استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصادی با مقایسه وضعیت اقتصادی کشور در فاصله سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ گفت: این دوره که بیشترین درآمدهای نفتی را داشتیم، جمع جبری فرصت های شغلی ایجاد شده و از بین رفته منفی ۴۱۵ بوده است و بی سابقه ترین صنعت زدایی در تاریخ کشور اتفاق افتاده است.
فرشاد مومنی با بیان اینکه سوداگری مانع توسعه صنعتی است، گفت: پایداری موفقیت شرکت ها وابسته به ساختار نهادی و تابع اقتصاد سیاسی است.
وی گفت: تشکل های تولیدی صنعتی همچون اتاق بازرگانی با همکاری دانشگاه ها باید ساختار نهادی اقتصاد داخلی را اصلاح کنند.
مومنی خاطرنشان کرد: در سال ۱۳۸۴ اقتصاد ایران برای دستیابی به رشد هشت درصدی نیازمند سالانه ۱۶٫۵ میلیارد دلار سرمایه گذاری بود در حالی که بر اساس ارزیابی برنامه ششم توسعه ۲۰۰ میلیارد دلار در سال برای تحقق این رشد اقتصادی نیاز است.
وی اظهارکرد: این موضوع نشانگر این واقعیت است که در دوره ۱۰ سال گذشته هولناکترین ضربه ها به تولید صنعتی وارد شده است.
مومنی با بیان اینکه در دوره وفور درآمدهای نفتی چارچوب اقتصاد سیاسی کشور براساس زور گروه های بانفوذ تعیین شد، گفت: رتبه کشور در این دوره از نظرپاکدامنی اقتصادی ۸۰ رتبه، از لحاظ کیفیت محیط زیست ۶۳ رتبه و از نظر کیفیت زندگی مردم ۶۲ رتبه سقوط کرد .
مومنی گفت: براساس گزارش سازمان توسعه تجارت درسال ۱۳۸۳ سهم واردات کالاهای سرمایه ای ۴۷ درصد ازکل واردات کشور بود که در سال ۱۳۹۱ به ۱۳ درصد کاهش یافت.
وی با بیان اینکه دولت ۶۴۰ هزار میلیارد تومان بدهی و ۸۰۰ هزار میلیارد تومان طرح ناتمام دارد، گفت: برای نجات کشور باید زور نهادهای حامی تولید، کارایی و بهره وری بیشتر شود.
مومنی با اعلام اینکه در فاصله سال های ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۲ میزان تشکیل سرمایه ثابت ناخالص داخلی در زمینه ماشین آلات در کشور ما ۱۰ برابر و در کره جنوبی ۶۴۱ برابر شده است، گفت: با رمزگشایی همین آمار دلیل اینکه تولید سرانه کره ۱۱ برابر ایران است، مشخص می شود.
