از جایگاه سومین صادرکننده دنیا به رتبه هشتم سقوط کردیم
گروه تولید-مشکلات صنعت سیمان روشن و مشخص است و برای بهبود وضعیت این صنعت درگیر در رکود باید با نهادهای مختلفی وارد تعامل و مذاکره برای ارائه تسهیلات حمایتی در کوتاه‌مدت و اصلاح ساختار در بلندمدت شد.
نمایندگان بخش خصوصی در نشست کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران با نقد و بررسی مشکلات موجود در صنعت سیمان به عدم توازن جدی در تولید و مصرف این کالای غیرقابل‌تجارت و مشکلات تاریخی آن مانند رقابت منفی در بازارهای هدف و سرکوب قیمت پرداختند.
در این نشست که مرتضی لطفی، نایب‌رییس کمیسیون به‌جای مهدی پورقاضی ریاست آن را برعهده داشت، علاوه بر اعضای کمیسیون نمایندگانی از انجمن صنفی کارفرمایان سیمان و نهادهای مختلف دولتی حضور داشتند و زیر و بم مشکلات این صنعت مهم در کشور را مورد نقد و بررسی قرار دادند.
به گزارش جهان اقتصاد و براساس گزارشی که اتاق تهران در این رابطه منتشر کرده است، در ابتدای این نشست دبیر انجمن کارفرمایان سیمان با ارائه گزارشی به ترسیم وضعیت کنونی این صنعت پرداخت و از ظرفیت‌ّها و چالش‌های آن تصویری شفاف ارائه کرد.
عبدالرضا شیخان در ابتدای گزارش خود عنوان کرد که در حال حاضر ۷۴ کارخانه تولید سیمان در کشور فعالیت دارند که بیش از ۸۳ میلیون تن ظرفیت تولید دارند. او گفت: تعداد کارخانجات تولید سیمان از ۳۰ کارخانه با ظرفیت تولید ۲۹٫۵ میلیون تن در سال ۱۳۸۰ به ۷۴ کارخانه با ظرفیت تولید ۸۳ میلیون تن در سال ۱۳۹۶ افزایش یافته است. برای دستیابی به این افزایش تولید ۶۲ پروژه توسعه‌ای و بهسازی اجرا شده است.
او هم‌چنین با بیان این که آمار تولید و صادرات کلینکر و سیمان در شش ماهه سال جاری نسبت به مدت مشابه سال گذشته کاهشی بوده است، افزود: تولید کلینکر در شش ماهه سال جاری با ۲٫۸ درصد کاهش نسبت به مدت مشابه سال قبل از ۳۰٫۴ میلیون تن به ۲۹٫۵ میلیون تن رسیده و تولید سیمان نیز در همین مدت ۳٫۰۴ درصد کاهش داشته و از ۲۹٫۱ میلیون تن در شش ماهه اول سال ۹۵ به ۲۸٫۲ میلیون تن رسیده است. این کاهش در مقایسه این دو بازه زمانی شش ماهه در صادرات نیز خود را نشان می‌دهد که این کاهش در صادرات کلینکر ناچیز اما در صادرات سیمان بیش از ۲۲ درصد است؛ به طوری که میزان صادرات از ۳٫۹ میلیون تن در شش ماهه نخست سال ۹۵ به ۳٫۰۵ میلیون تن در شش ماهه نخست امسال افت کرده است.
دبیر انجمن صنفی کارفرمایان سیمان با اشاره کاهش تولید واقعی سیمان در کشور طی سال‌های اخیر اعلام کرد که ایران از جایگاه چهارم تولیدکنندگان سیمان در دنیا در سال ۲۰۱۴ به جایگاه ششم در سال ۲۰۱۶ تنزل پیدا کرده است و ترکیه و ویتنام به جایگاه چهارم و پنجم صعود کرده‌اند. تولید واقعی سیمان که در سال به ۷۰ میلیون تن رسیده بود با طی کردن روندی کاهشی از آن سال به بعد به ۵۵ میلیون تن در سال ۱۳۹۵ رسیده است. در این سال سرانه مصرف سیمان کشور ۶۰۰ کیلوگرم و سرانه تولید ۷۱۲ کیلوگرم محاسبه شده است که نشان از مازاد تولید دارد.
عبدالرضا شیخان ادامه داد: ایران در سال ۲۰۱۴ دومین صادرکننده سیمان در دنیا بود که در سال ۲۰۱۶ به جایگاه سوم تنزل پیدا کرده است. ضمن این که براساس پیش‌بینی‌های انجام شده تا پایان سال ۱۳۹۷ ایران در جدول صادرکنندگان سیمان دنیا به جایگاه هشتم و پایین‌تر از ترکیه افت خواهد کرد.
