در نگاهی به عملکرد رسانه ملی، تعداد برنامه‌هایی که عمری چندین ساله داشته و به‌رغم تغییر سلیقه‌ مخاطب، همچنان محبوبیت خود را حفظ کرده باشند، انگشت شمار است.‏ فیتیله و سه شخصیت اصلی و محبوب آن یعنی عمو فیتیله‌ای‌ها از جمله این برنامه‌‌هاست که قریب به ۱۴ سال نه تنها کودکان که در میان مخاطبان بزرگ‌سال تلویزیون نیز علاقمندانی زیادی دارد.‏ شاید یکی از دلایلی که موجب شد عمو فیتیله‌ای‌ها به این اندازه محبوب شوند، نگرانی و دغدغه ایشان نسبت به مشکلات، چالش‌ها و ناهنجاری‌های اجتماعی بود.‏ توجه به شرایط کودکان مبتلا به بیماری‌های مختلف، نگرانی برای کودکان کار و تلاش برای کمک به تغییر شرایط معیشتی کودکان خانواده‌های کم و بی‌بضاعت مثال‌هایی از احساس مسؤلیت عمو فیتیله‌ای‌ها نسبت به گروه‌های مختلف کودکان است.‏ حتما مخاطبان برنامه به یاد دارند، لبخندهای شادی کودکانی که با دیدن عمو فیتیله‌ای‌ها برای لحظ‌اتی دردهای خود را فراموش می‌کردند و حتما فراموش نکردند بغضی که این لبخند شادی در گلویشان نشانده و اشکی که گونه‌هایشان را خیس کرد.‏ فیتیله‌ای‌ها تنها یک برنامه تلویزیونی و یک سرگرمی نیستند وقتی به یاد می‌آوریم تلاش‌هایشان برای گرفتن رضایت از خانواده مقتولی که دختر خردسال قاتل همه امید به خدا را در وجود عموهای فیتیله‌ای جستجو کرده‌بود.‏ اما چند وقتی است انتظار کودکان برای ملاقات دوباره عموهای فیتیله‌ای‌ طولانی شده و یک اشتباه ناخواسته، اشتباهی که بی‌هیچ قصد و غرضی اتفاق افتاد، قرار عموها با بچه‌ها را برهم زده‌است.‏ آنهایی که فیتیله‌ای‌ها را می‌شناسند، می‌دانند که عموها مهربانتر از آن هستند که بخواهند کسی را تمسخرکنند و یا به عده‌ای توهین کنند.‏ قطعاً توهین به هر قوم، فرهنگ و هر انسانی خطایی نابخشودنی است، اما خطای فیتیله‌ای‌ها دراصل بیشتر از آن که یک "خطا" تلقی شود، یک اشتباه بود، همانطور که در پیام‌های عذرخواهی‌شان گفتند، ناخواسته اشتباهی پیش آمد.‏ اشتباهی که بیش از هموطنان آذری زبان، دل فیتیله‌ای‌ها را شکسته‌است. عموها یک عمر برای محبت‌کردن و عشق ورزیدن تلاش‌کردند،‌ اما امروز یک اشتباه ناخواسته موجب شده تا نه تنها بخشی از هموطنان‌مان که عموها و بچه‌‌های فیتیله‌ای همگی غمگین باشند.‏ برای عموهای فیتیله‌ای فرقی نداشت که کودکان گرفتار در بستر بیماری، کودکان کار یا کودکان بی‌سرپرست با چه زبان و لهجه‌ای سخن می‌گفتند، فیتیله‌ای‌ها عموی همه بچه‌ها بودند و هستند.‏ فیتیله‌ای‌ها برای نشاندن لبخند بر لبان بچه‌ها بارها از هموطنان درخواست کمک کرده‌اند، اما امروز نوبت به بچه‌های چشم انتظار رسیده تا از هموطنان آذری‌زبان بخواهند که باور‌کنند عموها اشتباه کردند؛ اشتباهی که فقط به دلیل بی‌توجهی مسؤولان بالاتر اتفاق افتاده‌است.‏ حال نوبت هموطنان آذری زبان است که لذت‌ نشاندن لبخند بر لبان کودکان را تجربه‌کنند و اجازه ندهند انتظار بچه‌ها برای دیدار دوباره با عموفیتیله‌ای‌ها بیش از این طولانی شود.‏

علی شفائی