داریوش مهاجر - روزنامه نگار
روزی فرد یا افرادی بنا به نیت خیر یا جهت بهره‌برداری‌های سیاسی بدون کسب نظر از کارشناسان ذیربط و بدون برنامه‌ریزی دست به اقدامی زدند که همچنان برخلاف اسمش جوری بر مستضعفان و فرودستان جامعه شده است.
یک روز فریاد برداشتند که همه‌ی آحاد ملت صاحب خانه می‌شوند و ما چنین و چنان می‌کنیم. اما از آنجا که هدف درست و برآورد آماری درست در دست نداشتند و به طور پیوسته اهداف سیاسی مطمح نظرشان بود ( چنانکه اکنون نیز چنین است ) نه تنها فرودستان و زحمتکشان جامعه صاحب خانه نشدند بلکه میلیونها تومان از دسترنجشان نیز بر باد رفت و نه تنها دولت قبلی بلکه دولت بر سر کار نیز حاضر به جوابگویی نشد.
مسولان ذیربط وقتی به رای مردم نیاز داشتند گفتند تا پایان سال ۱۳۹۵ کلیه واحدهای مسکن مهر تحویل صاحبانشان می‌شود. چنانکه همگان دانند این اتفاق روی نداد. وعده‌های ناصحیح و عوام گرایانه مسوولان برای تحقق تبدیل پولهای پرداختی مردمان زحمتکش این مرز و بوم به خانه در سال ۱۳۹۶ نیز رنگ باخت و نادرست بودن آنها به روشنی آشکار گردید.
اینکه دولت‌ها پول روزنامه‌نگاران، کارگران و دیگر زحمتکشان را گرفته‌اند که به ایشان خانه تحویل دهند و اکنون پس از گذشت (حتی) ده سال خبری از تحقق این وعده نیست، کاری مطابق دین و اخلاق است؟ هنگامی که دولتمردان خود می‌گویند پروژه‌های مسکن مهر با بی برنامگی و صرفا در جهت اهداف سیاسی و تحریک نگاه پوپولیستی بوده است، چرا نباید پروژه‌های جدید را متوقف کرد و ساختمانهای نیمه ساخته‌ی آنها که پول پرداخت کرده‌اند را ظرف چند ماه تکمیل و تحویل داد و از ورود به ساخت و سازهای جدید احتراز کرد.
نمونه‌ی چنین وضعیتی را مثلا در فاز ۷ شهر جدید هشتگرد می‌توان ملاحظه کرد. اکنون چند سال است که بلوک مربوط به تعداد قابل ملاحظه‌ای از شهروندان ( از جمله اعضای تعاونی کارکنان روزنامه جهان اقتصاد) را نیمه ساخته رها کرده‌اند و بلوکهای جدیدی را ساخته و یا دارند می‌سازند.
راه‌حل‌های مختلفی برای رفع این مشکل وجود دارد. در این مرحله و ظرف چند هفته کارهای عمومی ساختمان چون سیمان کشی داخل و خارج ساختمان، اتصال لوله‌های آب، برق و گاز، انجام امور مشترک چون پله کشی، آسانسور و همانند آنها را تمام کرده و بخش مربوط به نازک‌کاری، اتصال در و پنجره‌ها، موزاییک کاری، گچ کاری و نظایر آن را به متقاضیان واگذارند. هر چند این امر هزینه‌های سنگینی را بر مستضعفان تحمیل می‌کند ولی از هدر رفت سرمایه‌شان بهتر است. البته اولویت نخست در اجرای چنین کاری پرداخت سریع وام مسکن از سوی بانک است. بدین ترتیب هم هزینه‌های دولت در این زمینه کاهش می‌یابد و هم مردم بینوا صاحب سرپناهی خواهند شد.
رعایت حقوق مردم(چون دادن پول ایشان یا تحویل خانه و نظایر آن) یک ضرورت است و در زمره‌ی وظایف و تعهدات دولت بشمار می‌رود. هر چند دولت تا به امروز که چند ماهی از عمرش می‌گذرد به گفته‌های زمان انتخابات عمل نکرده و نارضایتی بسیاری را فراهم آورده، امید است که در این زمینه حداقل به وعده‌های انتخاباتیش عمل کند.
