احسان اسدی-با افزایش جمعیت در کل جهان نیاز به وسایل امدادرسانی بسیار حیاتی شده و در اکثر کشورهای جهان مشاهده میشود که بخش مهمی از بودجه و سرمایه هر کشور در این راستا هزینه میشود تا بتوانند با استفاده از امکانات روز زمینهای را فراهم آورند تا برای نجات جان انسانها از بهترین، راحتترین و سریعترین وسایل امداد و کمکرسانی استفاده شود تا خدای ناکرده با تعلل در این حوزه موجب تلفشدن جان کسی نباشند و مردم بتوانند بدون هیچگونه دغدغهای به امرار معاش و زندگی بپردازند. اما این مسئله در کشور ما جدی در نظر گرفته نشده و هر ساله مشاهده میشود که با چه تلفاتی در این حوزه روبرو هستیم. در بخش امداد و نجات جادهای بسیار ضعیف عمل کرده و معمولاً برای تصادفات جادهای بیشتر از نیم ساعت طول میکشد که پرسنل امداد به صحنه تصادف برسند و تا آن موقع به احتمال زیاد فرد مصدوم جان خود را از دست داده است. این مسئله در شهرهای کوچکتر بیشتر به چشم میآید. در بحث امداد کوهستان که دیگر قابل وصف نمیباشد که حتی این مسئله به چند روز نیز کشیده خواهد شد و در اکثر اتفاقات و حادثهها مشاهده میشود که دیگر ارگانها به کمک مصدومین شتافتهاند. اکثر شهرهای ما حتی دارای یک هلیکوپتر امداد نمیباشند شما تصور کنید در استانی مانند کرمان یا مشهد به چندین هلیکوپتر نیاز میباشد تا بتوانند کل استان را پوشش دهند در صورتی که همه استانهای ایران پهناور بوده و به امکانات بیشتری در این زمینه نیازمند میباشد. در مناطق محروم فاصله روستاها با مرکز استان و شهرستانهای بزرگتر اکثراً زیاد بوده و نبود امکانات و جاده مناسب برای دسترسی سریع به بیمارستانها و اورژانسها مسئله مهمی برای این قشر از جامعه بوده و با توجه به کمکرسانی ناقص هلالاحمر مردم ترجیح داده که به شهرهای بزرگتر و دارای امکانات بیشتر نقل مکان نمایند. آیا شما ترجیح میدهید که در ۱۰ کیلومتری یک بیمارستان مجهز زندگی نمایید یا در ۱۰۰ کیلومتری؟ البته مسلم است که بشر همیشه طالب راحتی بوده ولی با توجه به اینکه هم اکنون در سال ۱۳۹۵ در حال زندگی میباشیم و تمامی تجهیزات روز دنیا در دسترس میباشد استفاده نکردن از این امکانات کفر نعمت بوده و تاوان آن را باید بپردازیم. همیشه سلامتی اولویت اول بشر بوده، پس بهتر است قدر این نعمتالهی را دانسته و زمینههایی را فراهم آوریم تا مردم با خیال راحتتری در تمامی نقاط کشور عزیزمان ایران به ادامه زندگی بپردازند.