شیخان هم‌چنین صادرات واقعی سیمان و کلینکر در سال ۱۳۹۵ را بالغ بر ۱۳٫۱ میلیون تن اعلام کرد و گفت: مقصد اول این میزان صادرات نیز کشور عراق است که حدود ۴۰ درصد صادرات سیمان و کلینکر را به خود اختصاص داده است. با این حال میزان صادرات سیمان ایران به عراق از سال ۱۳۹۲ به بعد روندی کاهشی داشته چرا که سیاست عراق بر مبنای واردات کلینکر از خارج و تولید سیمان در داخل است.
او توضیح داد که با توجه به حرکت عراق به سمت افزایش ظرفیت تولید سیمان، افغانستان می‌تواند بازار جذاب‌تر و بهتری برای سیمان ایران باشد و اگر فرآیند صادرات تسهیل شود، طبق برآوردها می‌توان تا ۳ میلیون تن سیمان به این کشور صادر کرد .
دبیر انجمن صنفی کارفرمایان سیمان کشور در ادامه گزارش خود به مساله قیمت سیمان در نقاط مختلف جهان پرداخت و با اشاره به قیمت ۶۲ تا ۶۵ دلاری سیمان در پاکستان گفت: قیمت سیمان در پاکستان کاملا رقابتی است و آنچه از سوی برخی تولیدکنندگان پاکستانی مبنی بر دامپینگ ایران در سیمان گفته می‌شود بحثی انحرافی است چرا که آنها به دنبال این هستند که بتوانند از دولت‌شان امتیاز بگیرند.
عبدالرضا شیخان ادامه داد: قیمت در افغانستان ۷۰ تا ۷۵ دلار است. در آمریکای جنوبی قیمت سیمان بسیار بالا و برای مثال در برزیل ۱۲۵ تا ۱۲۸ دلار است. در پاناما نیز قیمت سیمان ۲۱۰ تا ۲۵۰ دلار در تن است. هم‌چنین در کشورهای آفریقایی نیز قیمت بالاست اما مشکل نداشتن سهم بازار در این مناطق و هزینه بالای حمل‌ونقل است که البته با توجه به قیمت بالای سیمان، این هزینه پوشش داده می‌شود. در حال حاضر ترکیه در بازار آفریقا به ویژه کشوری مانند لیبی که قیمت سیمان تا ۱۷۰ دلار بالا می‌رود، حضور دارد.
مشکل اصلی صنعت سیمان، بازاریابی است
پس این گزارش مجتبی خسروتاج مساله اصلی سیمان و کلینکر را بازاریابی خواند و عنوان کرد که این مساله، خرد و در سطح بنگاه‌هاست. رییس سازمان توسعه تجارت با تاکید روی تقویت بازاریابی در این صنعت گفت: ما به عنوان سازمان توسعه تجارت می‌توانیم در بخش‌های خاصی مانند اعطای تسهیلات از بانک توسعه صادرات یا استفاده از یارانه حمل‌ونقل به این صنعت کمک کنیم.
این عضو کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران در مورد ایجاد محدودیت صدور کلینکر به عراق برای افزایش قیمت آن نیز گفت: بهتر است به جای ممنوع یا محدود کردن، دیگر بازارها را تقویت کنیم و بهبود بخشیم. بازارهای افغانستان، ارمنستان، قطر، آذربایجان و روسیه از جمله بازارهایی است که ظرفیت افزایش سهم ما در آن وجود دارد.
در ادامه این نشست محمدرضا فیاض با اشاره به این که بازارهای اصلی هدف صادرات سیمان، کشورهای همسایه هستند، گفت: ما با کشورهای غیرهمسایه و دوردستی مانند مصر یا موزامبیک هیچ رابطه‌ای نداریم که بتوانیم به آنها صادرات داشته باشیم. بهتر است ابتدا کشورهای هدف در دور و نزدیک مشخص شود و ظرفیت صادرات سیمان به آنها امکان‌سنجی شود.
صادرات با هزینه بالای حمل‌ونقل
معاون بررسی‌های اقتصادی اتاق تهران نیز با بیان این که سیمان یک کالای غیرقابل‌تجارت است، گفت: سهم تجارت سیمان در جهان حدود ۴.۵ درصد است اما در کشور ما این رقم به ۲۴ درصد می‌رسد. در واقع ما این کالا را قابل‌تجارت کرده‌ایم که به معنای تقبل هزینه بالای حمل‌ونقل آن است.
مریم خزاعی توضیح داد که تولید سیمان در اغلب کشورها حتی در کشورهایی که تولید بالایی دارند به منظور تامین تقاضای داخل است نه صادرات چرا که هزینه حمل‌ونقل سهمی ۴۰ درصدی در قیمت تمام شده این کالا دارد. او ادامه داد: راهکار بهینه برای خروج این صنعت از رکود تمرکز روی مصرف این کالا در داخل است و باید ساخت‌وساز تقویت شود. بهتر است چشم‌انداز برنامه‌های وزارت راه و شهرسازی مورد مطالعه قرار گیرد تا مشخص شود وضعیت تقاضای این کالا در آینده چگونه خواهد بود و چطور می‌توان تقاضای برای آن را تحریک کرد.
