محمد علی نمازی- عضو شورای مرکزی کارگزاران در تمامی کشورهای توسعه یافته و درتمامی کشورهایی که دموکراسی در معنای واقعی کلمه درآنها وجود دارد، ورود به قدرت از دریچه احزاب صورت می گیرد. در این معنا که هیچ شخصی به وزرات نمی رسد و هیچ فردی مدیر ارشد نمی شود مگر اینکه سالیان سال در حزبی بزرگ تلاش نماید، پلکان تشکیلاتی و حزبی را بپیماید و با علم به روش های مختلف مدیریت ، در جهت اجرای برنامه های مختلف گام بردارد اما در ایران شرایط کاملا وارونه است و اگر هم فردی برای رسیدن به قدرت در احزاب فعالیت داشته باشد حداقل بعید است از این دریچه بتواند به قدرت و مدیریت جامعه دست یابد. دولت های مختلفی در نگرش به احزاب دیدگاه های متفاوتی داشته اند دولت احمدی نژاد را از این جهت باید حزب ستیز ترین دولت دانست. دولت آقای روحانی در مقایسه با دولت احمدی نژاد بسیار مطلوب عمل کرده است. در آن زمان نگارنده مسئولیتی در مجمع نمایندگان ادوار را برعهده داشت و تلاش زیادی برای فعالیت این تشکل صورت می گرفت اما در تشکیل شورای مرکزی با مشکل روبرو بودیم. ما در آن ۸ سال نتوانستیم مجمعی شکل دهیم در زمان احمدی نژاد اکثر احزب اصلاح طالب نمی توانستند مجوز فعالیت برای کنگره بگیرند واقعیت آن است که بعد از  حضور روحانی در قدرت هیچ حزبی با مشکل برای برگذاری مجمع یا کنگره نداشته برای نمونه بنده با توجه به به جایگاهم درکارگزاران سازندگی در طول ۳ سال گذشته دو کنگره استانی برگذار کردیم و کارگزاران توانست سه کنگره سراسری در سطح ملی برگذار کند. از این رو احزاب از نظر تشکیل مجامع گوناگون برای تشکیل جلسات مختلف مشکلی ندارند. عامل دستاوردهای موجود شخص آقای روحانی است. امروز حدود ۴ سال است خانه احزاب بر پای خود ایستاده و احزاب مختلف اصلاح طلب و اصولگرا در حال فعالیت با هم در این مجمع هستند. در گذشته خانه احزاب تعطیل بود. احزاب تا زمانی که مستقیما در ایران در قدرت قرار نگیرند با ریزش روبرو خواهند بود. فردی که برای کار تشکیلاتی هزینه مادی و معنوی می پردازد، فعالیت حزبی می کند تا در قدرت سهیم شود. اگر حزب نتواند هنگام انتخابات برنامه ارائه دهد و کاندیدای مد نظرخود را در عرصه های مختلف داشته باشد. افراد کمتر حاضر به پرداخت هزینه خواهند شد چون پرداخت هزینه سودی ندارد. همه باید به این درک برسند که حضور در احزاب برای آنها هزینه ندارد و تنها از طریق حزب است که به قدرت خواهند رسید. در نتیجه در این شرایط است که مشتاقان به فعالیت حزبی قدرت میگیرند. در این صورت احزاب قدرتمند خواهند شد و زمینه برای حضور احزاب بیشتر فراهم می شود.