غلامرضا رحیمی کارشناس مدیریت پروژه برخی مشکلات کم اهمیت این ماشین سوارها، موجب اتلاف وقت مدیران ارشد شهرداری می‌شود. اصلا به شهرداری چه ربطی داره که مردم ماشین‌هاشون را کجا باید پارک کنند؟ این مسئله‌ی همون کسانی است که بی‌حساب‌وکتاب می‌روند ماشین می‌خرند.از سویی دیگر به مردم چه ربطی دارد که شهرداری در صدور مجوز ساختمان‌سازی چشمش  را به تبدیل پارکینگ‌ها می‌بندد؟ هر کس باید حد خود را بداند و در کاری که به او مربوط نیست دخالت نکند. شهرداری همه هم و غم خود را بر این گذاشته تا ماشین سوارهای محترم بتوانند در خیابان‌ها و اتوبان‌های دوطبقه شهر گردش کنند،آن‌ها هر چه دلشان خواست می‌توانند بگردند، اما موضوع توقف و پارکینگ موضوعی است شخصی و البته اگر حاشیه خیابانی و یا پارکینگی هم وجود داشت، حتما پولش به صورت ساعتی از آن ماشین سوار گرفته می‌شود. مدیران شهرداری کارهای مهم‌تری دارند آن‌ها برای گنجایش بیشتر ماشین‌ها در شهر برنامه‌ریزی‌های مدونی دارند و حتی بدلیل مسائل بودجه‌ای ناچارند برای مردم شریف اتوبان‌ها را دو طبقه کرده و بعد زمین‌های بیشتری را که برخی فکر می کنند می‌توانند فضای سبز بی‌خاصیت باشند به‌جای هزینه ساخت آن‌ها واگذار نماید. چه خدمتی بزرگ‌تر از این به شهروندان روز به روز بر سطح ساختمان‌ها و بزرگ راه‌ها اضافه می‌کنیم و مردم خود باید در مسابقه حیات و ممات پارکینگ‌یابی شرکت کرده و پیروز شوند، مگر شهرداری در تعیین نتیجه مسابقات ورزشی شهر دخالتی دارد که در مسابقه خون و خونریزی پارکینگ‌یابی  صاحبان ماشین‌ها دخالت نماید؟ اصلا به شهرداری چه ربطی دارد که ادارات و بیمارستان‌ها فضایی را برای پارکینگ در طرح‌های خود در نظر نمی‌گیرند.شهرداری تمام همت خود را باید صرف آن‌چه که دارد بکند. اصلا این ماشین سوارها می‌دانند در این  اوضاع خراب بودجه، با یک قطعه زمین دو هزار متری در مناطق رو به رشد  شهر، چه ساختمان‌هایی می‌توان ساخت و چه خدماتی که نشود به مردم رساند؟ مگر نمی‌بینند که این همه مجتمع تجاری چه درآمدی برای شهرداری بدون بودجه دارند؟ بعد عده‌ای ماشین سوار خودخواه انتظار دارند شهرداری برود در خیابان‌ها و محلات نهضت پارکینگ‌سازی با در آمد چندرغاز بسازد.چه توقعاتی؟