بازخوانی تاریخ پیش و پس از انقلاب بلندمرتبه سازی در ایران
شکرچی زاده: تاکید بر ایمنی در بلندمرتبه‌سازیها تکلیفی که هرگز انجام نشد
گروه امورزیربنایی-حادثه پلاسکو نقطه عطفی برای بررسی ایمنی ساخت و ساز و معابر شد تا راهکارهایی برای پیشگیری از وقوع مجدد حوادث این چنینی اندیشیده شود.
بر همین اساس، رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با اشاره به حادثه ساختمان پلاسکو، مهم ترین مشکل و چالش شهرهای کنونی در کلانشهرها و تهران را نبود تناسب ارتفاع طبقات ساختمان ها با عرض معابر عنوان کرد.
به گزارش جهان اقتصاد، «محمد شکرچی زاده» افزود: براساس آماری که معاونت معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی ارائه کرده، تعداد ۲۳۱ ساختمان ۱۲ طبقه به بالا در شهر تهران وجود دارد که مشخصاتی از آنها نیست و از این تعداد ۱۳ ساختمان قدیمی است.
شکرچی زاده یادآور شد: تا قبل از انقلاب، تعداد ساختمان‌های بلند مرتبه در شهر تهران، ۳۴ ساختمان بود. در سال‌های جنگ و پس از انقلاب، ۳ ساختمان ساخته شد، در دهه ۱۳۷۰ تعداد ۲۲۵ ساختمان بلند مرتبه، دهه ۱۳۸۰ تعداد ۲۱۶ و دهه ۱۳۹۰ نیز ۲۶۷ ساختمان بلندمرتبه در کلانشهر تهران ساخته شد.
شکرچی‌زاده با اشاره به اینکه نیمی از ساختمان‌های بلندمرتبه تهران از اواسط دهه ۱۳۸۰ به بعد ساخته شده است، افزود: بر اساس گزارش معاونت معماری و شهرسازی، سال ۱۳۸۶ شورای‌عالی شهرسازی و معماری ایران، شهرداری را مکلف کرد تا ضوابط بلندمرتبه‌سازی را با تاکید بر ایمنی ارایه کند تا بر اساس آن ضوابط محل قرارگیری ساختمان‌های بلندمرتبه و مشخصاتی که باید داشته باشند که نوعا در مقررات ملی و کنترل ساختمان پیش‌بینی نشده بود، آماده شود، اما این کار هرگز انجام نشد.
وی ادامه داد: تا سال‌های ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ برای ضابطه‌مندی مقررات معماری و شهرسازی جدیت بیشتری شد و در دولت یازدهم، دادن مجوزهای ساختمان بلندمرتبه تقریبا متوقف شد و پروژه‌هایی که از قبل مانده بودند در این مدت ساخته شدند که سعی شد ضابطه‌های معماری و شهرسازی در آنها رعایت شود.
شکرچی‌زاده گفت: از تعداد ساختمان‌های بلندمرتبه بیش از ۱۲ طبقه در تهران، تعداد قابل توجهی ( ۲۷۵ ساختمان) در معابر ۶ تا ۱۲ متری قرار دارد.
به گفته این مقام مسئول، همچنین، ۲۹۱ ساختمان نیز در معابر ۱۲ تا ۲۰ متری، ۳۱۶ ساختمان در معابر ۲۰ تا ۳۰ متری و ۹۴ ساختمان در معابر بیش از ۳۵ متری ساخته شده‌اند، لذا این آمار نشان می‌دهد اگر در معابر کوچک، حادثه‌ای همچون حادثه ساختمان پلاسکو رخ دهد، امکان دسترسی، اطفای حریق و تامین ایمنی بسیار ضعیف خواهد بود.
شکرچی زاده گفت: در جلسات اخیر شورای تدوین مقررات، بر این نکته تاکید کردیم که واقعا مبحث ۲۲ مقررات ملی وکنترل ساختمان باید این ظرفیت را ایجاد کند که ایمنی ساختمان‌ها در آن دیده شود و مورد تاکید قرار بگیرد، زیرا که حوادثی همچون حادثه پلاسکو همچنان محتمل است.
وی افزود: باید سیستم‌هایی در ساختمان‌ها نصب شود که بتواند به صورت اتوماتیک در هنگام وقوع حادثه، اطفای حریق بکند و نیاز به مداخله بیرونی نداشته باشد، این شمایی کلی از تصویری است که ما از تهران داریم.
رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی افزود: اگر به سابقه تهران نگاه شود در ۱۰۰ سال گذشته جمعیت کشور ۸ برابر شده، در حالی که جمعیت شهر تهران، ۵۰ برابر شده و بارگذاری عظیمی در تهران اتفاق افتاده است.
وی بیان کرد: در اردیبهشت سال ۱۳۹۲ درست قبل از آنکه دولت یازدهم روی کار بیاید متاسفانه شورای‌عالی شهرسازی و معماری وقت مصوبه‌ای را به تصویب می‌رساند که بر اساس آن دو طبقه به ظرفیت شهر تهران می‌افزود، خوشبختانه در دولت یازدهم، تلاش شد تا این مصوبه اجرایی نشود.
شکرچی‌زاده ادامه داد: بنابراین ما شهری را هم در ارتفاع و هم در سطح گسترش دادیم که ایمنی لازم ندارد و به همین دلیل وظیفه همه ما ایجاب می‌کند بتوانیم با توجه به این مساله امروز به شهرهایمان با دیدی همه جانبه بپردازیم و راه‌حلی برای آن بیاندیشیم.
وی با اشاره به دستور رئیس جمهوری برای تشکیل کمیته ویژه بررسی حادثه ساختمان پلاسکو در راستای تحقق معاهده شهروندی، به بررسی کاملا علمی حادثه بر اساس دستور رئیس دولت یازدهم تاکید کرد و گفت: گزارشی که به رئیس جمهوری ارائه شد، نشان داد که نوع نگاه، یک نگاه کاملا علمی و نگاه به کاهش خطرپذیری برای افزایش ایمنی شهروندان است.
شکرچی‌زاده یادآورشد: علاوه بر بحث سازه و آتش، مباحث حقوقی، مدیریت بحران، بیمه و مباحث اجتماعی از دیگر مباحث نشست آتی در مورد حادثه ساختمان پلاسکو است تا مجموعه نشست‌های فوق، تعمیق بیشتری را در جامعه تخصصی و علمی ایجاد کند.
وی گفت: نشست بررسی علمی و فنی حادثه ساختمان پلاسکو برای نخستین بار است که برای یک حادثه ملی در کشور اتفاق می‌افتد و امیدواریم این روند، به صورت رویه‌ای متداول شود تا برای تمامی حوادث تاثیرگذاری که در کشور رخ می دهد گزارش ملی تهیه شود و راهکارهای پیشگیرانه برای تکرار آنها اتخاذ شود.
