گروه بازار trades@jahaneghtesad.com عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران مدیریت ۸۴ درصدی دولتی ها و شبه دولتی ها در طرح های توسعه ای را مهمترین عامل منجر نشدن رشد اقتصادی به اشتغالزایی دانست. به گزارش جهان اقتصاد به نقل از از روابط عمومی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران، رضا پدیدار گفت: مدیریت دولتی طرح های توسعه ای باعث شده است انگیزه فعالیت در طرح ها گرفته شود و میل به تنوع بخشی در تجارت ملی و بین المللی در شرکت ها از بین برود، به همین دلیل نتوانستیم در دهه اخیر رشد مناسب را که باعث بهبود وضعیت اشتغال شود، کسب کنیم. وی با بیان اینکه فکر می کنم در سال های گذشته رشد صنعتی قابل توجهی نداشتیم، افزود: ریشه این مسئله که رشد صنعتی در ایران، در همان سطحی که به آن می رسیم، باعث اشتغال زایی نمی شود، در اشکال های اساسی سیستم اقتصاد کشور است که برای بررسی این اشکال ها باید رشد اقتصادی ناشی از ضریب تولید خالص داخلی و ملی را در دهه های گذشته بررسی کرد. پدیدار خاطرنشان کرد: اگر دو مقطع قبل و بعد از انقلاب اسلامی را مد نظر قرار دهید، نشان می دهد از سال ۱۳۷۰ تا اوایل ۱۳۸۰، با استفاده از طرح های فاینانس، بای بک(بیع متقابل) و سایر شقوق بازار سرمایه توانستیم، پروژه هایی را در کشور آغاز کنیم و به ضریب خوبی از رشد در آن مقطع برسیم. آن ضریب هم متناسب با برنامه های بلند مدت نبود، اما می توان گفت نتایج خوبی را در سال های پس از انقلاب، در سال های ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۵ به بار آورد و این بهترین سال ها برای رشد ایران بود. این فعال اتاق بازرگانی تهران ادامه داد: از نیمه دهه ۱۳۸۰ تا نیمه دهه ۱۳۹۰ ، ترکیب گروه های کنترل مدیریتی در طرح های توسعه ای کشور تغییر کرد و از نظر من این تغییر باعث شد نتوانیم به ضریب مورد نظر در رشد اقتصادی برسیم. براساس مطالعاتی که تشکل ها انجام داده اند، در ترکیب گروه های مختلف کنترل مدیریت پروژه های توسعه ای، نوعی نبود تجانس وجود دارد. عضو هیات نمایندگان اتاق تهران گفت: سهم بخش دولتی ۴۰ درصد، صندوق های بازنشستگی ۲۳ درصد، نهادها و سازمان های خصولتی ۲۱ درصد و بخش خصوصی ۱۶ درصد از مدیریت پروژه های توسعه ای است. در واقع ۸۴ درصد از مدیریت طرح های توسعه ای دست بخش دولتی و شبه دولتی است. این باعث شده انگیزه فعالیت در طرح ها از ما گرفته شود و میل به تنوع بخشی در تجارت ملی و بین المللی در شرکت ها از بین برود، به همین دلیل نتوانستیم در دهه اخیر رشد مناسب را که باعث بهبود وضعیت اشتغال شود، کسب کنیم. براساس جدیدترین گزارش مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، رشد صنعتی ایران در دهه های گذشته، نتوانسته نرخ بیکاری را کاهش دهد. براساس این گزارش، در یک دوره ۱۰ ساله در مجموع تنها حدود ۱۹ درصد به شاغلان صنعتی اضافه شد که معادل رشد میانگین سالیانه اشتغال ۱٫۹ درصد است.این میزان اشتغال جدید به میزانی نبوده است که تاثیر معناداری بر نرخ بیکاری داشته باشد.