رویا ایلکا
بخش چهارم و پایانی
نشست تامین اجتماعی-توسعه اقتصادی ؛ تعامل ها و تقابل ها باموضوع نسبت نظام تامین اجتماعی با اقتضائات توسعه ملی برگزار شد.
در بخش سوم گزارش این نشست خواندیم که محمد ستاری فر اقتصاددان و رییس سابق سازمان برنامه و بودجه با بیان اینکه اگر تامین اجتماعی در ایران مورد توجه قرار میگرفت باید در سال چندین باردر شورای امنیت ملی کشور مورد بحث قرار میگرفت، افزود: من زمانی که در سازمان برنامه و بودجه بودم به آقای روحانی که دبیر شورای امنیت ملی بود، گفتم که باید این مقوله وارد بحثهای شورا شود که ایشان جواب دادند این چه ارتباطی با شورای امنیت دارد.
وی با بیان اینکه قرار نیست حتما در یک جنگ باشیم ادامه داد: جنگ همیشه میتواند در کشور بین فقرا و اغنیا، توسعهیافتگی و توسعهنیافتگی و … وجود داشته باشد. بنابراین شورای امنیت ملی باید روی آن موضوعاتی که میتواند امنیت ملی را تهدید کند، وقت بگذارد و برای اصلاح آنها تصمیمگیری کند.
ستاری فر با اشاره به اینکه تامین اجتماعی توسعهگرا بستر رشد و توسعه است،گفت: به این صورت که مثلا یکی از پرسشهایی که درخصوص رشد ۸ درصدی برنامه ششم مطرح میشود این است که آیا بسترهای این رشد در اقتصاد کشور وجود دارد؟ یکی از مهمترین بسترهای این رشد نظام تامین اجتماعی است که بدون آن به هیچ وجه نمیتوان از رشدهای بالا صحبت کرد.
وی خاطرنشان کرد: در کشورهای توسعهیافته ظهور انقلاب صنعتی و مفاهیم حقوقی، ارزشی و اجتماعی همسان با آن موجد زایش تامین اجتماعی شد و از طرفی این انقلاب خود محصول چندین انقلاب پیش از آن بوده است. این تسلسل و هم پیوندی در عمل مهم است.
ستاری فر افزود: برای ایران اکنون باید نگاه کنیم که همپیوندی عرصه تامین اجتماعی در سال ۹۶و اهداف اقتصادی و اجتماعی در سال ۹۷ چگونه است مثلا امسال در عرصه تامین اجتماعی در وجوه کرامت، امیدواری چگونه است؟ اگر در این عرصهها وضعیت ما بهتر شده باشد میتوانیم بگوییم در سال ۹۷ نیز وضعیت بهتری خواهیم داشت.
این اقتصاددان افزود: ما اگر بخواهیم یک تامین اجتماعی توسعهگرا داشته باشیم ابتدا نیازمند شکلگیری یک گفتمان واحد از سوی رهبران سیاسی هستیم . رهبران یک گفتمان داشته باشند و آن را نهادینه و قانونمند کنند مثلا قانون اساسی تامین اجتماعی تدوین کنند.
وی در جمعبندی با بیان اینکه کشورهای درحال گذار نظام تامین اجتماعی تقلیدی و سیاسی بوده است، گفت: با این حال باید گفت ما نمیتوانیم خودمان یک نظام جدید اختراع کنیم اما میتوانیم آن را متناسب با وضعیت فرهنگی و بومی و اجتماعی خود تغییر دهیم. از اول انقلاب تاکنون رهبران سیاسی هیچ زمانی برای تهیه قانون اساسی تامین اجتماعی نگذاشتهاند درحالی که قبل از انقلاب ۹ ماه وقت گذاشته شد و حاصل آن بیمههای اجتماعی شد.