتاق اصناف میتوانست مدیریت کند برعهدهگرفتن توزیع این اقلام به واسطه در اختیار دلشتن ۲ و نیم میلیون واحد صنفی در سراسر کشور بود، شبکه گسترده و قابل مدیریتی که هیچ نهاد و سازمان دیگری در اختیار ندارد.
از طرفی تعطیلی گسترده واحدهای صنفی و بیکار شدن تعداد بیشماری کارگران شاغل در این بخش نیاز به تدابیر ویژهای دارد که باید از کمیسیونهای تخصصی و هیات رییسه اتاق اصناف ایران به دولت پیشنهاد میشد.
آنچه مسلم است، بحران کرونا هم به پایان میرسد، اما هیات رییسه اتاق اصناف ایران نمره مردودی دیگری در کارنامه خود ثبت خواهد کرد و دیگر بهانهای که برای سیل پارسال مطرح شد، مبنی براینکه تازه بر سر کار آمدهایم هم چارهساز نیست.
امروز نه فقط اصناف که دولت و مردم نیز قربانی کمپینی شدند که اگرچه عنوانش نه به تهران بود اما واقعیتش نه به تدبیر و تدبر بود، خط کشیدن بر همه اعتبار و آبروی اصناف و بازار بود، اصنافی که از سوی بنیانگدار کبیر انقلاب(ره) مفتخر به دریافت لقب بازوان ستبر انقلاب شدهاند و رهبر معظم و فرزانه انقلاب نیز همواره حضور اصناف در صف اول خدمت به کشور را مورد تقدیر قراردادهاند، اما امروز جای اصناف در صف اول خالی است.