غلامرضا رحیمی مشاور مدیریت در موردکارآمدی به پرسش هایی اساسی اشاره کردم و گفتم که با استناد به اظهارات مدیران و کارشناسان و اطلاعاتی که در دسترس است، به بررسی نشانه های ناکارآمدی پرداخته تا معلوم شود که اصولا طرح موضوع ناکارآمدی درست است یا خیر؟برای شروع شهرداری پایتخت را انتخاب کردم.شهرداری شناخته شده ترین سازمان در دسترس برای ارزیابی میزان کارآمدی زیر مجموعه های دولتی است.شهرنشینان همه روزه در حال ارزیابی عملکرد واحدهای گوناگون شهرداری هستند. آسفالت خیابان ها تا چگونگی و کیفیت تردد های شهری تا مشاهده رشد با حساب و یا بی کتاب برج های شهر و همچنین زیبایی و یا بی ریختی شهری تا امکانات استراحت عمومی و پارکها همگی نشانه هایی برای ارزیابی عملکرد این سازمان است.البته محاسبه و مقیاس آن نیز ساده است کافیست مردم تجربیات سفرِ حتی کوتاه مدت خود را به کشورها و شهرهای دیگر را به قیاس با مشابه های وطنی بگذارند،فورا می توانند بگویند که مثلا در فلان شهر میلیونی خارجی بسادگی توانسته اند با مترو به مقصد برسند و یا اینکه پارکها در محلات شهری فلان مشخصات را داشتند.به همین دلیل این سازمان نمونه مهمی هم برای ارزیابی عمل دولتمردان و حکومت و هم به نوعی ویترین عملکرد دولت ها است.اما وضعیت از دید مدیران کنونی شهرداری چگونه است؟شهردار فعلی تهران می گوید شهرداری ۵۲  هزار میلیارد تومان بدهی دارد(نقل قول). خب این یعنی اینکه سهم هر تهرانی شاغل با احتساب خانواده های چهار نفره از این بدهی بطور متوسط معادل شانزده میلیون تومان می باشد.با کمی مکث به پرسش دیگری می رسیم. چند سال لازمست تا این بدهی از محل عوارض شناخته شده شهری تسویه شود؟آمار دیگر مدیران شهری حاکیست که عمده عوارض دریافت شده یکی دو دهه اخیر شهرداری مربوط به ساختمان و یا بقول وزیر عزیزی شهر فروشی بوده.پس در این مدت پولِ فروش شهر و تبدیل شهر به محل تجمع ساختمان های بی قواره ، کجا هزینه شده است؟ شهردار پیش از این همچنین گفته بود که در شهرداری بیش از ۶۸ هزار نفر بصورت مستقیم و ۵۰ هزار نفر از طریق پیمانکاران مشغول هستند و بلافاصله آماری از سایر شهرهای میلیونی جهان ارائه کرده بود که بسیار کمتر بود.فکر کنم میزان بدهی و تعداد کارکنان خود نشانه هایی واقعی باشند.