رضا قنبری، کارشناس کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران، با اشاره به نیاز کشوری چون سریلانکا به سیمان گفت: این کشور نیاز خود به سیمان را به ما اعلام کرد اما از آنجا که با هند دارای تعرفه ترجیحی است، صادرات به آنجا برای ما مقرون به صرفه و قابل رقابت نیست. ما نیز باید برای صادرات این کالا بتوانیم از تعرفه ترجیحی با کشورهای هدف استفاده کنیم.
محمدرضا بهرامن در سخنانی از لزوم دو نسخه کوتاه‌مدت و بلندمدت برای صنعت سیمان گفت. این عضو هیات نمایندگان اتاق تهران گفت: نسخه کوتاه‌مدت باید مبتنی بر حمایت‌های مقطعی و درست باشد که بتواند به خروج این صنعت از رکود بینجامد اما در نهایت به یک نسخه بلندمدت برای بهبود کیفیت و بهره‌وری و برنامه‌ریزی بدون حمایت‌های دولتی برای این صنعت نیاز داریم. این صنعت باید در بلندمدت حتما خودش را اصلاح کند، کیفیت تولید را بالا ببرد و بازارهای آتی را بشناسد.
بهرامن هم‌چنین با اشاره به وضعیت نسبتا مناسب واحدهایی که سیمان باکیفیت تولید می‌کنند کمتر دچار مشکل هستند و صادرات‌شان برقرار است تاکید کرد که باید به سمت تولید سیمان باکیفیت‌تر حرکت کرد.
واحدهای مقروضی که پول قبض گاز و برق هم ندارند
در ادامه سید محمد اتابک به سابقه مشکلات ایجادشده برای صنعت سیمان مانند افزایش بیش از اندازه ظرفیت تولید، سرکوب قیمت و ملغی کردن توافق دولت و بخش خصوصی در طرح جامع سیمان در دولت نهم گفت و افزود: این مشکلات کار را به جایی رساند که اکنون بسیاری از واحدهای تولیدی سیمان مقروض و بدهکار هستند و حتی توانایی پرداخت قبوض برق و گاز خود را ندارند.
رییس انجمن صنفی کارفرمایان سیمان کشور ادامه داد: در دنیا در بهترین سال‌های رونق صنعت سیمان هفت درصد تولید آن صادر می‌شده است که این رقم اکنون به چهار درصد رسیده است.
او هم‌چنین به مشکل حمل‌ونقل این کالا اشاره کرد و گفت: در دنیا ۷۶ درصد سیمان صادراتی با کشتی حمل‌ونقل می‌شود اما در کشور ما هنوز باید تمام محصول را با کامیون حمل و صادر کنیم.
این عضو کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران عنوان کرد که با توجه به شرایط موجود دو صنعت سیمان و نساجی خواستار باز کردن سرفصل جداگانه‌ای برای آنها شد. او گفت: ما در صنعتی مانند فولاد دچار مشکل نیستیم چون می‌توانیم به راحتی آن را صادر کنیم. اما برای سیمان باید مشوق بگذاریم. واقعیت این است که دیپلماسی سیاسی هم ما را حمایت نکرده است. همین بازار عراق پیشنهادات خوبی از ترکیه و عربستان دارد.
شعاع تجارت سیمان ۳۰۰ کیلومتر است
در پایان این نشست، مرتضی لطفی با اشاره به پروژه‌هایی که کشورهای همسایه برای افزایش تولید سیمان در دست اجرا دارند گفت: کشورهای همسایه ۸۰ درصد سیمان صادراتی ما را جذب می‌کنند و با تکمیل پروژه‌هایشان نیازی به سیمان ما ندارند. از طرفی در داخل کشور نیز در بهترین حالت سرانه مصرف ما ۸۰۰ کیلوگرم بوده است. یعنی ما با تولید حدود ۵۶ میلیون تن در سال حداکثر نیاز داخلی را پاسخ می‌دهیم.
نایب‌رییس کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران افزود: مشکلات صنعت سیمان مشخص است. شعاع تجارت سیمان تا ۳۰۰ کیلومتر بیشتر نیست. چین بیشترین تولید سیمان را در جهان دارد اما صادراتش از ما کمتر است. ما باید بپذیریم که سیمان یک کالای محلی است.
لطفی با تاکید بر پیگیری مشکلات این صنعت عنوان کرد که از طریق کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران با کمک انجمن صنفی کارفرمایان سیمان باید با نهادهایی چون بانک توسعه صادرات، سازمان توسعه تجارت، سازمان امور مالیاتی، سازمان بنادر و ... وارد مذاکره شد تا برخی تسهیلات را برای تولیدکنندگان و صادرکنندگان فراهم شود. او گفت: ضمن این که باید تلاش کنیم ضعف کلی کشور در دیپلماسی تجاری را نیز برطرف کنیم.
