غلامرضا رحیمی
مشاور مدیریت
در ارتباط با موضوع خطر زلزله ،همین چند روز پیش مدیری مسئول در مورد خطرات و تبعات زلزله احتمالی در تهران می گفت فلان درصد خانه روی گسل فلان قرار دارند و عددی را برای تلفات انسانی در صورت زلزله پیش بینی نموده اند که خود به تنهایی به اندازه جمعیت برخی کشورهای کوچک منطقه خواهد بود.خب البته ما ایرانی ها عادت داریم وقتی بلایی سرمان می آید در کنار مویه از تقدیر،کمی هم واقع بین شده وگاهی به عملکرد خودمان هم مراجعه کنیم.مثلا این مدیر محترم مجددا از زیادی مقررات و باز هم از کمبود نظارت بر کیفیت تولید مصالح گلایه گذاری کرده اند.بماند که از نبود مقررات برای خود مجریان از مهندسان گرفته تا استادکاران و کارگران فنی و لزوم شناسنامه دار کردن آنها هیچ صحبتی نفرموده اند اما ایشان جمله ای بسیار جالبی هم دارند که الحق درست است: ما معمولا بر روی کارهای پیچیده کمتر ضربه میخوریم اما در حرکتهای ساده مات میشویم.با خودم فکر می کردم این چه حرکات ساده ای بوده که ما را مات کرده و آن حرکات پیچیده ای که از آن ضربه نخورده ایم کدامند؟اجازه دهید چند تا از این کارها را با هم مرور کنیم.اول آنکه شهرداری و یا مزارت مسکن اجازه داده اند که در نقاط پر خطر برج های بلند پر تراکم ساخته شوند.دوم متولیان امور شهری اجازه داده اند در کوچه و پس کوچه های کم عرض برج های مسکونی بلند مرتبه ساخته شوند.سوم آنکه ظاهرا در صدور مجوز مراد فقط مشکلات تردد ماشین آلات ساختمانی و نقطه تمرکز جرثقال ها برای صدور کننده مجوز مهم بوده و مثلا اینکه اگر زمین لرزید و یا با حادثه ای دیگر، ساختمانی کوچه را بست ،دسترسی ماشین آلات و نفرات کمک رسان مسئولیت وی نبوده.چهارم ما خیابان هایی داریم که نام بزرگراه بر خود دارند اما برای آنکه بتوان ماشین کمک رسانی را از آنها عبور داد ، باید ساعت ها آژیر بکشد.حالا کدام مشکلات ساده و کدام پیچیده اند.لابد پیچیدگی اینست که مردم هنوز در چنین شرایطی زندگی میکنند و مابقی،مثل صدور مجوزهای ساخت، مشکلات ساده ای هستند که حل آنان برای مدیران ایرانی دشوار بوده و در واقع مشکل فقط کمبود نظارت شهرسازی و خانه سازی است.