غلامرضا رحیمی
مشاور مدیریت
reza37.rahimi@gmail.com
کارشناسان زلزله در هر فرصتی نگرانی خود را از ساختمان های فرسوده اعلام و خطراتی که این بافت ها در زلزله های محتمل به مردم وارد می کنند را به مسئولان یادآوری کرده و شاید به این دلیل جامعه کمتر دلشوره ساخت و سازهای نو را دارد.این در حالی است که ساختمان های فرسوده و سنتی تراکم جمعیتی کمتری را نسبت به ساختمان های نو و بلند مرتبه داشته و هرگونه آسیبی به آنها از خسارات جانی و مالی کوچکتری نسبت به ساختارهای پر جمعیت چند طبقه جدید ایجاد می کنند.اگر زمانی این واقعیت پنهان بود،خسارات دردناک زلزله اخیر غرب کشور با زخمی که به روح جامعه زد دیگر موضوع ناشناخته ای نیست.تصویر ساختمان های تازه ساخت مهر ورزانه در کنار سکونت گاه های سنتی ساز بسیار دردناک بوده و با توجه به ابعاد انسانی آن ،موضوعی است که حالا و پس از دفن جان باختگان و با خروج تدریجی بازماندگان از شوک وارده باید در مورد آن واکاوای صورت گیرد.این بررسی و جستجو نه فقط بدلیل آن لازمست که بسیاری از مردم در ساختمانهای چند طبقه ای شبیه به ساختمانهای فرو ریخته مسکن مهر زندگی می کنند که دلایل بروز پیدایش چنین فجایعی هم مهم است.پرسش های این بررسی می توانند طولانی باشند اما مهمترین آنها اینست که چه شرایط و یا تصمیمی موجب ساخت چنین ساختمانهایی و چنین سرمایه سوزی می شوند.سرمایه سوزی که در زمان خود از آن به عنوان بزرگترین طرح خانه دار کردن مردم نام برده میشد.پرسش مهم بعدی اینست که این طرح حاصل و نتیجه همفکری کدام اتاق فکر و کدام همه چیزدانانی بود که نه تنها اثرات فجیع چنین سرمایه سوزی را نتوانسته پیش بینی نماید که بدتر به ابعاد انسانی آن و صدمات سنگین آن نوع مدیریت پروژه های ساخت مسکن نیز فکر نکرده بودند.ساز و کاری تصمیم ساز و تصمیم گیر که البته نتایج کار آنان امروز در ابعادی به بزرگی محدوده آسیب دیده دیگر برای همه کسانی که در دل خود اندکی انصاف دارند، معلوم است.طی چند یادداشت بعدی به احترام همه جان باختگان و بازماندگان زلزله اخیر کوشش کرده ام در حد این ستون و روال غیر رسمی آن به پاسخی برای این پرسش ها برسم.