افشين شاهرودي معتقد است، انتشار عکس‌هاي آزاردهنده و ناراحت کننده در شبکه‌ها و رسانه‌هاي اجتماعي اگر با هدف بهبود وضعيت صورت بگيرد، مشکلي ندارد.

اين عکاس در گفت‌وگو با ايسنا، درباره وضعيت عکاسي مستند اجتماعي در شبکه‌هاي اجتماعي اظهار کرد: اصولا هدف عکاسي مستند اجتماعي نشان دادن نارسايي‌هاي موجود در اجتماع به قصد ايجاد شرايطي است که به بهبود وضعيت ايجاد شده کمک کند. اگر انتشار عکس‌هاي مستند آزاردهنده در رسانه‌ها هيچ کمکي نکند، قدمي در راه اين هدف برداشته نشده است. ما هدف انتشار اين عکس‌ها را نمي‌توانيم ناديده بگيريم. در طول تاريخ عکاسي، عکاسان بزرگ مستند اجتماعي که سخت‌ترين مشکلات انساني مانند قحطي، گرسنگي و جنگ را به تصوير کشيدند، هدف‌شان کمک به بهبود وضعيتي بود که انسان‌ها را تحت فشار قرار داده بود.
او افزود: انتشار عکس‌هاي منزجرکننده و تأثيرگذار در شبکه‌هاي اجتماعي، به نوع سوژه عکاسي نيز بستگي دارد. نمي‌توان در اين زمينه جواب روشن و قاطعي که براي همه عکس‌هاي مستند آزاردهنده قابل تعميم باشد، در نظر گرفت. اگر عکسي در عين آزاردهندگي بتواند از ادامه واقعه يا خشونت اعمال شده جلوگيري کند يا بر آن تأثير مثبت بگذارد، انتشارش مشکلي ندارد. به عنوان مثال عکسي که "ادي آدامز" (خبرنگار و عکاس خبرگزاري اسوشييتدپرس) از اعدام يک ويت کنگي غير نظامي توسط سرتيپ نگوک لوآن در خلال جنگ ويتنام گرفت، با اينکه خيلي ناراحت‌کننده است و اوج خشونت بشري را نشان مي‌دهد، اما باعث شد افکار عمومي جهان نسبت به واقعيت جنگ در ويتنام روشن‌تر شود. انتشار آن توسط خبرگزاري آسوشيتدپرس بازتابهاي گسترده‌اي در سطح جهاني داشت و اعتراضات فراوان مردم در نقاط مختلف جهان و از جمله آمريکا، مسير جنگ ويتنام را تغيير داد.
شاهرودي همچنين عنوان کرد: متأسفانه در رسانه‌هاي داخلي و خارجي شاهد انتشار عکس‌هايي هستيم که وجه تأثيرگذاري آن‌ها مورد توجه قرار نمي‌گيرد. اين عکس‌ها به قدري بد و مشمئزکننده هستند که تأثير منفي دارند و به جاي پيش‌گيري، جامعه را به سمت مخالف سوق مي‌دهند. به همين دليل است که انتخاب يک عکس براي نمايش در شبکه‌هاي اجتماعي و رسانه‌هاي عمومي، اهميت بالايي دارد. يکي از دلايلي که در مطبوعات دنيا سردبير سرويس عکس انتخاب مي‌شود اين است که او با تجربه‌اي که دارد بتواند عکس‌هايي را براي نمايش انتخاب کند که در عين انتقال واقعيت، تأثير منفي روي مخاطب نگذارد و او را پس نزند.
او ادامه داد: اگر انتشار عکس‌هاي مستند اجتماعي که جنبه آزاردهندگي دارند براساس هدف تعريف شده آن‌ها نباشد، عکاس با انتشار آن‌ها کار خاصي نکرده است. عکاس وظيفه دارد واقعيت را مو به مو به مخاطب منتقل کند. در اين مسير اگر بتواند به ساخت و ساز هنري عکس توجه کند و قدرتمندي خود را در پرداخت هنري آن دخالت بدهد، شاهد به وجود آمدن عکس‌هاي تأثيرگذار و قابل توجهي در زمينه عکاسي مستند خواهيم بود.
اين عکاس به جنبه هنري اين عکس‌ها نيز اشاره و اظهار کرد: در سال‌هاي گذشته جرياني که در اروپاي شرقي با عنوان "عکاسي مستند تصويرگرا" مورد توجه قرار گرفته، اين است که عکاس از يک سو بايد به واقعيت توجه کند و از طرف ديگر ذهنيت،‌ شعور و درک خود با آن همراه کند در غير اين صورت دوربين مثل يک فتوکپي و اسکنر عمل مي‌کند.
شاهرودي در پايان خاطر نشان کرد: عکاس در هنگام عکاسي از سوژه‌هاي حساس اين چنيني بايد به دو مسئله قانون و اخلاق پايبند باشد. اگر عکاسي از يک سوژه، به حيثيت آن صدمه بزند يا برخلاف خواست او در شبکه‌هاي اجتماعي در معرض ديد همه قرار بگيرد، به حريم خصوصي‌اش تجاوز شده است. از طرف ديگر قانون هم محدوديت‌هايي براي اين نوع عکاسي در نظر گرفته است. در نهايت عکاس وظيفه دارد کار خود را انجام بدهد، اما نه به قيمت اينکه اخلاق و قانون را زير پا بگذارد.    
تيتر زير عکس عکس "ادي آدامز" از کشتن يک ويت‌کنگ در جنگ ويتنام