علی رمدانی هر بنگاه اقتصادی دارایی‌های بسیار زیادی را دارد که از آن تحت عنوان منابع یاد می‌شود. به طرق مختلفی منابع هر سازمان را می‌توان تقسیم‌بندی کرد اما رایج‌ترین آن طبقه‌بندی۴M  است. طبق این تقسیم‌بندی منابع  را به چهار نوع مالی(Money) ، مواد (Material) ، ماشین‌آلات (Machine) و نیروی انسانی (Man) تقسم می‌کند. همانطور که ملاحظه می‌شود نیروی انسانی جزء منابع هر سازمان بحساب می‌آید و هم تراز مواردی مانند منابع مالی است. پیش از این به جای عبارت منابع انسانی از عبارت نیروی انسانی استفاده می‌شد اما با گذشت زمان و نقشی که پرسنل در موفقیت سازمان‌ها ایفا کردند از واژه نیرو به منابع تغییر پیدا کرد. پس از اینکه اهمیت پرسنل در سازمان‌ها مشخص شد به تبع آن مدیریت منابع انسانی (Human Resources Management) شکل گرفت. مدیریت منابع انسانی افراد را در چارچوب سازمان بمنظور رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده هدایت می‌کند. از اقدامات مدیریت منابع انسانی می‌توان به اجرای نظام‌های جذب و استخدام، نظام پاداش و جبران خدمات، آموزش، حقوق و دستمزد را نام برد. تمام فعالیت‌های مدیریت منابع انسانی در راستای آماده‌سازی و جهت دادن به پرسنل و افزایش مهارت آنان است. حال سوالی پیش می‌آید که تفاوت منابع انسانی با سرمایه انسانی چیست؟ لازم به توضیح است که منابع انسانی تمامی افراد سازمان را شامل می‌شود و از سرمایه انسانی تحت عنوان مجموعه دانش و مهارت‌های افراد نام برده می‌شود. در واقع اقتصاددانان مواردی را «سرمایه» می‌دانند که در فرآیند تولید نقشی داشته باشند. بی‌شک نقش پرسنل در رسیدن سازمان به اهداف مورد نظر بسیار مهم و اثرگذار است و می‌تواند ارزش افزوده بسیاری برای آن به ارمغان آورد. می‌توان با سرمایه‌گذاری بر روی پرسنل سازمان،‌ سطح دانش، مهارت‌ و استعداد آنان را ارتقاء داد. آموزش‌های بدو ورود، آموزش‌های ضمن خدمت، آموزش‌های درون سازمانی یا انتقال تجربه از افراد باتجربه به پرسنل دیگر همه و همه در ارتقاء سطح مهارت افراد موثر است. با فرض یکسان بودن همه‌ عوامل، هرچه نیروی انسانی سازمان بیشتر باشد به تبع آن سرمایه انسانی بیشتر خواهد بود و استعدادها و خلاقیت‌های بیشتری از افراد دیده‌ می‌شود و سازمان کارآیی بیشتری خواهد داشت. انتخاب پرسنل مناسب و خبره برای سازمان‌ها ، خلاقیت و شکوفایی و به تبع آن رشد و توسعه را به همراه خواهد داشت و این مورد در عکس موضوع هم صادق است که اگر سازمانی از افرادی بهره گیرد که کارایی مناسبی نداشته باشند، جز اتلاف هزینه، زمان، از دست دادن مشتریان و اجازه دادن به رقبا برای بدست گرفتن بازار هیچ نتیجه‌ دیگری نخواهد داشت. سرمایه‌گذاری بر روی نیروهای انسانی که دارای پتاسنیل‌های مناسب هستند می‌تواند سازمان‌ها را به چابکی نزدیک کند. به جای برخورداری از چندین پرسنل متوسط، می‌توان از یک یا دو نیروی متخصص استفاده کرد و اگر این موضوع را به همه واحدهای سازمان بسط دهیم، آنگاه شاهد خواهیم بود که تعداد پرسنل سازمان بسیار کمتر ولی کاملا حرفه‌ای و اصطلاحا سازمان چابک خواهد شد.